Τό ἀπόγευμα τῆς Τρίτης 5 Δεκεμβρίου ἐψάλη ὁ Πανηγυρικός Ἑσπερινός γιά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν πόλη τῆς Κῶ. Λόγῳ τῶν ζημιῶν πού ἔχει ὑποστεῖ ὁ Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἀπό τόν σεισμό τῆς 21ης Ἰουλίου ἡ Ἀκολουθία ἐψάλη στό Παρεκκλήσιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἔναντι τοῦ Νοσοκομείου Κῶ.
Στόν Ἑσπερινό χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Ναθαναήλ. Κατά τό κήρυγμα μετέφερε τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ἀνεφέρθη στόν βίο τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τόν εὐχαρίστησε πού προστάτευσε τήν Κῶ κατά τόν σεισμό τῆς 21ης Ἰουλίου.
Ἀνάμεσα στοὺς προσκυνητές ἦταν ὁ Ἔπαρχος Κῶ-Νισύρου κ. Γεώργιος Χαλκιδιός, ὁ Δήμαρχος κ. Γεώργιος Κυρίτσης, ὁ Ταξίαρχος κ. Δημήτριος Χούπης, Διοικητής τῆς 80 ΑΔΤΕ, ὁ Διοικητής τοῦ ΝΑΣ Κῶ κ. Ἰωάννης Καρδαρᾶς, ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής κ. Κωνσταντῖνος Κοκορόσκος, Δημοτικοί καί Περιφερειακοί Σύμβουλοι καί οἱ λοιπές πολιτικές καί στρατιωτικές ἀρχές.

Τήν 6ην Δεκεμβρίου πανηγυρίζει ὁ Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Πολιούχου τῆς Νήσου Κῶ.
Τό Ἑσπέρας τῆς 5ης Δεκεμβρίου καί περί ὥραν 6ην μ.μ. θά ψαλῇ Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Τήν πρωίαν τῆς 6ης Δεκεμβρίου καί περί ὥραν 7.00 π.μ. θά τελεσθῇ Ὄρθρος καί Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Περί ὥραν 10.30 π.μ. θά ψαλῇ Δοξολογία ἐπί τῇ Ἑορτῇ τοῦ Προστάτου τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος καί, ἐν συνεχείᾳ, θά γίνῃ ἡ Λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Είκόνος τοῦ Ἁγίου Νικολάου.
• Αἱ Ἀκολουθίαι θά ψαλλοῦν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου ἀγωνιοῦσα γιὰ τὴν κατήχηση τοῦ ποιμνίου της διοργανώνει καὶ ἐφέτος κατηχητικὲς συνάξεις ἐνηλίκων, παιδιῶν καὶ ἐφήβων.

Α) Ἡ κατήχηση τῶν ἐνηλίκων θὰ πραγματοποιεῖται ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναήλ, στὴν Πνευματικὴ Ἑστία, κάθε Τετάρτη μὲ δύο διαδοχικὲς συναντήσεις ἡ πρώτη στὶς 5.00-6.00 μ.μ. γιὰ ἐνήλικες καὶ ἡ δεύτερη στὶς 6.00-7.00 μ.μ. γιὰ νέους καὶ νέα ζευγάρια.
Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Τετάρτη 18 Ὀκτωβρίου.

Οἱ κατηχητικὲς συγκεντρώσεις ἐφήβων, οἱ ὁποῖες ἀπευθύνονται σὲ μαθητὲς Γυμνασίου καὶ Λυκείου θὰ γίνονται κάθε Κυριακὴ ἀπὸ τὶς 12.00 μέχρι τὴ 1.00 μετὰ τὸ μεσημέρι στὴν Πνευματικὴ Ἑστία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Κυριακὴ 22 Ὀκτωβρίου.

Β) Στήν ἐνορία τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τό κατηχητικό γιά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ θά πραγματοποιεῖται κάθε Κυριακή ἀμέσως μετά τή Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Κυριακὴ 22 Ὀκτωβρίου.

Γ) Στήν ἐνορία Ἁγίου Παύλου πόλεως Κῶ τό κατηχητικό γιά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ θά πραγματοποιεῖται στόν Ἱερό Ναό κάθε Κυριακή 11.30 μέ 12.30. Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Κυριακὴ 22 Ὀκτωβρίου.

Δ) Στήν ἐνορία Ἁγίου Ἀθανασίου καί Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ Πλατανίου τό κατηχητικό γιά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ θά πραγματοποιεῖται κάθε Κυριακή 11.00 μέ 12.00. Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Κυριακὴ 22 Ὀκτωβρίου.

