Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι στό Ἐκκλησιαστικό Μουσεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως θά φιλοξενήσει ἔκθεση ζωγραφικῆς τοῦ ζωγράφου κ. Τριαντάφυλλου Ἠλιάδη.

Τά ἐγκαίνια τῆς Ἐκθέσεως θά πραγματοποιηθοῦν τήν Κυριακή 14 Μαΐου καί ὥρα 18.00.

Ἡ Ἔκθεση θά λειτουργήσει ἀπό τήν

Κυριακή 14 ἕως τό Σάββατο 20 Μαΐου 2017.

Ὧρες λειτουργίας:

Κυριακή 14 Μαΐου: 18.00-21.00

Δευτέρα-Σάββατο: 10.00-13.30 καί 18.00-21.00.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ θά τελέσει Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιά τούς μαθητές Γʹ Τάξεως τῶν Λυκείων τοῦ νησιοῦ μας κατά τό ἀκόλουθο πρόγραμμα:

Λύκεια Πόλεως Κῶ: Πέμπτη 4 Μαΐου στίς 09.00 π.μ. στό Ἱερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Γυμνάσιο-Λυκειακές Τάξεις Ζηπαρίου: Πέμπτη 4 Μαΐου στίς 10.30 π.μ. στόν Ἱερό Ναό Θείας Ἀναλήψεως Ζηπαρίου.

Γενικό Λύκειο Ἀντιμαχείας: Πέμπτη 4 Μαΐου στίς 12.00 τό μεσημέρι στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀντιμαχείας.

Ἑσπερινό Γυμνάσιο Κῶ: Πέμπτη 4 Μαΐου στίς 08.00 μ.μ. στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Πυλίου.

Τὸ ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς 21ης Ἀπριλίου ἐψάλη στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Κῶ ὁ Πανηγυρικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς τοῦ Ἀποστόλου Ναθαναὴλ χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας.

Στὸ τέλος τοῦ ἑσπερινοῦ ὁ Σεβασμιώτατος, μεταφέροντας τὶς εὐχὲς τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, μίλησε γιὰ τὸν Ἀπόστολο Ναθαναήλ, τὶς προσπάθειές του γιὰ τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ μαρτυρικό του τέλος. Ἐνθυμούμενος τὸν, ἰδιαιτέρως ἀγαπητὸ στὴν Κῶ, μακαριστὸ προκάτοχό του Μητροπολίτη Κώου Ναθαναὴλ Δικαῖο εὐχήθηκε ὁ Ἀπόστολος Ναθαναὴλ νὰ πρεσβεύει γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Τὴν κυριώνυμο ἡμέρα, Σάββατο 22 Ἀπριλίου, ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε κατὰ τὸν Ὄρθρο καὶ προσέφερε τὴ Θεία Εὐχαριστία συμπαραστατούμενος ἀπὸ ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Στὸ κήρυγμα, ἀφοῦ μετέφερε καὶ πάλι στοὺς παρισταμένους τὶς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τόνισε ὅτι ἡ Ἀνάσταση δὲν εἶναι μόνο μία ἑορτὴ ἀλλὰ τὸ κεντρικὸ γεγονὸς ὁλόκληρης τῆς Ζωῆς μας. Ἀναφέρθηκε δὲ στὴν εὕρεση τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἀποστόλου Ναθαναὴλ στὴν Νότιο Ἰταλία.
Μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς Θείας Λειτουργίας, τοὺς ὕμνους τῆς ὁποίας ἀπέδωσαν οἱ χοροὶ τῶν ἱεροψαλτῶν ὑπὸ τὴν διεύθυνση τοῦ καθηγητοῦ κ. Γεωργίου Σακέλλη, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου, Πανοσ. Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκουμ. Θρόνου Χρυσόστομος Πίτσης, εὐχήθηκε στὸν Σεβασμιώτατο, ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὑγεία καὶ μακροημέρευση καὶ τοῦ προσέφερε μία ἐγκόλπια εἰκόνα τοῦ Κυρίου.

Ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ εὐχαρίστησε ὅλους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ τοῦ δείχνουν, εὐχήθηκε ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ναθαναὴλ νὰ στηρίζει τοὺς ἀγῶνες καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὰ βήματα ὅλων μας πρὸς τὸν Χριστό.

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Σεβασμιώτατος δέχθηκε εὐχὲς στὸ ἐπισκοπεῖο.

Μία ἀπό τίς σημαντικότερες ἡμέρες γιά τή Νίσυρο εἶναι ἡ Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, ἡ Παρασκευή τῆς "Λαμπρῆς". Μέ τίς εὐλογίες τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ πραγματοποιεῖται κάθε χρόνο λιτανεία τῆς Εἰκόνας τῆς Παναγίας Σπηλιανῆς σέ ὅλα τά σπίτια τοῦ νησιοῦ. Ἀπό τίς 6 τό πρωί ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Νισύρου καί Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Σπηλιανῆς, Πανοσ. Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Στέφανος Καλλιστῆς ὑποδέχεται τούς πιστούς πού θά συνοδεύσουν τήν εἰκόνα.

Στίς 7.00 π.μ. ἡ συνοδεία ἀναχωρεῖ ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παναγίας Σπηλιανῆς μέ πρώτη στάση τό χωριό Ἐμπορειός. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἐπισκέπτεται τά σπίτια τοῦ χωριοῦ καί ἀναχωρεῖ γιά τά Νικιά, ὅπου μετά ἀπό τήν καθιερωμένη δέηση στόν ἐνοριακό ναό τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, μπαίνει καί ἐδῶ στά σπίτια τοῦ χωριοῦ. Τό μεσημέρι ἡ πομπή ἐπιστρέφει στό Μανδράκι. Ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας ἐπιβιβάζεται σέ λεωφορεῖο καί τή συνοδεύουν δίκυκλα καί αὐτοκίνητα, τά ὁποῖα κορνάρουν συνεχῶς δημιουργώντας μία πανηγυρική ατμόσφαιρα.

