Χειροτονητήριος Λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναήλ

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κώου καὶ Νισύρου
κ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ*

Παναγιώτατε καὶ Θειότατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Σεπτὴ τῶν Ἱεραρχῶν τιμία χορεία καί
ἐκλεκτὴ συγχαίρουσά μοι Ὁμήγυρις!
Μόλις πρὸ ὀλίγου ἡ ἀνεκλάλητος καὶ ἀνεξερεύνητος Θεία Βουλή, ἡ πατρικὴ ἀγάπη τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν ἀρχιερατικῶν χειρῶν, καθὼς καὶ ἡ προσευχὴ τοῦ εὐλογημένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, συνετέλεσαν, ὥστε νὰ ἀξιωθῇ σήμερον ἡ ἐλαχιστότης μου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ, βιώσασα τὴν προσωπικήν της Πεντηκοστήν, νὰ ἵσταται πλέον ἐνώπιόν Σας ὡς ταπεινὸς Ἀρχιερεὺς τῆς Πρωτοθρόνου καὶ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἡ ἐκ τῶν ἐγκάτων μου ἄμετρος συγκίνησις καὶ χαρὰ ἐξαιτίας τῆς μεγάλης αὐτῆς Δωρεᾶς τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ παροτρύνουν νὰ ἀναφωνήσω καὶ ἐγὼ ἐν εἰλικρινεῖ ταπεινότητι τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν».

Ἂν καὶ θὰ ἐπεθύμουν νὰ βιώσω ἐν σιωπῇ τὰ θεόθεν περὶ τοῦ προσώπου μου οἰκονομηθέντα, ἐν τούτοις θὰ προσπαθήσω ἐξαιτίας τῆς ἰδιαιτερότητος τῆς σημερινῆς ἡμέρας, νὰ ἐξωτερικεύσω τὴν εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰ αἰσθήματα, τὰ ὁποῖα πληροῦν ταύτην τὴν στιγμὴν τὴν καρδίαν μου, καταφεύγων, ὅμως, Παναγιώτατε καὶ Θειότατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, εἰς τὴν ἰδικήν Σας κατανόησιν καὶ ἀγάπην.
Βαρεῖα ἡ εὐθύνη καὶ ὑψίστη ἡ τιμή. Θλίβομαι ἐκ βαθέων ὅτι ἐπὶ τοῦ παρόντος οὐδέν ἀντάξιον ἔχω νὰ προσφέρω πρὸς τὴν Ὑμετέραν Παν­αγιότητα, εἰ μὴ λέξεις καὶ ὑποσχέσεις, ἀτέχνους μέν, πλὴν ἀναβλυζούσας ἐκ καρδίας εἰλικρινοῦς. Καὶ δὴ ὑπόσχομαι Αὐτῇ ὅτι παντὶ σθένει θὰ προσπαθήσω ἵνα δικαιώσω τὰς εὐχὰς καὶ τὰς χρηστὰς ἐλπίδας Αὐτῆς.
Ἐν πρώτοις αἰσθάνομαι τὴν ἄφευκτον ἀνάγκην νὰ δοξάσω τὸν Τριαδικὸν Θεόν, Τὸν καλέσαντα ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον δοῦλόν Του, νὰ ὑπηρετήσω τὸ Θυσιαστήριόν Του, καὶ δὴ ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου. Ἐλεηθεὶς διὰ τῆς τηλικαύτης δωρεᾶς, κλίνω τὸ γόνυ μου τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ προνοίᾳ καὶ ὑπόσχομαι ἐνώπιον Ἐκείνου, τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Σώματος τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας, τοῦ λοιποῦ κλήρου καὶ τοῦ καθόλου λαοῦ νὰ φέρω ἐπὶ τῶν ἀσθενῶν ὤμων μου, ὅση μοι δύναμις, πιστὸς ἄχρι θανάτου, τὸν σταυρὸν τοῦ Ἱεράρχου τῆς Πρωτοθρόνου καὶ Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας. Τὴν εὐγενῆ ταύτην παράδοσιν καλούμενος ἵνα συνεχίσω, ἐπικαλοῦμαι τὰς ἁγίας προσ­ευχὰς τῆς τε Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς, τῶν σεβασμίων Ἀρχιερέων καὶ παντὸς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐνίσχυσιν καὶ ἐν Χριστῷ συν­­αντίληψιν.