Ε) Γιά νά ἐνημερωθεῖτε γιά τά Κατηχητικά πού πραγματοποιοῦνται στίς ὑπόλοιπες ἐνορίες σᾶς παρακαλοῦμε νά ἀπευθύνεστε στούς ἐφημερίους.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἡ κατήχηση τῶν ἐνηλίκων θὰ πραγματοποιεῖται καί ἐφέτος ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας στὴν Πνευματικὴ Ἑστία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κάθε Τετάρτη μὲ δύο διαδοχικὲς συναντήσεις ἡ πρώτη στὶς 5.00-6.00 μ.μ. γιὰ ἐνήλικες καὶ ἡ δεύτερη στὶς 6.00-7.00 μ.μ. γιὰ νέους καὶ νέα ζευγάρια.

Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Τετάρτη 18 Ὀκτωβρίου.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Παραθέτουμε τό πρόγραμμα τῶν ἁγιασμῶν στά σχολεῖα τῆς Κῶ πού θά τελέσει τή Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας:

Στό 7ο Δημοτικό Σχολεῖο Κῶ στίς 8.00 π.μ.

Στό 2ο Δημοτικό Σχολεῖο Κῶ στίς 8.30 π.μ.

Στό 1ο Δημοτικό Σχολεῖο Κῶ στίς 9.00 π.μ.

Στό 4ο Δημοτικό Σχολεῖο Κῶ στίς 9.30 π.μ.

Στό 2ο Γυμνάσιο Κῶ στίς 10.00 π.μ.

Στό ΕΠΑΛ Κῶ στίς 10.30 π.μ.

Στό 2ο Λύκειο Κῶ στίς 12.00 μ.μ. Ὁ Ἁγιασμός θά τελεστεῖ στό 4ο Δημοτικό Σχολεῖο.

Στό 1ο Γυμνάσιο Κῶ στίς 12.30 μ.μ. Ὁ Ἁγιασμός θά τελεστεῖ στό 1ο Δημοτικό Σχολεῖο.

Στό 1ο Λύκειο Κῶ στίς 13.00. Ὁ Ἁγιασμός θά τελεστεῖ στό 7ο Δημοτικό Σχολεῖο.

Στό Ἑσπερινό Γυμνάσιο Κῶ στό Πυλί στίς 20.00.

Ἀριθμ. Πρωτ. 702

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
---

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Χάριτι Θεοῦ εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς τὸ νέον ἐκκλησιαστικὸν ἔτος, συνεχίζοντες «διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς»{1} συμμαρτυρεῖν καὶ λόγον διδόναι «περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος»{2}, ζῶντες ἐν Ἐκκλησίᾳ, ἐν Χριστῷ καὶ κατὰ Χριστόν, ὁ Ὁποῖος ἐπηγγείλατο νὰ εἶναι μαζί μας «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»{3}.

Παρῆλθον εἰκοσιοκτὼ ἔτη ἀπὸ τήν, συνοδικῇ ἀποφάσει, καθιέρωσιν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς ἑορτῆς τῆς Ἰνδίκτου ὡς «Ἡμέρας προστασίας τοῦ περιβάλλοντος», κατὰ τὴν ὁποίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Κέντρῳ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναπέμπονται εὐχαὶ καὶ ἱκεσίαι «ὑπὲρ τῆς ὅλης δημιουργίας». Ἡ σχετικὴ πατριαρχικὴ ἐγκύκλιος ἐκάλεσε σύμπαντα τὸν ὀρθόδοξον καὶ τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον, ὅπως ἀναπέμπῃ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν εὐχαριστηρίους δεήσεις πρὸς τὸν Κτίστην τῶν ὅλων διὰ τὸ «μέγα δῶρον τῆς Δημιουργίας»{4} καὶ ἱκεσίας διὰ τὴν προστασίαν αὐτῆς.

Ἐκφράζομεν τὴν χαρὰν καὶ τὴν ἱκανοποίησιν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὴν ἀπήχησιν καὶ τὴν πλουσίαν καρποφορίαν τῆς ἐν λόγῳ πρωτοβουλίας τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας. Ἀνεδείξαμεν τὰς πνευματικὰς ρίζας τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως καὶ τὴν ἀνάγκην μετα-νοίας καὶ ἐπανιεραρχήσεως τῶν ἀξιῶν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου. Ἐβεβαιώθη, ὅτι ἡ ἐκμετάλλευσις καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς κτίσεως ἀποτελοῦν διαστρέβλωσιν καὶ κακὴν ἀλλοίωσιν τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους καὶ ὄχι ἀναγκαίαν συνέπειαν τῆς βιβλικῆς ἐντολῆς «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε...»{5}, ὅτι ἡ ἀντιοικολογικὴ συμπεριφορὰ εἶναι προσβολὴ τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ἀθέτησις τῶν ἐντολῶν Του, καὶ ὅτι λειτουργεῖ κατὰ τοῦ ἀληθοῦς προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ βιώσιμος ἀνάπτυξις εἰς βάρος τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος.

