Ἐνθρονιστήριος Λόγος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναήλ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κώου καὶ Νισύρου
κ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ
«Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ» (Ἐφεσ. α΄, 3)
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Καρπάθου καὶ Κάσου κ. Ἀμβρόσιε, ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε Κύριε ἐκπρόσωπε τῆς Κυβερνήσεως,
Ὁσιολογιώτατοι ἅγιοι Καθηγούμενοι,
Ὁσιώταται Γερόντισσαι,
Τίμιον Πρεσβυτέριον καὶ Εὐλαβέστατοι Διάκονοι,
Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Μοναχαί,
Ἐξοχώτατοι Κύριοι Ὑπουργοί,
Ἐντιμότατοι Κύριοι Βουλευταί,
Κύριε Νομάρχα Δωδεκανήσου,
Κυρία Ἔπαρχε τῶν νήσων Κῶ - Νισύρου,
Κύριε Ἔπαρχε τῶν νήσων Καρπάθου καὶ Κάσου,
Κύριοι Δήμαρχοι Κῶ, Δικαίου καὶ Ἡρακλειδῶν,
Κύριοι Δήμαρχοι Καρπάθου καὶ Νισύρου,
Κύριε Ταξίαρχε,
Κύριοι Νομαρχιακοὶ καὶ Δημοτικοὶ Σύμβουλοι καὶ λοιποὶ φορεῖς τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως,
Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτικῶν, Στρατιωτικῶν καὶ Δικαστικῶν Ἀρχῶν,
Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν καὶ πρόεδροι σωματείων καὶ συλλόγων,
Ἀγαπητοὶ ἐκπρόσωποι τῶν σχολείων τῆς Κῶ,
Σοφολογιώτατε Ἰμάμη Κῶ,
Εὐλογημένε καὶ περιούσιε Λαὲ τοῦ Θεοῦ!
Εὐλογῶ καὶ δοξάζω τὸ ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Παναγάθου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἠλέησε «ὑπὲρ ἐκ περισσοῦ» καὶ ἐπιθυμῶ νὰ ἐπαναλάβω ἐν ταπεινώσει πολλῇ καὶ συναισθήσει τῶν Ἀρχιερατικῶν μου εὐθυνῶν, τὸν προσταχθέντα στίχον τοῦ χριστολογικοῦ ψαλμοῦ τοῦ προφητάνακτος Δαυίδ, ἀναλαμβάνων ἐπισήμως τὴν διαποίμανσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου «ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά Σου, ὁ Θεός».
Εἶναι προφητικὸς ὁ λόγος αὐτὸς καὶ προμηνύει τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ λύτρωσιν τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος ὑπάρχων, κατεδέχθη νὰ ἐνανθρωπήσῃ, πραγματοποιῶν ταυτοχρόνως τὴν προαιώνιον θείαν βουλὴν καὶ τὸ πανάγιον θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρὸς διὰ τὴν ἀναγέννησιν καὶ ἀνάπλασιν τοῦ κόσμου.
Ἡ πτωχὴ καὶ ἰσχνή μου γλῶσσα, ἡ ὁποία ἀδυνατεῖ αὐτὴν τὴν ἱερὰν στιγμὴν νὰ μορφώσῃ τὸν προσήκοντα λόγον, ἔρχεται νὰ ὑποβάλῃ τὴν υἱϊκὴν εὐγνωμοσύνην μου, τὰ βαθύτατα σέβη μου, ἀλλὰ καὶ τὰς ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας μου εἰς τὸν Πρῶτον τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Φαναρίου, τὸν Αὐθέντην καὶ Δεσπότην μου, τὸ Σεπτὸν πρόσωπον τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τὸν Οἰκουμενικὸν ἡμῶν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, ὅστις μὲ ἐξέλεξεν ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου καὶ μὲ ἐτίμησεν διὰ τῆς ἐντάξεώς μου εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Μεγάλης καὶ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ὑποβάλλω καὶ πάλιν τὴν ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰς υἱϊκάς μου εὐχαριστίας καὶ ἀσπάζομαι εὐλαβῶς τὴν τετιμημένην Δεξιὰν Αὐτοῦ, ὑποσχόμενος νὰ φανῶ ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν Αὐτοῦ, ἐν τοῖς ἐφ' ἑξῆς, πρὸς ταύτην τὴν Πατριαρχικὴν κλῆσιν καὶ πρόσκλησιν διὰ τῆς ταπεινῆς ἀρχιερατικῆς ἡμῶν διακονίας, εἰς τὴν ὁποίαν φιλοστόργως μὲ ἐκάλεσε.