Λίγο πρίν φθάσουν στό Μανδράκι γίνεται στάση στή Στρατιωτική Μονάδα τοῦ νησιοῦ, ὅπου ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας γίνεται δεκτή μέ σεβασμό καί τιμές.

Στή συνέχεια γίνεται σταματοῦν στό σημεῖο εὑρέσεως τῆς εἰκόνας στήν περιοχή «Βρεττοῦ» καί γίνεται δέηση. Τέλος φτάνει στό Μανδράκι ὅπου εὐλογεῖ μέ τήν προυσία της ὅλα τά σπίτια.

Κατά τή διάρκεια τῆς λιτανείας ἀκούγονται ἀναστάσιμοι ὕμνοι, χτυποῦν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες ἀπό τά ἐξωκκλήσια καί παρεκκλήσια, πέφτουν βαρελότα, οἱ νοικοκυρές τήν ὑποδέχονται μέ ἀνοιχτές τίς πόρτες τῶν σπιτιῶν κρατώντας θυμιατά καί παντοῦ ὑπάρχουν κεράσματα.

Κανένα σπίτι δεν μένει κλειστό. Ἀκόμα καί οἱ ἀπόδημοι Νισύριοι ἀφήνουν κλειδιά σέ συγγενεῖς καί φίλους γιά νά «μπεῖ ἡ Παναγιά» στό σπίτι τους. Οἱ νέοι καί οἱ νέες τοῦ νησιοῦ σηκώνουν στούς ὤμους τους τήν εἰκόνα Της δείχνοντας την εὐλάβεια πρός τήν Παναγία καί τόν σεβασμό πρός τίς παραδόσεις τῆς Νισύρου.

Τό βράδυ ψάλλεται ἡ λεγομένη «εὐχή», δέηση ὑπέρ ὑγείας, καί ἐν συνεχείᾳ παρατίθεται ἑόρτια τράπεζα στήν Ἱερά μονή Παναγίας Σπηλιανῆς.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου ἀνακοινοῦται ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης ἡμῶν, ἄγει τήν ὀνομαστικήν του ἑορτήν, τήν 22αν Ἀπριλίου, ἡμέραν Σάββατον, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου Ναθαναήλ.
Τήν Παρασκευήν 21ην Ἀπριλίου καί περί ὥραν 6ην ἑσπερινήν θά χοροστατήσῃ εἰς τόν Ἑσπερινόν εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ἁγίου Νικολάου Κῶ.
Τό δέ Σάββατον 22αν Ἀπριλίου θά προεξάρχη τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀρχομένης τήν 7ην πρωινήν, εἰς τόν ἴδιον Ἱερόν Ναόν.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος θά δεχθῆ εἰς τό Ἐπισκοπεῖον τούς ἐπιθυμοῦντας νά εὐχηθοῦν ἑορτίως, μέχρι τό μεσημέρι, καθότι τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας θά χοροστατήσῃ εἰς τόν Ἑσπερινόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τόν φερώνυμον πανηγυρίζοντα Ἱερόν Ναόν εἰς τό Πυλί.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀριθμ. Πρωτ. 315

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

***

Ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα θεοφιλῆ ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ,

"Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε˙ ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον" (Ἰωάν. ις΄, 33), διαβεβαιώνει ὁ θανάτῳ τὸν θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τὰς γενεὰς τῶν ἀνθρώπων. Χριστὸς Ἀνέστη! ἀναφωνοῦμεν καὶ ἡμεῖς πρὸς πάντας τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακρὰν ἀπὸ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Αὐλῆς τοῦ βιωματικοῦ ἐν τῷ κόσμῳ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως∙ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῆς Αὐλῆς τῆς Ἀναστάσεως∙ ἀπὸ τῆς κόγχης ταύτης τῆς γῆς, τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως, ἀπὸ ὅπου διακηρύττεται ὅτι "ζωὴ πολιτεύεται", διαλυομένης τῆς κάθε εἴδους φθορᾶς καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου.

Ὁ Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ἔνσαρκον παρουσίαν Του, τοὺς Μαθητάς Του περὶ τῆς θλίψεώς των ἐξ αἰτίας τῆς σταυρικῆς Του θυσίας ἐπὶ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ὡς καὶ ἕνεκα τῆς δραστηριότητος καὶ τῆς πορείας των ἐντὸς τοῦ κόσμου τούτου –αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀλλὰ καὶ πάντων ὅσων θὰ ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστόν-. Μὲ μίαν χαρακτηριστικὴν ὅμως λεπτομέρειαν: "ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται...καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία" (Ἰωάν ις΄, 20-22).

Τὴν ἀναστάσιμον ταύτην καὶ ὑπερκόσμιον χαρὰν πρῶται ἐβίωσαν αἱ λίαν πρωῒ ἐλθοῦσαι ἐπὶ τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναῖκες διὰ τοῦ μονολεκτικοῦ Κυριακοῦ λόγου "Χαίρετε" (Ματθ. κη΄,9). Τὴν ἰδίαν ἀναστάσιμον χαρὰν βιοῦσα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορίᾳ τῇ φωνῇ: "Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ" (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ὁ ἔσχατος ἐχθρός, ὁ θάνατος, ἡ λύπη, τὰ προβλήματα, ἡ φθορά, ἡ θλῖψις, ἡ δοκιμασία, σκυλεύονται καὶ καταργοῦνται ὑπὸ τοῦ Νικητοῦ Θεανθρώπου Κυρίου.