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία προέβαλε καὶ προβάλλει τὸ οἰκοφιλικὸν δυναμικὸν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἀναδεικνύουσα τὴν εὐχαριστιακὴν χρῆσιν τῆς κτίσεως, τὴν λειτουργίαν τοῦ πιστοῦ ὡς «ἱερέως» τῆς Δημιουργίας, ὁ ὁποῖος ἀδιαλείπτως ἀναφέρει αὐτὴν εἰς τὸν Κτίστην τῶν ἁπάντων, καὶ τὴν ἀνυπέρβλητον ἀξίαν τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος, ὡς ἀντιδότου κατὰ τοῦ συγχρόνου εὐδαιμονισμοῦ. Ὄντως, ὁ σεβασμὸς τῆς δημιουργίας ἀνήκει εἰς τὸν πυρῆνα τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως.

Προκαλεῖ ἰδιαιτέραν ἀνησυχίαν τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ οἰκολογικὴ κρίσις συνεχῶς ἐπιτείνεται, ἡ ἀνθρωπότης, ἐν ὀνόματι τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως καὶ τῶν τεχνολογικῶν ἐφαρμογῶν, κωφεύει εἰς τὰς πανταχόθεν ἐκκλήσεις πρὸς ριζικὴν ἀλλαγὴν συμπεριφορᾶς ἀπέναντι εἰς τὴν κτίσιν. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ προϊοῦσα ἀλλοίωσις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἀποτελεῖ συνέπειαν ἑνὸς συγκεκριμένου προτύπου οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως, τὸ ὁποῖον ἀδιαφορεῖ διὰ τὰς ἀντιοικολογικὰς ἐπιπτώσεις του. Τὰ βραχυπρόθεσμα ὀφέλη ἀπὸ τὴν ἄνοδον τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου εἰς ὡρισμένας περιοχὰς τῆς ὑφηλίου, ἁπλῶς ἐπικαλύπτουν τὴν ἀλογίαν τῆς ἐκμεταλλεύσεως καὶ συλήσεως τῆς δημιουργίας. Ἡ οἰκονομικὴ δραστηριότης, ἡ ὁποία δὲν σέβεται τὸν οἶκον τῆς ζωῆς, εἶναι οἰκο-ανομία καὶ ὄχι οἰκο-νομία. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμὸς τῆς παγκοσμιοποιήσεως συμπορεύεται σήμερον μὲ τὴν ἁλματώδη ἀνάπτυξιν τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἡ ὁποία, παρὰ τὰ πολλὰ εὐεργετήματά της, συνοδεύεται ἀπὸ ἔπαρσιν ἔναντι τῆς φύσεως καὶ ὁδηγεῖ εἰς ποικιλομόρφους ἐκμεταλλεύσεις αὐτῆς. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος γνωρίζει, ἀλλὰ δρᾷ ὡς νὰ μὴ ἐγνώριζε. Γνωρίζει ὅτι ἡ φύσις δὲν αὐτοανακαινίζεται εἰς τὸ διηνεκές, ἀδιαφορεῖ ὅμως διὰ τὰς ἀρνητικὰς συνεπείας τοῦ «τεχνοπωλίου» διὰ τὸ περιβάλλον. Αὐτὸ τὸ ὄντως ἐκρηκτικὸν μῖγμα τοῦ ἀκράτου οἰκονομισμοῦ καὶ τοῦ ἐπιστημονισμοῦ, ἤτοι τῆς ἀπεριορίστου ἐμπιστοσύνης εἰς τὴν δύναμιν τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἐπιτείνει τοὺς κινδύνους διὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς δημιουργίας καὶ διὰ τὸν ἄνθρωπον.