Ὡσαύτως εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας τὴν περὶ Αὐτὸν χορείαν τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, τῶν τιμησάντων με διὰ τῆς τιμίας ψήφου αὐτῶν, δι' ἧς μὲ ἔκριναν ἄξιον προαγωγῆς εἰς τὰς τάξεις τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὑπόσχομαι Αὐτοῖς νὰ εἶμαι πρόθυμος καὶ ταπεινὸς ἀδελφὸς των ἐν τῷ σώματι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Εὐχαριστίας ὀφείλω καὶ εἰς τοὺς συνεπιθέσαντας τὴν χεῖρα των ἐπὶ τῆς ἀναξίας κεφαλῆς μου κατὰ τὴν ἁγίαν ἱερουργίαν τοῦ μυστηρίου τῆς μεταβιβάσεως τῆς Θείας Χάριτος σεβαστοὺς Ἀρχιερεῖς, οἵτινες εὑρίσκονται σήμερον ἐν τῇ τιμίᾳ ὑπηρεσίᾳ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Καὶ ἰδοὺ ἡ ἐλαχιστότης μου σήμερον, ἱσταμένη ἀναξίως εἰς «τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ», μετὰ τὴν τιμητικὴν ἐκλογὴν ὑπὸ τοῦ σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας καὶ τὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν, αἰσθάνεται ὅτι ἀφίχθη μόλις εἰς τὴν εὐλογημένην γῆν τῶν Κώων καὶ τῶν Νισυρίων, ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Ἀρχιποιμένος Χριστοῦ καὶ ἐντολοδόχος τῆς Πρωτοθρόνου Ἁγίας Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἐκτέλεσιν καὶ ἐφαρμογὴν τοῦ θείου θελήματος.
Ὅλα αὐτὰ τὰ ὡς ἄνω γεγονότα ἐντάσσονται ἀναμφιβόλως εἰς τὰ πλαίσια τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας ἔτσι, ὥστε νὰ ἀνατεθοῦν εἰς ἐμὲ καθήκοντα ὑψηλὰ καὶ ὑπεύθυνα, ἔχοντα σκοπὸν τὴν πνευματικὴν βοήθειαν καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἀθανάτων «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν». Ὡς ἐκ τούτου ἦλθον διὰ νὰ διακονήσω μὲ ὅλας μου τὰς δυνάμεις εἰς τὸ ἁγιαστικόν, ποιμαντικὸν καὶ ἀπολυτρωτικὸν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ὑπὲρ εἰρήνης καὶ καταστάσεως, πνευματικῆς προόδου καὶ σωτηρίας τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Αἰσθάνομαι ἀληθῶς ὡς ὑψίστην καὶ τρισμεγίστην τὴν θείαν αὐτὴν ἀποστολήν, διὸ καὶ «χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν» (Α΄ Τιμ. α΄, 12).
Τὸ ἄπειρον θεῖον ἔλεος, ἡ ἀγαθότης καὶ ἡ πάνσοφος βουλὴ τοῦ Θεοῦ ηὐδόκησαν νὰ ὁδηγήσουν τὸ σκάφος τῆς ζωῆς μου εἰς τὴν ὡραίαν νῆσον τῶν Κώων, τὴν γενέτειράν μου, διὰ νὰ ἀναλάβω τὴν οἰακοστροφίαν τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἔρχομαι ὡς ταπεινὸς προσκυνητὴς τῶν ἁγίων καὶ πανιέρων προσκυνημάτων ταύτης τῆς γῆς καὶ μὲ ὅλην τὴν προθυμίαν, τὴν αὐταπάρνησιν καὶ τὸν ἔνθεον ζῆλον ἐπιβάλλω τὴν χεῖρά μου ἐπ΄ ἄροτρον διὰ τὴν ἀροτρίασιν, τὴν πνευματικὴν σπορὰν καὶ καλλιέργειαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀγροῦ, τὸν ὁποῖον μοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ θεῖος γεωργὸς τῶν καλῶν καὶ φυτουργὸς τῶν ἀγαθῶν, ὁ Κύριος τοῦ Ἀμπελῶνος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Σεβόμενος τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὸν κόπον ὅλων ὑμῶν, καθὼς καὶ τὴν κούρασιν πολλῶν ἀδελφῶν ἐξαιτίας τοῦ μακρινοῦ ταξιδίου ἀπὸ διάφορα μέρη, δὲν θὰ μηκύνω ἐπὶ πολὺ τὸν ἰσχνὸν λόγον μου, ἀλλὰ θὰ προσπαθήσω νὰ εἶμαι σύντομος καὶ ἐπιγραμματικός.