Ζῶμεν, ὅμως, ἐντὸς ἑνὸς κόσμου εἰς τὸν ὁποῖον τὰ μέσα γενικῆς ἐπικοινωνίας μεταδίδουν συνεχῶς δυσαρέστους πληροφορίας περὶ τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, περὶ πολέμων κατὰ τόπους, περὶ καταστροφικῶν φυσικῶν φαινομένων, προβλημάτων λόγῳ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, πείνης, προσφυγικοῦ προβλήματος, ἀνιάτων ἀσθενειῶν, πτωχείας, ψυχολογικῶν καταπιέσεων, αἰσθήματος ἀνασφαλείας καὶ λοιπῶν συμπαρομαρτουσῶν ἀνεπιθυμήτων καταστάσεων.

Ἔναντι τῶν καθημερινῶν τούτων "σταυρῶν", τοὺς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι αἴρομεν μὲ "γογγυσμούς", ἔρχεται ἡ Μήτηρ μας Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ μᾶς ὑπενθυμίσῃ ὅτι ἠμποροῦμεν νὰ εἴμεθα χαρούμενοι, διότι ὁ ἀρχηγός μας Χριστὸς εἶναι ὁ νικητὴς αὐτῶν, εἶναι ὁ φορεὺς τῆς χαρᾶς, ὁ φαιδρύνας τὰ σύμπαντα.

Ἡ χαρά μας στηρίζεται εἰς τὴν βεβαιότητα τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν τὴν ἀπόλυτον βεβαιότητα, ὅτι τὸ ἀγαθὸν εἶναι ὁ νικητής, διότι ὁ Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον "καὶ ἐξῆλθεν ἵνα νικήσῃ" (πρβλ. Ἀποκ. ς΄, 2). Ὁ κόσμος εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ζήσωμεν αἰωνίως εἶναι ὁ Χριστός: τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη.

Ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρὰ τοὺς καθημερινοὺς σταυροὺς καὶ τὰς θλίψεις, ζῇ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὸ γεγονὸς τῆς χαρᾶς. Βιώνει ἐντεῦθεν, ἐν τῇ παρούσῃ καὶ ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς, τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὁρθοδοξίας, ἀπὸ τῶν σπλάγχνων τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, διακηρύττομεν "κατὰ τὴν φωταυγῆ ταύτην νύκτα", ὅτι προέκτασις καὶ τέλος τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως καὶ διασκέδασις τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου πόνου καὶ τῆς κάθε δοκιμασίας, εἶναι ἡ Κυριακὴ διαβεβαίωσις: "Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς" (Ἰωάν. ιδ΄, 18-19). "Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄, 20). Αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει νὰ ἀκούσωμεν ὅλοι, νὰ ἀκούσῃ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καὶ νὰ ἀφήσῃ τὸν ἑαυτόν του νὰ ἴδῃ τὸν Χριστὸν συμπορευόμενον μαζί του. Ναί, νὰ Τὸν ἴδῃ δίπλα του. Καὶ θὰ Τὸν ἴδῃ, μόνον ἐὰν ἀκούῃ καὶ βιώνῃ τὸν λόγον Του εἰς τὴν ζωήν του.

Τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς κατισχύσεως τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου, τῆς νίκης τοῦ ἱλαροῦ φωτὸς τῆς πασχαλίου λαμπάδος ἐπὶ τοῦ σκότους τῆς ἀκαταστασίας, καὶ τῆς διαλύσεως, διὰ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θλίψεων καὶ τῶν προβλημάτων εὐαγγελίζεται τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον καὶ καλεῖ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸ βιώσουν. Τοὺς καλεῖ νὰ σταθοῦν μὲ πίστιν καὶ ἐλπίδα ἐνώπιον τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς∙ τοὺς καλεῖ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὸν κρατοῦντα τὰ ἡνία πάσης κτίσεως Ἀναστάντα Κύριον, τὸν Κύριον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης.

Χριστὸς Ἀνέστη, λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα! Αὐτοῦ τοῦ δεσπόζοντος τῆς ζωῆς καὶ κυριεύοντος τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιζ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ἀριθμ. Πρωτ. 315

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

***

Ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα θεοφιλῆ ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ,

"Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε˙ ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον" (Ἰωάν. ις΄, 33), διαβεβαιώνει ὁ θανάτῳ τὸν θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τὰς γενεὰς τῶν ἀνθρώπων. Χριστὸς Ἀνέστη! ἀναφωνοῦμεν καὶ ἡμεῖς πρὸς πάντας τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακρὰν ἀπὸ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Αὐλῆς τοῦ βιωματικοῦ ἐν τῷ κόσμῳ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως∙ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῆς Αὐλῆς τῆς Ἀναστάσεως∙ ἀπὸ τῆς κόγχης ταύτης τῆς γῆς, τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως, ἀπὸ ὅπου διακηρύττεται ὅτι "ζωὴ πολιτεύεται", διαλυομένης τῆς κάθε εἴδους φθορᾶς καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου.

Ὁ Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ἔνσαρκον παρουσίαν Του, τοὺς Μαθητάς Του περὶ τῆς θλίψεώς των ἐξ αἰτίας τῆς σταυρικῆς Του θυσίας ἐπὶ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ὡς καὶ ἕνεκα τῆς δραστηριότητος καὶ τῆς πορείας των ἐντὸς τοῦ κόσμου τούτου –αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀλλὰ καὶ πάντων ὅσων θὰ ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστόν-. Μὲ μίαν χαρακτηριστικὴν ὅμως λεπτομέρειαν: "ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται...καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία" (Ἰωάν ις΄, 20-22).