Κατὰ δεύτερον ἡ πτωχὴ καὶ ἰσχνή μου γλῶσσα, ἡ ὁποία ἀδυνατεῖ ταύτην τὴν ἱερὰν στιγμὴν νὰ μορφώσῃ τὸν προσήκοντα λόγον, ἔρχεται νὰ ὑποβάλῃ τὴν υἱϊκὴν εὐγνωμοσύνην, τὰ βαθύτατα σέβη, ἀλλὰ καὶ τὰς ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας εἰς τὸν Πρῶτον τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Φαναρίου, τὸν Αὐθέντην καὶ Δεσπότην μου, τὸ Σεπτὸν πρόσωπον τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τὸν Οἰκουμενικὸν ἡμῶν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, ὅστις μὲ ἐξέλεξεν ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου καὶ μὲ ἐτίμησε διὰ τῆς ἐντάξεώς μου εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ὑποβάλλω καὶ πάλιν τὴν ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰς υἱϊκάς μου εὐχαριστίας καὶ ἀσπάζομαι εὐ­λαβῶς τὴν τετιμημένην Δεξιάν Σας, ὑποσχόμενος, Παναγιώτατε καὶ Θειότατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, νὰ φανῶ ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν Ὑμῶν, ἐν τοῖς ἐφ' ἑξῆς, πρὸς ταύτην τὴν Πατριαρχικὴν κλῆσιν καὶ πρόσκλησιν διὰ τῆς ταπεινῆς ἀρχιερατικῆς μου διακονίας, εἰς τὴν ὁποίαν φιλοστόργως μὲ ἐκαλέσατε.

Ὡσαύτως εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας τὴν περὶ Ὑμᾶς χορείαν τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, τῶν τιμησάντων με διὰ τῆς πολυτίμου τιμίας ψήφου αὐτῶν, δι' ἧς μὲ ἔκριναν ἄξιον προαγωγῆς εἰς τὰς τάξεις τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὑπόσχομαι Αὐτοῖς νὰ εἶμαι πρόθυμος καὶ ταπεινὸς ἀδελφὸς ἐν τῷ σώματι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Μη­τρὸς Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστίας ὀφείλω καὶ εἰς τοὺς συνεπιθέσαντας τὴν χεῑρα αὐτῶν ἐπὶ τῆς ἀναξίας κεφαλῆς μου κατὰ τὴν ἁγίαν ἱερουργίαν τοῦ μυστηρίου τῆς μεταβιβάσεως τῆς Θείας Χάριτος σεβαστοὺς Ἀρχιερεῖς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Χάριτας ὁμολογῶ καὶ πρὸς τὸν πνευματικὸν μου Πατέρα, τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καρπάθου καὶ Κάσου κ.κ. Ἀμβρόσιον, ὅστις ὑπῆρξεν δι' ἐμὲ στοργικὸς ποιμὴν καὶ διδάσκαλος κατὰ τὴν ἐν τῇ θεοσώστῳ αὐτοῦ ἐπαρχίᾳ ἐμπιστευθεῖσαν διακονίαν μου ὡς Πρωτοσυγκέλλου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον καὶ ἔλαβον βαθμηδὸν τοὺς πρώτους βαθμοὺς τῆς Ἱερωσύνης. Ἐδιδάχθην ἀπὸ Ἐκεῖνον τὴν ὑπακοὴν εἰς τὴν ἐπιτέλεσιν τοῦ καθήκοντος καὶ πρὸ παντὸς τὴν ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων ἀφοσίωσιν εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον καὶ τὰ κελεύσματα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅθεν καὶ τὸν εὐχαριστῶ θερμῶς.