Ἔτσι, ἀποφεύγοντας τὰς προγραμματικὰς δηλώσεις, τὰς ἐντυπωσιακὰς ὑποσχέσεις καὶ τὴν λέξιν «θά», ἐπιτρέψατέ μοι νὰ προτάσσω πάντοτε, ὡς πιστὸς ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν λόγον τοῦ θείου Παύλου «ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ» (Α΄ Κορ. δ΄, 19), ἀφοῦ, ὡς ὁ ἴδιος ἐπισημαίνει εἰς ἄλλην ἐπιστολήν του «οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» (Ρωμ. θ΄, 16).
Ὡς ἀπεσταλμένος πλέον καὶ Ἐπίσκοπος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας ἐπιστρέφω σήμερα εἰς τὴν γενέτειράν μου, ἔπειτα ἀπὸ εἴκοσι τέσσερα ἔτη, χάριτι Θεοῦ, ταπεινῆς διακονίας εἰς τὴν ἀνεμόεσσαν ὁμηρικὴν Κάρπαθον, διὰ νὰ ὑπηρετήσω τὴν τοπικὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὴν ἐπισκοπικὴν πλέον ἔπαλξιν, πτωχότερος ἀπὸ πρὶν καὶ πλουσιώτερος μόνον εἰς τὴν ἀγάπην. Θέλω νὰ γνωρίζετε ὅτι ἡ θύρα τῆς καρδίας μου, ὅπως καὶ αὐτὴ τοῦ Ἐπισκοπείου μου, θὰ παραμένουν πάντοτε ἀνοικταί, πᾶσαν ὥραν καὶ πᾶσαν στιγμὴν δι' ὅλους καὶ δι' ὅλες. Ὅτι διὰ τὸν καθένα καὶ τὴν καθεμίαν χωριστά, ἀλλὰ καὶ δι' ὅλους ἀπὸ κοινοῦ, θέλω νὰ εἶμαι ὁ πατέρας, ὁ ἀδελφός, ὁ φίλος, ὁ συμπαραστάτης, ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος, δι' ὅποιον καὶ ὅποιαν σηκώνει τὸν σταυρὸν ὁποιασδήποτε δοκιμασίας. Ὅτι «θὰ χαίρω μετὰ χαιρόντων καὶ θὰ κλαίω μετὰ κλαιόντων» (Ρωμ. ιβ΄, 15). «Τίς ἀσθενεῖ καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. ια΄, 29) καὶ «τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω» (Α΄ Κορ. θ΄, 22).
Ἔχω πλήρη συνείδησιν καὶ ἐπίγνωσιν τῆς ἀποστολῆς μου. Γνωρίζω ὅτι πρέπει νὰ χωρήσω τὴν σταυροαναστάσιμον ὁδόν, φέρων ἐπ᾽ ὤμων τὸν σταυρὸν τοῦ ἐπισκοπικοῦ χρέους, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ Γολγοθᾶ ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν.
Πρέπει νὰ συνεχίσω τοὺς ἀγῶνας μου μὲ περισσότερον καὶ θερμότερον ζῆλον ἀπὸ καιριωτέρας καὶ πλέον ὑπευθύνου σκοπιᾶς, ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων, μὲ κύριον καὶ ἀποκλειστικὸν στόχον τὴν προαγωγὴν τοῦ ἁγιαστικοῦ, τοῦ ποιμαντικοῦ καὶ τοῦ διδακτικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. «Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν...» (Α΄ Θεσσ. δ΄, 3).
Πρέπει νὰ προσεγγίσω ὡς ποιμὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ μιμητὴς τοῦ καλοῦ Ποιμένος καὶ Ἀρχιποιμένος Χριστοῦ, τὴν ζωὴν καὶ τὰς ψυχὰς τοῦ ἐμπιστευθέντος μοι λογικοῦ ποιμνίου, ὁδηγῶν αὐτὸ εἰς νομὰς σωτηρίους.