Τὴν ἀναστάσιμον ταύτην καὶ ὑπερκόσμιον χαρὰν πρῶται ἐβίωσαν αἱ λίαν πρωῒ ἐλθοῦσαι ἐπὶ τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναῖκες διὰ τοῦ μονολεκτικοῦ Κυριακοῦ λόγου "Χαίρετε" (Ματθ. κη΄,9). Τὴν ἰδίαν ἀναστάσιμον χαρὰν βιοῦσα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορίᾳ τῇ φωνῇ: "Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ" (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ὁ ἔσχατος ἐχθρός, ὁ θάνατος, ἡ λύπη, τὰ προβλήματα, ἡ φθορά, ἡ θλῖψις, ἡ δοκιμασία, σκυλεύονται καὶ καταργοῦνται ὑπὸ τοῦ Νικητοῦ Θεανθρώπου Κυρίου.

Ζῶμεν, ὅμως, ἐντὸς ἑνὸς κόσμου εἰς τὸν ὁποῖον τὰ μέσα γενικῆς ἐπικοινωνίας μεταδίδουν συνεχῶς δυσαρέστους πληροφορίας περὶ τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, περὶ πολέμων κατὰ τόπους, περὶ καταστροφικῶν φυσικῶν φαινομένων, προβλημάτων λόγῳ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, πείνης, προσφυγικοῦ προβλήματος, ἀνιάτων ἀσθενειῶν, πτωχείας, ψυχολογικῶν καταπιέσεων, αἰσθήματος ἀνασφαλείας καὶ λοιπῶν συμπαρομαρτουσῶν ἀνεπιθυμήτων καταστάσεων.

Ἔναντι τῶν καθημερινῶν τούτων "σταυρῶν", τοὺς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι αἴρομεν μὲ "γογγυσμούς", ἔρχεται ἡ Μήτηρ μας Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ μᾶς ὑπενθυμίσῃ ὅτι ἠμποροῦμεν νὰ εἴμεθα χαρούμενοι, διότι ὁ ἀρχηγός μας Χριστὸς εἶναι ὁ νικητὴς αὐτῶν, εἶναι ὁ φορεὺς τῆς χαρᾶς, ὁ φαιδρύνας τὰ σύμπαντα.

Ἡ χαρά μας στηρίζεται εἰς τὴν βεβαιότητα τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν τὴν ἀπόλυτον βεβαιότητα, ὅτι τὸ ἀγαθὸν εἶναι ὁ νικητής, διότι ὁ Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον "καὶ ἐξῆλθεν ἵνα νικήσῃ" (πρβλ. Ἀποκ. ς΄, 2). Ὁ κόσμος εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ζήσωμεν αἰωνίως εἶναι ὁ Χριστός: τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη.

Ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρὰ τοὺς καθημερινοὺς σταυροὺς καὶ τὰς θλίψεις, ζῇ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὸ γεγονὸς τῆς χαρᾶς. Βιώνει ἐντεῦθεν, ἐν τῇ παρούσῃ καὶ ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς, τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὁρθοδοξίας, ἀπὸ τῶν σπλάγχνων τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, διακηρύττομεν "κατὰ τὴν φωταυγῆ ταύτην νύκτα", ὅτι προέκτασις καὶ τέλος τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως καὶ διασκέδασις τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου πόνου καὶ τῆς κάθε δοκιμασίας, εἶναι ἡ Κυριακὴ διαβεβαίωσις: "Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς" (Ἰωάν. ιδ΄, 18-19). "Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄, 20). Αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει νὰ ἀκούσωμεν ὅλοι, νὰ ἀκούσῃ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καὶ νὰ ἀφήσῃ τὸν ἑαυτόν του νὰ ἴδῃ τὸν Χριστὸν συμπορευόμενον μαζί του. Ναί, νὰ Τὸν ἴδῃ δίπλα του. Καὶ θὰ Τὸν ἴδῃ, μόνον ἐὰν ἀκούῃ καὶ βιώνῃ τὸν λόγον Του εἰς τὴν ζωήν του.

Τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς κατισχύσεως τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου, τῆς νίκης τοῦ ἱλαροῦ φωτὸς τῆς πασχαλίου λαμπάδος ἐπὶ τοῦ σκότους τῆς ἀκαταστασίας, καὶ τῆς διαλύσεως, διὰ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θλίψεων καὶ τῶν προβλημάτων εὐαγγελίζεται τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον καὶ καλεῖ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸ βιώσουν. Τοὺς καλεῖ νὰ σταθοῦν μὲ πίστιν καὶ ἐλπίδα ἐνώπιον τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς∙ τοὺς καλεῖ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὸν κρατοῦντα τὰ ἡνία πάσης κτίσεως Ἀναστάντα Κύριον, τὸν Κύριον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης.

Χριστὸς Ἀνέστη, λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα! Αὐτοῦ τοῦ δεσπόζοντος τῆς ζωῆς καὶ κυριεύοντος τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιζ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ δημοσιεύθηκε στὶς σελίδες 4-6 τοῦ 44ου τεύχους τοῦ ἠλεκτρονικοῦ περιοδικοῦ τοῦ κ. Ζαχαρία Κουζούκα (e-Nῆσος Κῶς)

Ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα κεφάλαια τῆς ἱστορίας τῆς Κῶ εἶναι ἡ Ὁσία μορφὴ τοῦ μοναχοῦ Ἀρσενίου Σκηνουρίου.