Ὁ νοῦς μου κατὰ τὴν ἱερὰν στιγμὴν ταύτην ἐν συγκινήσει πολλῇ στρέφεται καὶ πρὸς τὴν ἀείμνηστον μητέρα μου, τὴν ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, ἐκθρέψασάν με, τὸν ἀείμνηστον κληρικὸν πατέρα μου, τὸν ἐν σκηναῖς δικαίων μὲν ἀναπαυόμενον, ἐν πνεύματι δὲ παρόντα καὶ συμπροσευχόμενον, καὶ τοὺς λοιποὺς κατὰ σάρκα συγγενεῖς μου. Ἡ εὐγνωμοσύνη μου πρὸς αὐτοὺς ἀπέραντος καὶ ἡ ὀφειλομένη τιμὴ ὑψίστη.

Πολλὰ ὀφείλω καὶ εἰς τὰς ἐν Ἀθήναις Σχολάς, Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Θεολογικήν, ἔνθα ἐμυήθην εἰς τὴν ὀρθόδοξον θεολογίαν καὶ ἀνεβαπτίσθην εἰς τὰ νάματα τῆς καθ΄ ἡμᾶς χριστιανικῆς παραδόσεως καὶ τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους. Καθηκόντως εὐχαριστῶ λοιπὸν τοὺς κεκοιμημένους καὶ ἐν ζωῇ σοφοὺς διδασκάλους καὶ καθηγητάς μου.
Ἐν κατακλεῖδι χαιρετισμὸν ἀπευθύνω κατὰ τὴν κεχαριτωμένην ταύτην στιγμὴν εἰς τοὺς παρόντας διπλωματικοὺς ἐκπροσώπους, τοὺς Ἄρ­χοντας καὶ τοὺς ἀρχομένους, τοὺς Ὀφφικιάλους καὶ πάντας τοὺς ἀπὸ ἐγγὺς καὶ μακρὰν συνελθόντας εἰς τὴν χαρὰν ταύτην καὶ συνευχομένους πρὸς ἱκάνωσιν ἐν τῇ νέᾳ μου διακονίᾳ.

Παναγιώτατε καὶ Θεοδόξαστε Οἰκουμενικὲ Πατριάρχα!
Τὰ πολλὰ ἴσως ἐν λόγοις, ἀλλ' ὀλίγα καὶ ἰσχνὰ ἐν ἐκφράσει τῶν διακατεχόντων με τῇ ὥρᾳ ταύτῃ σκέψεων καὶ αἰσθημάτων δεχόμενος, ἱκετεύω Ὑμᾶς: εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἀναξίου δούλου, ἵνα ἡ Θεία Χάρις, ἥνπερ ἔλαβον σήμερον διὰ τοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης Μυστηρίου, ἀναδείξῃ με ἄνθρωπον καινὸν καὶ Ἀρχιερέα «ἄρτιον πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένον», ἀγωνιζόμενον ἐπὶ τῶν νοερῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐπάλξεων κατὰ ἀοράτων ἐχθρῶν, ἵνα, οὕτως ἀθλῶν, στεφανίτης ἀποδειχθῶ καὶ ἄξιος τῆς κλήσεως, ἧς ἐκλήθην, ἱκεσίαις τῆς Ὑπερμάχου τῆς Πόλεως ἡμῶν Στρατηγοῦ, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τοῦ προστάτου καὶ ἐφόρου τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας μου, τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Βασσῶν Καρπάθου, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων Ἰωάννου τοῦ Ναυκλήρου καὶ Χρήστου τοῦ ἐκ Πρεβέζης, τῶν ἐν Κῷ μαρτυρησάντων, Νικήτα τοῦ Νισυρίου, πάντων τῶν Δωδεκανησίων Ἁγίων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!