Πρέπει νὰ διδάξω λόγῳ, ἀλλὰ κυρίως ἔργῳ, τὴν ἀληθινὴν πίστιν καὶ θεογνωσίαν, τὴν ὑγιαίνουσαν διδασκαλίαν καὶ τὴν καθ΄ ἡμᾶς ὀρθόδοξον ἀνατολικὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν.
Πρέπει νὰ εὑρίσκωμαι εἰς ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ κοινωνίαν καὶ ἐπαφὴν μὲ ὅλα μου τὰ πνευματικὰ τέκνα. Μικροὺς καὶ μεγάλους, μαθητὰς καὶ διδασκάλους, περιωνύμους καὶ ἀσήμους κατὰ κόσμον, μορφωμένους καὶ ἁπλοϊκούς, πλουσίους καὶ πτωχούς, ἰσχυροὺς καὶ ἀδυνάτους, ἀγαθούς τε καὶ μὴ εὐαγώγους.
Πρέπει νὰ σταθῶ ἰδιαιτέρως μὲ ὅλην τὴν καρδίαν μου θερμὸς φίλος καὶ ἀδελφὸς καὶ συμπαραστάτης εἰς τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἐλπίδα ὑμῶν δι' ἓν καλύτερον μέλλον. Ὡς ἐκ τούτου ἐπιτρέψατέ μοι νὰ καλέσω εἰς συστράτευσιν καὶ συνεργασίαν ὅλους, θέτων τὴν ἐλαχιστότητά μου εἰς τὴν διάθεσιν ὅλων τῶν φορέων καὶ ἁρμοδίων, προκειμένου ἁπαξάπαντες ὅσοι ἀνησυχοῦμεν διὰ τὴν πορείαν τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων μας καὶ διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ ἠθικήν των θωράκισιν, νὰ εὕρωμεν τρόπους ἀντιμετωπίσεως τῶν ποικίλων κινδύνων, οἱ ὁποῖοι ἐλλοχεύουν καθημερινῶς. Ὀφείλομεν νὰ δώσωμεν εἰς τὰ παιδιὰ καὶ εἰς τοὺς νέους μας καινὰ ἠθικὰ στηρίγματα, ὥστε νὰ ὁδηγηθοῦν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἠμπορεῖ νὰ τοὺς δώσῃ τὸν ἀληθινὸν παράδεισον πλησίον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρόληψις, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, πρέπει νὰ εἶναι ἡ καθημερινὴ μέριμνα ὅλων ὑμῶν καὶ ἡμῶν. Ἐφ΄ ὅσον ὁ κίνδυνος εὑρίσκεται «πρὸ τῶν πυλῶν», Ἐκκλησία, Πολιτεία καὶ Οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ φορεῖς, δὲν πρέπει νὰ δίδωμεν «ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς βλεφάροις ἡμῶν νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις ἡμῶν» (Ψαλμ. 131, 4).
Πρέπει νὰ μὲ αἰσθάνεται πᾶσα οἰκογένεια τοῦ ποιμνίου μου ὡς ἰδικόν της μέλος, νὰ αἰσθάνεται ψυχικὴν ἀνάπαυσιν πλησίον μου, νὰ ἐκμυστηρεύεται εἰς ἐμὲ τὸν πόνον καὶ τὴν χαράν της, νὰ ἐπικαλεῖται τὴν συνδρομὴν καὶ συμπαράστασίν μου εἰς ὅλας τὰς δυσχερεῖς καὶ δυσκόλους στιγμάς της, ἤτοι προβλήματα, ἀσθενείας, διαταραχὰς τῆς οἰκογενειακῆς γαλήνης, εἰς τὸν πόνον καὶ τὰς πικρὰς ὥρας τοῦ θανάτου.
Πρέπει νὰ ἔχουν οἱ εὐσεβεῖς Κληρικοὶ τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας ἀγάπην καὶ συνεργασίαν μεταξύ των, νὰ διακρίνωνται διὰ τὸ ἦθος, τὴν σεμνότητα καὶ τὴν ἱεροπρέπειάν των, νὰ ἐνδιαφέρωνται διὰ τὰς ἀνάγκας καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἐνοριτῶν, τοὺς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἐνεπιστεύθη, ὥστε νὰ ἐπαληθεύεται συνεχῶς ὁ λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «σάλπιγγος ἁπάσης λαμπροτέρα καὶ μεγαλοφωνοτέρα ἡ διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξις».