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος, ἀπόγονος πλούσιας οἰκογένειας τῆς Κῶ μὲ πολλὰ κτήματα, ἐπηρέασε μὲ τὶς πράξεις καὶ τὶς ἐπιλογές του τὴν πορεία τοῦ μοναχισμοῦ στὸ Νοτιοανατολικὸ Αἰγαῖο. Ἔζησε κατὰ τὸν 11ο αἰῶνα. Ἦταν σύγχρονος τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου καὶ συνέβαλε στὸ πέρασμά του ἀπὸ τὸ ὄρος Λάτρος καὶ τὰ Μικρασιατικὰ παράλια στὸ Αἰγαῖο, ὅπου ὁ Ὅσιος μεγαλούργησε πρώτα στὴν Κῶ καὶ ἔπειτα στὴν Πάτμο.

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος, μὲ τὴν μεγάλη πίστη του στὸν Θεὸ καὶ τὴν οἰκονομικὴ ἄνεση ποὺ διέθετε, τὸν προσκάλεσε ἀρχικὰ στὴν Στρόβιλο καὶ ἔπειτα στὴν Κῶ, ὅπου ἔκτισε σειρὰ σημαντικῶν μοναστηριῶν δίνοντας μεγάλη ὤθηση στὸν μοναχισμὸ τοῦ νησιοῦ.

Ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος (κατὰ κόσμον Ἰωάννης) γεννήθηκε γύρω στὸ 1020 κοντὰ στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ ἐκοιμήθη στὴν Εὔβοια στὶς 16 Μαρτίου 1093. Ἀπὸ μικρὸς ἐπιθυμοῦσε νὰ γίνει μοναχὸς καὶ πῆγε στὸ ὄρος Ὄλυμπος τῆς Βιθυνίας ὅπου τὸ 1043 πραγματοποίησε τὴν ἐπιθυμία του λαμβάνοντας τὸ ὄνομα Χριστόδουλος. Μετὰ ἀπὸ προσκύνημα στὴ Ρώμη καὶ στοὺς Ἁγίους Τόπους, πῆγε στὴν Παλαιστίνη καὶ ἔπειτα στὸ ὄρος Λάτρος, κοντὰ στὴ Μίλητο, ὅπου ἐντάχθηκε στὴ μοναστικὴ κοινότητα τῆς Θεοτόκου τοῦ Στύλου.

Ὁ μοναχισμὸς στὸ ὄρος Λάτρος βρισκόταν σὲ μεγάλη ἀκμὴ καὶ ὁ Ὅσιος διακρίθηκε στὴν πνευματικὴ ζωή. Σύντομα οἱ μοναχοὶ τοῦ Στύλου τὸν ἐξέλεξαν Ἡγούμενο τῆς Λαύρας. Ἡ φήμη του ἐξαπλώθηκε σὲ ὁλόκληρη τὴν αὐτοκρατορία καὶ τοῦ δόθηκε τὸ ἐπίθετο Λατρηνός.

Τὸν Μάρτιο τοῦ 1079 πῆγε στὴ Στρόβιλο‚ πόλη στὰ Μικρασιατικὰ παράλια ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κῶ, ὅπου μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Σκηνουρίου ἐγκαταστάθηκε σὲ Μονὴ ποὺ εἶχε ἱδρύσει καὶ τοῦ ἀνῆκε. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴ θέση καὶ τὴ σημασία τοῦ Σκηνουρίου καὶ τῶν μονῶν του στὴν Βυζαντινὴ ἱστορία ἀρκεῖ νὰ θυμόμαστε ὅτι γι᾿ αὐτὲς ἐκδόθηκαν πολλὰ αὐτοκρατορικὰ ἔγγραφα ποὺ ρύθμιζαν διάφορα θέματα καὶ ἀντιμετώπιζαν ποικίλα προβλήματά τους.

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ἀπὸ τὸ ὄρος Λάτρος πέρασε στὴ Στρόβιλο καὶ σὲ λίγους μῆνες στὴν Κῶ ὅπου ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος τὸν προσκάλεσε μὲ τὴν προτροπὴ νὰ διαλέξει ὅποιο ἀπὸ τὰ κτήματά του θεωροῦσε κατάλληλο καὶ νὰ κτίσει ἐκεῖ μονή. Γιὰ νὰ καταλάβουμε τί ἐννοοῦσε ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος πρέπει νὰ ἔχουμε στὸν νοῦ μας ὅτι τὰ κτήματά του δὲν μετριοῦνταν σὲ λίγα ἤ πολλὰ στρέμματα, ἀλλὰ ἦταν ὁλόκληρα τμήματα τῆς Κῶ, ὅπως γιὰ παράδειγμα αὐτὸ ποὺ σήμερα γνωρίζουμε ὡς Παλαιὸ Πυλί.

Πράγματι, ὁ Ὅσιος ἐξέτασε τὰ οἰκογενειακὰ κτήματα τοῦ μοναχοῦ Ἀρσενίου Σκηνουρίου, ἐντόπισε ἕναν μεγάλο ἀκατοίκητο λόφο μὲ πολλὰ φυσικὰ πλεονεκτήματα ποὺ οἱ κάτοικοι ὀνόμαζαν «Πήλιον» (τὸ σημερινὸ Παλαιὸ Πυλί) καὶ ἵδρυσε σὲ αὐτὸν τὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπιλεγομένης τῶν Καστριανῶν ἢ τοῦ Πηλέ. Ἡ Μονὴ ἔλαβε τὸ ὄνομα «Καστριανῶν» ἀπὸ τὸ ἐπιβλητικὸ φρούριο ποὺ διακρίνεται μέχρι σήμερα ἐρειπωμένο στὴν κορυφὴ τοῦ λόφου καὶ τὸ Καθολικό της πανηγυρίζει στὶς 2 Φεβρουαρίου (ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου).