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σοφῶς καὶ σαφῶς κατωνόμασε τοὺς κινδύνους τῆς «ἰδιονομίας τῆς οἰκονομίας», τῆς αὐτονομήσεως αὐτῆς ἀπὸ τὰς ζωτικὰς ἀνάγκας τοῦ ἀνθρώπου, αἱ ὁποῖαι ὑπηρετοῦνται μόνον ἐντὸς βιωσίμου φυσικοῦ περιβάλλοντος, καὶ προέτεινε μίαν οἰκονομίαν «τεθεμελιωμένην εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου»{6} καὶ τὴν ἀντιμετώπισιν τοῦ συγχρόνου οἰκολογικοῦ προβλήματος «ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ἀρχῶν τῆς χριστιανικῆς παραδόσεως»{7}. Ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ, ἐνώπιον τῶν συγχρόνων ἀπειλῶν, «ριζικὴν ἀλλαγὴν νοοτροπίας καὶ συμπεριφορᾶς» ἀπέναντι εἰς τὴν κτίσιν, πνεῦμα ἀσκητισμοῦ, «ὀλιγαρκείας καὶ ἐγκρατείας»{8}, ἔναντι τῆς «ἀπληστίας»{9}, τῆς «θεοποιήσεως τῶν ἀναγκῶν καὶ τῆς κτητικῆς στάσεως»{10}. Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἀνεφέρθη μετ᾿ ἐμφάσεως καὶ εἰς τὰς «κοινωνικὰς διαστάσεις καὶ τὰς τραγικὰς ἐπιπτώσεις τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος»{11}.

Ἀκολουθοῦντες τὰς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ταύτης, ὑπογραμμίζομεν, εἰς τὴν παροῦσαν ἐγκύκλιόν μας, τὴν στενὴν συνάφειαν τῶν περιβαλλοντικῶν καὶ τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων καὶ τὴν κοινὴν ρίζαν αὐτῶν ἐν τῇ χωρὶς Θεὸν «ἄφρονι καρδίᾳ», ἐν τῇ πτώσει καὶ ἁμαρτίᾳ, ἐν τῇ κακῇ χρήσει τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου. Τῆς καταστροφῆς τῆς φύσεως καὶ τῆς κοινωνίας προηγεῖται πάντοτε μία ἐσωτερικὴ «ἀνατροπὴ τῶν ἀξιῶν», μία πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ καταστροφή. Ὅταν τὸ ἔχειν κυριεύσῃ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μας, τότε ἡ στάσις μας τόσον ἔναντι τοῦ συνανθρώπου, ὅσον καὶ πρὸς τὴν κτίσιν, εἶναι ἀναποφεύκτως κτητικὴ καὶ ἀνοίκειος. Τὸ «σαπρὸν δένδρον» ποιεῖ, κατὰ τὸ Βιβλικόν, πάντοτε «καρποὺς πονηρούς»{12}.

Τονίζομεν, ἀντιστοίχως, ὅτι καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τὴν κτίσιν καὶ πρὸς τὸν ἄνθρωπον ἔχουν τὴν αὐτὴν πνευματικὴν πηγὴν καὶ ἀφετηρίαν, τὴν ἐν Χριστῷ δηλαδὴ ἀνακαίνισιν τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν κεχαριτωμένην ἐλευθερίαν του. Ὡς ἡ καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀδικία συμπορεύονται, ἔτσι καὶ ἡ οἰκοφιλικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη εἶναι ἀδιαίρετοι.

Εἶναι αὐτονόητον, ὅτι διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς συγχρόνου πολυδιαστάτου κρίσεως τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ πολιτισμού του καὶ τοῦ οἴκου του, ἀπαιτεῖται πολύπλευρος κινητοποίησις καὶ κοινὴ προσπάθεια. Ὅπως ὅλα τὰ μεγάλα προβλήματα, οὕτω καὶ αἱ σοβοῦσαι ἀλληλοπεριχωρούμεναι κρίσεις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς κοινωνίας, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀντιμετωπισθοῦν χωρὶς τὴν διαχριστιανικὴν καὶ διαθρησκειακὴν συνεργασίαν. Ὁ διάλογος εἶναι ἐδῶ πρόσφορος χῶρος διὰ νὰ ἀναδειχθοῦν αἱ ὑπάρχουσαι οἰκοφιλικαὶ καὶ κοινωνικαὶ παραδόσεις, διὰ οἰκολογικὴν καὶ κοινωνικὴν εὐαισθητοποίησιν, καθὼς καὶ διὰ ἐποικοδομητικὴν κριτικὴν τῆς ἀποκλειστικῶς τεχνολογικῆς καὶ οἰκονομικῆς προόδου καὶ τῶν ἀτομοκεντρικῶν καὶ κοινωνιοκρατικῶν προτύπων, εἰς βάρος τῆς κτίσεως καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ προσώπου.

Κατακλείοντες, ὑπογραμμίζομεν καὶ πάλιν τὸ ἀδιαίρετον τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὴν δημιουργίαν καὶ πρὸς τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον, καλοῦμεν πάντας τοὺς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως εἰς τὸν καλὸν ἀγῶνα διὰ τὴν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τὴν ἑδραίωσιν τῆς ἀλληλεγγύης, καὶ δεόμεθα πρὸς τὸν ἀγαθοδότην Κύριον, πρεσβείαις τῆς Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, νὰ χαρίζῃ εἰς τὰ τέκνα αὐτοῦ «καῦσιν καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως»{13} καὶ «παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων»{14}.

,βιζ’ Σεπτεμβρίου α’
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν












-----------------------------------------------------------
{1} Ρωμ. η΄, 38
{2} πρβλ. Α΄ Πέτρ. γ΄, 15
{3} Ματθ. κη΄, 20
{4} Ἐγκύκλιος ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνδίκτου, 1/9/1989
{5} Γεν. α΄, 22
{6} Ἐγκύκλιος, §15
{7} ὅ. π., §15
{8} Ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον, §10
{9} ὅ. π., §10
{10} Ἐγκύκλιος, §14
{11} ὅ. π.
{12} Ματθ. ζ’, 17
{13} Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος, Τὰ εὑρεθέντα ἀσκητικά, Λόγος, πα΄
{14} Ἑβρ. ι’, 24

Ἀριθμ. Πρωτ. 702

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
---

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Χάριτι Θεοῦ εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς τὸ νέον ἐκκλησιαστικὸν ἔτος, συνεχίζοντες «διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς»{1} συμμαρτυρεῖν καὶ λόγον διδόναι «περὶ τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος»{2}, ζῶντες ἐν Ἐκκλησίᾳ, ἐν Χριστῷ καὶ κατὰ Χριστόν, ὁ Ὁποῖος ἐπηγγείλατο νὰ εἶναι μαζί μας «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»{3}.

Παρῆλθον εἰκοσιοκτὼ ἔτη ἀπὸ τήν, συνοδικῇ ἀποφάσει, καθιέρωσιν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς ἑορτῆς τῆς Ἰνδίκτου ὡς «Ἡμέρας προστασίας τοῦ περιβάλλοντος», κατὰ τὴν ὁποίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Κέντρῳ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναπέμπονται εὐχαὶ καὶ ἱκεσίαι «ὑπὲρ τῆς ὅλης δημιουργίας». Ἡ σχετικὴ πατριαρχικὴ ἐγκύκλιος ἐκάλεσε σύμπαντα τὸν ὀρθόδοξον καὶ τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον, ὅπως ἀναπέμπῃ κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν εὐχαριστηρίους δεήσεις πρὸς τὸν Κτίστην τῶν ὅλων διὰ τὸ «μέγα δῶρον τῆς Δημιουργίας»{4} καὶ ἱκεσίας διὰ τὴν προστασίαν αὐτῆς.

Ἐκφράζομεν τὴν χαρὰν καὶ τὴν ἱκανοποίησιν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὴν ἀπήχησιν καὶ τὴν πλουσίαν καρποφορίαν τῆς ἐν λόγῳ πρωτοβουλίας τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας. Ἀνεδείξαμεν τὰς πνευματικὰς ρίζας τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως καὶ τὴν ἀνάγκην μετα-νοίας καὶ ἐπανιεραρχήσεως τῶν ἀξιῶν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου. Ἐβεβαιώθη, ὅτι ἡ ἐκμετάλλευσις καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς κτίσεως ἀποτελοῦν διαστρέβλωσιν καὶ κακὴν ἀλλοίωσιν τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους καὶ ὄχι ἀναγκαίαν συνέπειαν τῆς βιβλικῆς ἐντολῆς «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε...»{5}, ὅτι ἡ ἀντιοικολογικὴ συμπεριφορὰ εἶναι προσβολὴ τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ἀθέτησις τῶν ἐντολῶν Του, καὶ ὅτι λειτουργεῖ κατὰ τοῦ ἀληθοῦς προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ βιώσιμος ἀνάπτυξις εἰς βάρος τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος.

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία προέβαλε καὶ προβάλλει τὸ οἰκοφιλικὸν δυναμικὸν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἀναδεικνύουσα τὴν εὐχαριστιακὴν χρῆσιν τῆς κτίσεως, τὴν λειτουργίαν τοῦ πιστοῦ ὡς «ἱερέως» τῆς Δημιουργίας, ὁ ὁποῖος ἀδιαλείπτως ἀναφέρει αὐτὴν εἰς τὸν Κτίστην τῶν ἁπάντων, καὶ τὴν ἀνυπέρβλητον ἀξίαν τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος, ὡς ἀντιδότου κατὰ τοῦ συγχρόνου εὐδαιμονισμοῦ. Ὄντως, ὁ σεβασμὸς τῆς δημιουργίας ἀνήκει εἰς τὸν πυρῆνα τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως.

Προκαλεῖ ἰδιαιτέραν ἀνησυχίαν τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ οἰκολογικὴ κρίσις συνεχῶς ἐπιτείνεται, ἡ ἀνθρωπότης, ἐν ὀνόματι τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως καὶ τῶν τεχνολογικῶν ἐφαρμογῶν, κωφεύει εἰς τὰς πανταχόθεν ἐκκλήσεις πρὸς ριζικὴν ἀλλαγὴν συμπεριφορᾶς ἀπέναντι εἰς τὴν κτίσιν. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ προϊοῦσα ἀλλοίωσις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἀποτελεῖ συνέπειαν ἑνὸς συγκεκριμένου προτύπου οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως, τὸ ὁποῖον ἀδιαφορεῖ διὰ τὰς ἀντιοικολογικὰς ἐπιπτώσεις του. Τὰ βραχυπρόθεσμα ὀφέλη ἀπὸ τὴν ἄνοδον τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου εἰς ὡρισμένας περιοχὰς τῆς ὑφηλίου, ἁπλῶς ἐπικαλύπτουν τὴν ἀλογίαν τῆς ἐκμεταλλεύσεως καὶ συλήσεως τῆς δημιουργίας. Ἡ οἰκονομικὴ δραστηριότης, ἡ ὁποία δὲν σέβεται τὸν οἶκον τῆς ζωῆς, εἶναι οἰκο-ανομία καὶ ὄχι οἰκο-νομία. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμὸς τῆς παγκοσμιοποιήσεως συμπορεύεται σήμερον μὲ τὴν ἁλματώδη ἀνάπτυξιν τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἡ ὁποία, παρὰ τὰ πολλὰ εὐεργετήματά της, συνοδεύεται ἀπὸ ἔπαρσιν ἔναντι τῆς φύσεως καὶ ὁδηγεῖ εἰς ποικιλομόρφους ἐκμεταλλεύσεις αὐτῆς. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος γνωρίζει, ἀλλὰ δρᾷ ὡς νὰ μὴ ἐγνώριζε. Γνωρίζει ὅτι ἡ φύσις δὲν αὐτοανακαινίζεται εἰς τὸ διηνεκές, ἀδιαφορεῖ ὅμως διὰ τὰς ἀρνητικὰς συνεπείας τοῦ «τεχνοπωλίου» διὰ τὸ περιβάλλον. Αὐτὸ τὸ ὄντως ἐκρηκτικὸν μῖγμα τοῦ ἀκράτου οἰκονομισμοῦ καὶ τοῦ ἐπιστημονισμοῦ, ἤτοι τῆς ἀπεριορίστου ἐμπιστοσύνης εἰς τὴν δύναμιν τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἐπιτείνει τοὺς κινδύνους διὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς δημιουργίας καὶ διὰ τὸν ἄνθρωπον.

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σοφῶς καὶ σαφῶς κατωνόμασε τοὺς κινδύνους τῆς «ἰδιονομίας τῆς οἰκονομίας», τῆς αὐτονομήσεως αὐτῆς ἀπὸ τὰς ζωτικὰς ἀνάγκας τοῦ ἀνθρώπου, αἱ ὁποῖαι ὑπηρετοῦνται μόνον ἐντὸς βιωσίμου φυσικοῦ περιβάλλοντος, καὶ προέτεινε μίαν οἰκονομίαν «τεθεμελιωμένην εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου»{6} καὶ τὴν ἀντιμετώπισιν τοῦ συγχρόνου οἰκολογικοῦ προβλήματος «ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ἀρχῶν τῆς χριστιανικῆς παραδόσεως»{7}. Ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ, ἐνώπιον τῶν συγχρόνων ἀπειλῶν, «ριζικὴν ἀλλαγὴν νοοτροπίας καὶ συμπεριφορᾶς» ἀπέναντι εἰς τὴν κτίσιν, πνεῦμα ἀσκητισμοῦ, «ὀλιγαρκείας καὶ ἐγκρατείας»{8}, ἔναντι τῆς «ἀπληστίας»{9}, τῆς «θεοποιήσεως τῶν ἀναγκῶν καὶ τῆς κτητικῆς στάσεως»{10}. Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἀνεφέρθη μετ᾿ ἐμφάσεως καὶ εἰς τὰς «κοινωνικὰς διαστάσεις καὶ τὰς τραγικὰς ἐπιπτώσεις τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος»{11}.

Ἀκολουθοῦντες τὰς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ταύτης, ὑπογραμμίζομεν, εἰς τὴν παροῦσαν ἐγκύκλιόν μας, τὴν στενὴν συνάφειαν τῶν περιβαλλοντικῶν καὶ τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων καὶ τὴν κοινὴν ρίζαν αὐτῶν ἐν τῇ χωρὶς Θεὸν «ἄφρονι καρδίᾳ», ἐν τῇ πτώσει καὶ ἁμαρτίᾳ, ἐν τῇ κακῇ χρήσει τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου. Τῆς καταστροφῆς τῆς φύσεως καὶ τῆς κοινωνίας προηγεῖται πάντοτε μία ἐσωτερικὴ «ἀνατροπὴ τῶν ἀξιῶν», μία πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ καταστροφή. Ὅταν τὸ ἔχειν κυριεύσῃ τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μας, τότε ἡ στάσις μας τόσον ἔναντι τοῦ συνανθρώπου, ὅσον καὶ πρὸς τὴν κτίσιν, εἶναι ἀναποφεύκτως κτητικὴ καὶ ἀνοίκειος. Τὸ «σαπρὸν δένδρον» ποιεῖ, κατὰ τὸ Βιβλικόν, πάντοτε «καρποὺς πονηρούς»{12}.

Τονίζομεν, ἀντιστοίχως, ὅτι καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τὴν κτίσιν καὶ πρὸς τὸν ἄνθρωπον ἔχουν τὴν αὐτὴν πνευματικὴν πηγὴν καὶ ἀφετηρίαν, τὴν ἐν Χριστῷ δηλαδὴ ἀνακαίνισιν τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν κεχαριτωμένην ἐλευθερίαν του. Ὡς ἡ καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀδικία συμπορεύονται, ἔτσι καὶ ἡ οἰκοφιλικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη εἶναι ἀδιαίρετοι.

Εἶναι αὐτονόητον, ὅτι διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς συγχρόνου πολυδιαστάτου κρίσεως τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ πολιτισμού του καὶ τοῦ οἴκου του, ἀπαιτεῖται πολύπλευρος κινητοποίησις καὶ κοινὴ προσπάθεια. Ὅπως ὅλα τὰ μεγάλα προβλήματα, οὕτω καὶ αἱ σοβοῦσαι ἀλληλοπεριχωρούμεναι κρίσεις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς κοινωνίας, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀντιμετωπισθοῦν χωρὶς τὴν διαχριστιανικὴν καὶ διαθρησκειακὴν συνεργασίαν. Ὁ διάλογος εἶναι ἐδῶ πρόσφορος χῶρος διὰ νὰ ἀναδειχθοῦν αἱ ὑπάρχουσαι οἰκοφιλικαὶ καὶ κοινωνικαὶ παραδόσεις, διὰ οἰκολογικὴν καὶ κοινωνικὴν εὐαισθητοποίησιν, καθὼς καὶ διὰ ἐποικοδομητικὴν κριτικὴν τῆς ἀποκλειστικῶς τεχνολογικῆς καὶ οἰκονομικῆς προόδου καὶ τῶν ἀτομοκεντρικῶν καὶ κοινωνιοκρατικῶν προτύπων, εἰς βάρος τῆς κτίσεως καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ προσώπου.

Κατακλείοντες, ὑπογραμμίζομεν καὶ πάλιν τὸ ἀδιαίρετον τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὴν δημιουργίαν καὶ πρὸς τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον, καλοῦμεν πάντας τοὺς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως εἰς τὸν καλὸν ἀγῶνα διὰ τὴν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τὴν ἑδραίωσιν τῆς ἀλληλεγγύης, καὶ δεόμεθα πρὸς τὸν ἀγαθοδότην Κύριον, πρεσβείαις τῆς Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, νὰ χαρίζῃ εἰς τὰ τέκνα αὐτοῦ «καῦσιν καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως»{13} καὶ «παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων»{14}.

,βιζ’ Σεπτεμβρίου α’
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

-----------------------------------------------------------
{1} Ρωμ. η΄, 38
{2} πρβλ. Α΄ Πέτρ. γ΄, 15
{3} Ματθ. κη΄, 20
{4} Ἐγκύκλιος ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνδίκτου, 1/9/1989
{5} Γεν. α΄, 22
{6} Ἐγκύκλιος, §15
{7} ὅ. π., §15
{8} Ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον, §10
{9} ὅ. π., §10
{10} Ἐγκύκλιος, §14
{11} ὅ. π.
{12} Ματθ. ζ’, 17
{13} Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος, Τὰ εὑρεθέντα ἀσκητικά, Λόγος, πα΄
{14} Ἑβρ. ι’, 24

Τήν Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου στίς 7.00 π.μ. ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Ναθαναήλ θά χοροστατήσει στόν Ὄρθρο καί θά τελέσει τή Θεία Λειτουργία γιά τούς ἀποδήμους στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου στίς Χαϊχοῦτες.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι τήν Δευτέραν 4ην Σεπτεμβρίου στίς 7.00 μ.μ. θά τελεσθεῖ Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μετ' ἀρτοκλασίας στό ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ζαχαρίου, πού βρίσκεται στήν ὁμώνυμη περιοχή, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ.

Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ θά ἀκολουθήση παραδοσιακό γλέντι.

Τήν πρωίαν τῆς Τρίτης 5ης Σεπτεμβρίου καί περί ὥραν 7ην π.μ. θά τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἡ ἀνακοίνωση τῶν βάσεων εἰσαγωγῆς στὶς σχολὲς τῆς τριτοβάθμιας ἐκπαίδευσης, σήμερα ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἑνὸς συγχρόνου ἱεραποστόλου καὶ ἱκανοῦ παιδαγωγοῦ ποὺ μόνος του μέσα σὲ ἀντίξοες συνθῆκες ἵδρυσε γιὰ τὴν μόρφωση τῶν Ἑλλήνων περισσότερα ἀπὸ 200 σχολεῖα, μᾶς δίνει μεγάλη χαρὰ γιὰ τὴν αἴσια ἔκβαση τῶν προσπαθειῶν πολλῶν παιδιῶν μας καὶ μᾶς θυμίζει ὅτι ἡ ἐπιτυχία, γιὰ νὰ εἶναι ὁλοκληρωμένη, πρέπει νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τῆς πίστης στὸν Θεό, τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ ἀπὸ διάθεση γιὰ ἀγῶνα καὶ προσφορά.

Τὰ συγχαρητήρια πρὸς τὰ παιδιά μας ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ πέτυχαν τοὺς στόχους τους εἶναι θερμὰ καὶ ἐγκάρδια. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ τῆς χαρᾶς, ὅμως, δὲν λησμονοῦμε τοὺς μαθητές μας ποὺ προσπάθησαν ἀλλὰ δὲν εἶχαν τὸ ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα, ὅπως καὶ τὰ παιδιά μας ποὺ συνειδητὰ ἢ ὄχι ἔβαλαν ἄλλους στόχους καὶ ἄλλες προτεραιότητες γιὰ τὸ μέλλον τους. Ἂς παλέψουν καὶ σύντομα θὰ δοῦν τὰ ὄνειρά τους νὰ ἐκπληρώνονται!

Σὲ ὅλους, τοὺς μαθητὲς καὶ τὶς οἰκογένειές τους, εὐχόμαστε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας νὰ συνεχίσουν νὰ ἀγωνίζονται, νὰ καλλιεργοῦν τὴ γνώση, νὰ δείχνουν ἀγάπη καὶ νὰ σέβονται τὸν κόπο καὶ τὴν προσπάθεια κάθε συνανθρώπου τους.
Τὴν ὥρα αὐτὴ δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ στραφοῦμε μὲ θερμοὺς λόγους εὐχαριστίας πρὸς τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Κῶ καὶ τῆς Νισύρου, οἱ ὁποῖοι μὲ συνεχῆ προσπάθεια, ἀντιμετωπίζοντας πολλὲς καὶ σημαντικὲς δυσκολίες, διαπλάθουν τοὺς νέους μας καὶ τοὺς προετοιμάζουν μὲ αὐτὰ ποὺ μὲ ὑπομονὴ τοὺς προσφέρουν γιὰ τὴ ζωὴ ποὺ ἀνοίγεται δύσκολη ἀλλὰ ὄμορφη μπροστά τους.

Ἂν μάθουμε ὅλοι μας νὰ ἀγαπᾶμε τὴ γνώση καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιοῦμε πρὸς ὄφελος τῆς κοινωνίας ἡ καθημερινότητά μας θὰ ἀλλάξει καὶ ἡ ζωή μας θὰ μεταμορφωθεῖ.

Ἂς στηριχθοῦμε μὲ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἂς μάθουμε νὰ ζοῦμε μὲ ἀγάπη καὶ σεβασμὸ πρὸς τὸν πλησίον μας καὶ θὰ διαπιστώσουμε ὅτι οἱ ἐπιτυχίες θὰ μᾶς προσφέρουν μεγαλύτερη καὶ βαθύτερη χαρὰ καὶ οἱ ἀποτυχίες θὰ εἶναι λιγότερο ἐπώδυνες καὶ θὰ τὶς ἀντιμετωπίζουμε εὐκολότερα.

Θερμὰ συγχαρητήρια σὲ ὅλους καὶ ὅλες!
Καλὲς σπουδὲς καὶ καλὴ συνέχεια στὴ ζωή σας μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ σᾶς στηρίζει!

Ἐν Κῷ, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει, τῇ 24ῃ Αὐγούστου 2017

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