Θέλω, ἐν τέλει, νὰ γνωρίζετε ὅτι ἡ καρδία τοῦ Ἐπισκόπου ὑμῶν, ἀγρυπνοῦσα καὶ προσευχομένη ἀγκαλιάζει τὸ καθόλου ἱερὸν ποίμνιον καὶ τὸν καθόλου Λαόν του. Οὐδεὶς περισσεύει, οὐδεὶς ἀποκλείεται. Πρὸς ὅλους ἀπευθύνεται τὸ ζωογόνον μήνυμα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἀγάπης.
Ὅ,τι παραλαμβάνω ἀπὸ τὸν ἄμεσον προκάτοχόν μου, τὸν Σεβασμιώτατον πρώην Μητροπολίτην Κώου καὶ Νισύρου, κ.κ. Αἰμιλιανόν, ὁ ὁποῖος φιλοπόνως καὶ φιλοτίμως εἰργάσθη σκληρῶς ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν εἰς τὸ γεώργιον τοῦτο τοῦ Θεοῦ ὡς ἑνοποιὸς καὶ εἰρηνοποιὸς παράγων, ἀλλὰ καὶ ὅ,τι καλὸν καὶ θεάρεστον ἐμμέσως παραλαμβάνω ἀπὸ τῶν προκατόχων μου Ἀρχιερέων, θὰ διατηρηθῇ καὶ θὰ συνεχισθῇ. Αἰσθάνομαι ἰδιαιτέραν τὴν ἀνάγκην νὰ μνημονεύσω τῆς ἁγίας προσωπικότητος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κώου κυροῦ Ναθαναὴλ Δικαίου, τοῦ ὁποίου ἡ σεβασμία μορφὴ καὶ ἡ θεοπρεπὴς ἁγία διακονία του μὲ ἐνέπνεε ἀπὸ τὰ νεανικά μου χρόνια. Ἦτο ἡ «σιωπῶσα παραίνεσις», ὁ κατηξιωμένος καὶ κεχαριτωμένος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ καλὸς καὶ ἀφωσιωμένος εἰς τὸ ποίμνιόν του ποιμήν.
Ἀλλὰ καὶ ὅ,τι ἀπεκόμισα ἀπὸ τὴν εἰκοσιτετραετῆ διακονίαν μου εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Καρπάθου καὶ Κάσου, ὑπὸ τὴν σοφὴν χειραγώγησιν καὶ πεφωτισμένην καθοδήγησιν τοῦ πολιοῦ, κατηξιωμένου, τιμίου καὶ δραστηρίου Ἐπισκόπου αὐτῆς Γέροντός μου Μητροπολίτου Καρπάθου καὶ Κάσου κ.κ. Ἀμβροσίου, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ἐφημεριακήν μου διακονίαν εἰς τὸν εὐσεβῆ καὶ φιλόχριστον Λαὸν τῶν Καρπαθίων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν διακονίαν μου εἰς τὴν ἱστορικὴν Ἱερὰν Πατριαρχικὴν καὶ Σταυροπηγιακὴν Μονὴν τοῦ ἁγίου Γεωργίου Βασσῶν Καρπάθου, τῆς ὁποίας καὶ κανονικὸς ἡγούμενος διὰ προτάσεως τῆς Α.Θ.Π, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου, κατεστάθην, θὰ ἀποτελέσουν ἀναμφιβόλως δι΄ ἐμὲ ἄξονα καὶ ὁδηγὸν διὰ τὴν περαιτέρω πορείαν μου εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πολλὰ ὀφείλω καὶ εἰς τὰς ἐν Ἀθήναις Σχολάς, Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Θεολογικήν, ἔνθα ἐμυήθην εἰς τὴν ὀρθόδοξον θεολογίαν καὶ ἀνεβαπτίσθην εἰς τὰ νάματα τῆς καθ΄ ἡμᾶς χριστιανικῆς παραδόσεως καὶ τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους. Καθηκόντως εὐχαριστῶ, λοιπόν, τοὺς κεκοιμημένους καὶ τοὺς ἐν ζωῇ σοφοὺς διδασκάλους καὶ καθηγητάς μου.
Σεβασμιώτατε,
ἀφοῦ εὐχαριστήσω ἐκ μέσης καρδίας τὴν σεπτήν μοι καὶ θεοτίμητον Ἁγιότητά Σας διὰ τὴν θερμὴν καὶ ἐμπνευσμένην προσφώνησιν καὶ ὅσα ὑπὲρ τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐν ἀγάπῃ πολλῇ ἐπράξατε μέχρι τοῦδε, τοὺς λοιποὺς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς, ἕνα πρὸς ἕνα, τοὺς καθόλου ἐντιμοτάτους ἄρχοντας, τὰς στρατιωτικὰς καὶ δικαστικὰς ἀρχάς, τοὺς λίαν ἀγαπητοὺς ἐκ Καρπάθου καὶ Κάσου ἀδελφούς μου, οἱ ὁποῖοι συνώδευσαν τὸν νέον Ἐπίσκοπον ἐνθρονιζόμενον εἰς τὴν θεόσωστον Ἐπαρχίαν του, καί, ὅλως ἰδιαιτέρως, τοὺς ἀγαπητοὺς κληρικοὺς τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεώς μου, μὲ πρῶτον τὸν Γενικὸν Ἀρχιερατικὸν Ἐπίτροπον Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομον Πίτσην, καθώς καὶ τὸν ἀγαπητόν μου ἀδελφὸν Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Καλλίνικον Μαυρολέοντα, Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπάθου καὶ Κάσου, καὶ ὅλους τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπάθου καὶ Κάσου καὶ τοὺς κατὰ σάρκα ἀδελφούς μου καὶ τὰς οἰκογενείας των, διὰ τοὺς πολλοὺς κόπους, τοὺς ὁποίους ἐν ἀγάπῃ καὶ πολλῇ ὑπομονῇ κατέβαλον διὰ τὴν προετοιμασίαν τῆς ἐνθρονίσεώς μου, ἐπιθυμῶ νὰ κατακλείσω τὸν ἰσχνὸν λόγον μου, ἀπευθυνόμενος εἰς τὸν εὐσεβῆ Λαόν, ἀλλὰ καὶ τὰς ἑκατοντάδας τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὁμογενῶν Κώων καὶ Νισυρίων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ φιλοπατρίαν σκέπτονται καὶ παντοιοτρόπως ἐκδηλώνουν τὸ ἐνδιαφέρον πρὸς τὴν ἠγαπημένην των νῆσον.
Ὅλα ὅσα προανέφερα ὡς ποιμαντικὴν μέριμναν διὰ τὸν εὐλογημένον τοῦτον τόπον, τὰ ἔχω εἰς τὸν νοῦν καὶ εἰς τὰς διαθέσεις τῆς καρδίας μου. Ἀποδεχόμενος τὴν ἐκλογήν μου ὡς Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου εἶχα καὶ ἔχω τὴν συναίσθησιν, ὅτι πορεύομαι εἰς μίαν Ἐπαρχίαν μὲ φιλόχριστον καὶ φιλοπρόοδον Λαόν, ὁ ὁποῖος ἰδιαιτέρως ἀγαπᾷ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς ποιμένας της. Ἐπιτελῶν μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, ἐν συνειδήσει, ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ περιστάσει τὸ Ἐπισκοπικὸν ποιμαντικόν μου χρέος, ἐκμεταλλευόμενος τὰς καθόλου λειτουργικὰς καὶ λατρευτικάς, διδακτικάς, ἐποικοδομητικὰς καὶ λοιπὰς κοινωνικὰς εὐκαιρίας, ἐπιθυμῶ νὰ ὑπηρετῶ ταπεινῶς τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ Κυρίου.
Ἀπὸ τὴν ἡμέραν τῆς ἐκλογῆς μου καὶ τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας μου εὔχομαι καὶ προσεύχομαι ἐκ βαθέων νὰ μὲ ἱκανώση ὁ Κύριος νὰ προσφέρω μέχρι τῆς ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς τὰς ταπεινάς μου ὑπηρεσίας εἰς τὸν θεοσεβῆ Λαὸν τῶν Κώων καὶ τῶν Νισυρίων, ἐφ΄ ὅσον διατηρῶ σώας τὰς ψυχοσωματικάς μου δυνάμεις.
Εὐχηθῆτε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, νὰ προπορεύεται ἐμοῦ ἡ χάρις καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καὶ νὰ πραγματοποιεῖται ἐν παντὶ τὸ πανάγιον θέλημά Του εἰς δόξαν Κυρίου καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν.
«Εἰρήνη τοῖς ἀδελφοῖς καὶ ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ. Ἀμήν» (Ἐφεσ. στ΄, 23-24).