Σύντομα ἡ Μονὴ ἐπανδρώθηκε μὲ πολλοὺς μοναχούς, ἐνῶ οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ προσέφεραν ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ κτήματα ποὺ προστέθηκαν στὴν πατρικὴ περιουσία τοῦ Σκηνουρίου, τὴν ὁποία ἐκεῖνος εἶχε ἤδη παραχωρήσει στὸν Ὅσιο Χριστόδουλο.

Ἀκόμη και σήμερα μᾶς ἐντυπωσιάζουν τὰ θερμὰ λόγια μὲ τὰ ὁποῖα μιλᾶ ὁ Ὅσιος γιὰ τὸν μοναχὸ Ἀρσένιο Σκηνούριο καὶ δείχνουν πόσο πολὺ τὸν ἐκτιμοῦσε: «Ἐκεῖσε δ’ οὖν ἐντυχῶν ἡμῖν ἀνὴρ εὐλαβὴς, θεοφιλὴς τὸν τρόπον, ἐπιεικὴς τὴν γνώμην, σεμνὸς τὸ εἶδος, τὸ ἦθος κόσμιος, μοναχὸς τὸ σχῆμα, τὴν κλῆσιν Ἀρσένιος, τὴν ἐπωνυμίαν Σκηνούριος» (σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση: «ἐκεῖ, λοιπόν, συναντήσαμε ἕναν εὐλαβῆ ἄνδρα ποὺ ἀγαποῦσε τὸν Θεό, γεμάτο μὲ καλοσύνη, σεμνότητα καὶ ἦθος, ὁ ὁποῖος ἦταν μοναχὸς καὶ ὀνομαζόταν Ἀρσένιος Σκηνούριος»).

Ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπιλογὴ τῆς τοποθεσίας ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος, μὲ τὴν ὁλοπρόθυμη συμπαράσταση τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου Σκηνουρίου, ξεκίνησε μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις τὴν ἀνοικοδόμηση Μονῆς.

Παρὰ τὴν ἄριστη συνεργασία τῶν δύο ἀνδρῶν, λίγο μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ ἔργου, ὁ μοναχὸς Ἀρσένιος Σκηνούριος ἐγκατέλειψε τὴ Μονὴ καὶ ἔφυγε νύχτα γιὰ τὴν Ἰερουσαλὴμ χωρὶς νὰ ξαναγυρίσει.

Στὴν «Ὑποτύπωση» (δηλαδὴ τὴν πνευματικὴ διαθήκη) τοῦ Ὁσίου διασώζεται ἡ ἄκρως ἐπαινετικὴ γνώμη ποὺ εἶχε γιὰ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο Σκηνούριο καὶ συμπεραίνουμε ὅτι ὁ τελευταῖος γνωρίζοντας πὼς εἶχε ἀφήσει τὴ Μονὴ Καστριανῶν σὲ σταθερὰ καὶ ἄξια χέρια ἀνεχώρησε γιὰ νὰ ἀσκηθεῖ μὲ ταπείνωση στὴν Ἁγία Γῆ, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε προσφιλῆ τόπο ἀσκήσεως ἤδη ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια.

Μετὰ τὴν ἀναχώρησή του ἀπὸ τὴν Κῶ ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ἔμεινε μόνος στὸ πηδάλιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Καστριανῶν. Φροντίδα καὶ μέριμνά του ἦταν νὰ τὴν ἐνισχύσει μὲ κτήματα καὶ σταθερὰ ἔσοδα ἀπὸ τὸ κρατικὸ ταμεῖο. Γι᾿ αὐτὸ ἐπεδίωξε καὶ πέτυχε τὴν ἔκδοση σχετικοῦ «χρυσοβούλλου λόγου» ἀπὸ τὸν Αὐτοκράτορα Ἀλέξιο Α΄ Κομνηνὸ (1081-1118) τὸν Μάρτιο τοῦ 1085. Δὲν ἀρκέστηκε, ὅμως, σὲ αὐτό. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1087 ἐπισκέφθηκε τὸν Αὐτοκράτορα στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ δωρίσει στὴ Μονὴ τὸ νησὶ Λειψὼ καὶ ἀπὸ τὴ Λέρο τὰ «προάστια» «Παρθένιον» καὶ «Τεμένια» καὶ τὸ μισὸ κάστρο τοῦ «Παντελίου» μὲ ὅλες τὶς προσόδους του, κάτι ποὺ ἔγινε.

Ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος γρήγορα διαπίστωσε ὅτι οἱ μοναχοὶ ἐνοχλοῦνταν ἀπὸ τὴ συναναστροφὴ μὲ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς καὶ ἀποφάσισε νὰ μετακινηθεῖ καὶ πάλι. Ἐπιλογή του αὐτὴ τὴ φορὰ ἦταν ἡ νῆσος Πάτμος, τόπος ἄγονος καὶ χέρσος, ἐρημικός, ἐρειπωμένος ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν πειρατῶν‚ ἀπροσπέλαστος γιὰ τὰ ἐμπορικὰ πλοῖα, μὲ σχετικὴ ἀσφάλεια ἀπὸ τὶς ἐπιδρομές τῶν Τούρκων. Πέραν τούτων‚ ἡ Πάτμος ἦταν ἰδιαίτερα σημαντικὴ γιὰ κάθε χριστιανό, καθὼς ἐκεῖ ἔζησε ἐξόριστος καὶ συνέγραψε τὴν Ἀποκάλυψη ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.

Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1088 μὲ συμπαραστάτη του τὸν Θεὸ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ προσέφερε τὴν ἀκίνητη περιουσία τῆς Μονῆς τῶν Καστριανῶν στὴν Κῶ καὶ στὴ Στρόβιλο (ἀπὸ τὰ κτήματα τῆς ἐκεῖ Μονῆς, τὴν ὁποία ὁ κτήτορας Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος εἶχε παραχωρήσει στὸν Ὅσιο) στὸν Αὐτοκράτορα Ἀλέξιο Α΄ Κομνηνὸ ζητώντας νὰ τὴν ἀνταλλάξει μὲ τὴ νῆσο Πάτμο. Ὁ Αὐτοκράτορας δέχτηκε γιατὶ ἡ Πάτμος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν Κῶ ποὺ ἦταν πολὺ εὔφορη, ἦταν ἐντελῶς ἔρημη, καὶ ἔσπευσε στὴν ἔκδοση σχετικοῦ «χρυσοβούλλου λόγου», τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1088, μὲ τὸν ὁποῖο τοῦ παραχωροῦσε τὸ νησὶ καὶ ὅριζε νὰ περιέλθουν στὸ δημόσιο (στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος στὴν Κωνσταντινούπολη) τὰ ἀκίνητα τῆς Κῶ ποὺ ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος εἶχε παραχωρήσει γιὰ τὴν οἰκοδόμηση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Καστριανῶν.

Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ «χρυσόβουλλου λόγου» ὁ Ὅσιος ἀνεχώρησε γιὰ τὴν Κῶ συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν κρατικὸ ἀπογραφέα Νικόλαο Τζάντζη, ὁ ὁποῖος παρέλαβε γιὰ τὸ δημόσιο τὰ κτήματα στὴν Κῶ καὶ στὴ Στρόβιλο.

Ὁ Ὅσιος καὶ ἡ συνοδεία του ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Κῶ, ἐγκαταστάθηκαν στὴν Πάτμο καὶ ξεκίνησαν τὴν ἀνέγερση Ἱερᾶς Μονῆς. Δυστυχῶς ὅμως δὲν παρέμειναν πολὺ σὲ αὐτή. Τὸν Μάιο τοῦ 1092‚ ἐπειδὴ ἀντιμετώπιζαν ἄμεσο κίνδυνο ἀπὸ τὶς Τουρκικές ἐπιδρομές‚ κατέφυγαν γιὰ ἀσφάλεια στὴν Εὔβοια. Ἐκεῖ στὶς 10 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1093 ὁ Ὅσιος κάλεσε τὸν πρεσβύτερο καὶ νοτάριο (συμβολαιογράφο) Εὐρίπου Γεώργιο Στροβηλίτη καὶ ἄλλους ἑπτὰ ἀξιωματούχους γιὰ νὰ ὑπογράψουν ὡς μάρτυρες τὴ Διαθήκη του. Σὲ αὐτὴ ὑπέδειξε ὡς διάδοχό του τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο Σκηνούριο‚ τὸν ὁποῖο ὅριζε γενικὸ κληρονόμο του καὶ στὸν ὁποῖο μεταβίβαζε τὴ Μονὴ τῆς Πάτμου, ἀναγνωρίζοντας τὴ μεγάλη προσφορὰ τοῦ Κώου συνασκητή του‚ γιὰ τὸν ὁποῖο αἰσθανόταν μέχρι τέλους μεγάλη εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴ συμπαράσταση καὶ τὴ στήριξη ποὺ προσέφερε στὴν ἀνέγερσή της. Ὅρισε δὲ ὅτι στὴν περίπτωση ποὺ ὁ μοναχὸς Ἀρσένιος Σκηνούριος δὲν ἐπέστρεφε στὴν Παναγία τῶν Καστριανῶν‚ ὅπως τελικὰ ἔγινε, ἡγούμενος θὰ ἀναδεικνυόταν ὁ χαρτουλάριος καὶ πατριαρχικὸς νοτάριος Θεοδόσιος.
Α

ὐτὴν τὴν τεράστια κληρονομιά, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Αὐτοκρατόρων, κουβαλᾶμε σήμερα στοὺς ὤμους μας ὅλοι ἐμεῖς ποὺ σήμερα ζοῦμε στὴν Κῶ. Εὐθύνη καὶ καθῆκον μας εἶναι ὄχι μόνο νὰ διατηρήσουμε, ἀλλὰ ὅπου μποροῦμε νὰ ἐμπλουτίσουμε, νὰ συμπληρώσουμε, νὰ βελτιώσουμε αὐτὰ ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν προγόνων μας. Σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια πρωτοστατεῖ ἡ ἀκούραστη καὶ δυναμικὴ ὁμάδα τῶν «Μαύρων Λύκων», ἡ ὁποία προστρέχει σὲ κάθε παράκλησή μας κτίζοντας, καθαρίζοντας, ὀργανώνοντας, μεταφέροντας ὑλικὰ καὶ ἀνθρώπους, συμπαραστεκόμενη μὲ κάθε τρόπο στὸ ἔργο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου σὲ ἄμεση καὶ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τὴν 4η Ἐφορεία Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων καὶ τὴν Προϊσταμένη τῆς Ὑπηρεσίας κυρία Μαρία Μιχαηλίδου, ἀγωνίζεται νὰ συντηρήσει, νὰ ἀνακαινίσει καὶ νὰ ἐξωραΐσει τὰ προσκυνήματα τοῦ Παλαιοῦ Πυλιοῦ, μὲ κορυφαῖο ἀνάμεσά τους τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Καστριανῶν, τὸ Καθολικὸ (δηλαδὴ τὸν κεντρικὸ ναὸ) τῆς Μονῆς ποὺ ἔκτισε τὸ 1080 μ.Χ. ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος. Ὁ ναὸς αὐτός, μάλιστα, συντηρήθηκε τὸ 2005 ἀπὸ τὴν 4η Ἑφορεία μὲ ὑπεύθυνη τοῦ ἔργου τὴν ἀρχαιολόγο κυρία Σοφία Ντιντιούμη.

Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς εἶχα καὶ ἐφέτος τὴ χαρὰ νὰ τελέσω τὸν Πανηγυρικὸ Ἑσπερινό, νὰ διανυκτερεύσω στὸ κελλὶ ποὺ συντηρήθηκε μαζὶ μὲ τὸ μικρὸ ἀρχονταρίκι ποὺ χρησιμοποιεῖται στὸ πανηγύρι, καὶ τὴν ἑπομένη, ἀνήμερα τῆς Ὑπαπαντῆς, νὰ λειτουργήσω στὸν Ναὸ τῆς Παναγίας.

Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ τούτη τὴ χρονιὰ τὰ συναισθήματά μου ἦταν ποικίλα καὶ δυνατά: συγκίνηση ποὺ ἀξιώθηκα νὰ ζήσω καὶ πάλι γιὰ λίγο στὸν τόπο ποὺ οἱ πατέρες μας ἁγίασαν μὲ τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἄσκησή τους· ὑπερηφάνεια γιὰ τὸ ἔργο τῶν παιδιῶν μου ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὸν τόπο μας· χαρὰ γιὰ τὴν ἄνετη ἐπικοινωνία μὲ τὰ πλήθη τῶν προσκυνητῶν, ἀλλὰ πάνω ἀπ᾿ ὅλα εὐγνωμοσύνη στὸν Θεὸ ποὺ στηρίζει τὸ κάθε μας βῆμα, εὐλογεῖ τὴν κάθε μας προσπάθεια καὶ πολλαπλασιάζει τὴν ἀγάπη γύρω μας!

Ἀναμφίβολα τὸ φορτίο εἶναι βαρὺ γιὰ τοὺς ὤμους μας. Ὅμως, μὲ τὴν ὑπομονὴ στὶς δυσκολίες καὶ τὴν πίστη στὸν Θεὸ μποροῦμε νὰ τὸ σηκώσουμε καὶ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στοὺς κόπους καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν πατέρων μας καὶ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ εἶναι πολὺ ὡραῖο τὸ ὅτι οἱ ἐποχὲς ἀλλάζουν, ὁ πολιτισμὸς ἐξελίσσεται, ἡ τεχνολογία διευκολύνει τὴ ζωή μας, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστη ποὺ ἔδειχναν οἱ πρόγονοί μας δὲν ἀλλαξαν καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν ποτέ.

9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Κυριακή τῶν Βαΐων
Ἀρχιερατική θεία λειτουργία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Εἰσοδίων Θεοτόκου Κεφάλου            07:00
Ἑσπερινός                                          17:00
Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ             19:00

10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Δευτέρα
Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων - Ἀρχιερατική χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίας Παρασκευῆς πόλεως Κῶ                           07:00
Ἀπόδειπνον                             17:00
Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Παύλου Λινοποτίου          19:00

11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Τρίτη
Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων – Ἀρχιερατική χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Παναγίας Φανερωμένης                     07:00
Ἀπόδειπνον                            17:00
Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Παύλου Κῶ                      19:00

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Τετάρτη
Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Θ. Ἀναλήψεως Ζηπαρίου   07:00
Ἀκολουθία Ἱεροῦ Εὐχελαίου - Ἀρχιερατική χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγιῶν Πάντων                17:00
Ὄρθρος Μεγάλης Πέμπτης                      19:00

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Πέμπτη
Θ. Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου - Ἀρχιερατική χοροστασία ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίου Νεκταρίου                     07:00
Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Παθῶν - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπ. Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ  19:00

14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Παρασκευή
Ἀκολουθία Μ. Ὡρῶν καί Ἑσπερινός - Ἀρχιερατική χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ       10:00
Ἡ Ἀκολουθία θά τελεσθῆ καί ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Ἰωάννου-Ἑπτά Βήματα Κοιμητηρίου                         07:00
Ἀκολουθία τοῦ Ἱ. Ἐπιταφίου Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπ. Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ     19:00
Λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Ἐπιταφίου                          21:30

15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μέγα Σάββατον
Μέγας Ἑσπερινός καί θεία λειτουργία Μ. Βασιλείου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ                         07:00

16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ
Ὅρθρος-Ἀρχιερατική θεία λειτουργία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ                         23:00
Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης – Ἔναρξις ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπ. Παρεκκλησίῳ Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου Κῶ             10:00
Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Κῶ καί ἐν συνεχείᾳ πομπή πρός τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίας Παρασκευῆς Κῶ, ἔνθα ἡ συνέχεια καί ἡ Ἀπόλυσις τοῦ Ἑσπερινοῦ.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ – ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΔΙΑΒΑΣΗ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι τό Σάββατον τοῦ Λαζάρου, 8 Ἀπριλίου, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ Ναυκλήρου στίς 7.00 π.μ. θά τελεσθῆ Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Ἰωάννου Ναυκλήρου, ἐντός τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ χώρου Παλαιᾶς Ἀγορᾶς, χοροστατοῦ-ντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως