Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 26 Μαΐου ἐψάλη ὁ Ἑσπερινος τῆς Πεντηκοστῆς χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος Ἀντιμαχείας.

Τήν Κυριακή 27 Μαΐου ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο, τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί τόν Ἑσπερινό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου ἀνέγνωσε τίς εὐχές τῆς γονυκλισίας.

Ὁ Σεβασμιώτατος μετέφερε στούς πιστούς τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιώτατου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί ἀναφέρθηκε στή μεγάλη ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς καί τόν φωτισμό ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου σᾶς γνωρίζει ὅτι τήν Δευτέρα 28η Μαΐου καί ὥρα 7.30 μ.μ. θά τελεσθῇ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ στό Ἱερό Ἐξωκκλήσιο τῆς Ἁγίας Ὑπομονῆς στήν περιοχή Μεσσαριᾶς, ἀνεγερθέν ὑπό τῆς οἰκογενείας Μηνᾶ Κασίου.
Τήν δέ ἑπομένην ἡμέρα Τρίτη θά τελεσθῇ Θεία Λειτουργία.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ θά τελέσει Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιά τούς μαθητές Γʹ Τάξεως τῶν Λυκείων τοῦ νησιοῦ μας κατά τό ἀκόλουθο πρόγραμμα:

Γενικό Λύκειο Ἀντιμαχείας: Τρίτη 22 Μαΐου στίς 10.00 π.μ. στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀντιμαχείας.

Ἑσπερινό Γυμνάσιο-Λύκειο Κῶ: Τρίτη 22 Μαΐου στίς 08.00 μ.μ. στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Πυλίου.

ΕΠΑΛ Κῶ: Τετάρτη 23 Μαΐου στίς 10.00 π.μ. στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Παύλου πόλεως Κῶ.

1ο καί 2ο Λύκειο Πόλεως Κῶ: Τετάρτη 23 Μαΐου στίς 03.00 μ.μ. στό Ἱερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στό Συγκρότημα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (στήν πόλη τῆς Κῶ).

Λύκειο Ζηπαρίου: Πέμπτη 24 Μαΐου στίς 10.00 π.μ. στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Σπυρίδωνος Ζηπαρίου.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι τήν Κυριακήν 22αν Ἀπριλίου 2018 μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου Ναθαναήλ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης ἡμῶν ἄγει τήν ὀνομαστικήν του ἑορτήν.

Τό Σαββάτον 21ην Ἀπριλίου καί ὥρα 7.30 μ.μ. θά τελεσθῇ Πανηγυρικός Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός εἰς τό Ἱερόν Παρεκκλήσιον Τιμίου Σταυροῦ πόλεως Κῶ.

Τήν Κυριακήν 22αν Ἀπριλίου καί ὥρα 7.00 π.μ. θά τελεσθῇ Ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον εἰς τό Ἱερόν Παρεκκλήσιον Τιμίου Σταυροῦ πόλεως Κῶ.

Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος θά δεχθῇ εἰς τό Ἐπισκοπεῖον ἑορτίους εὐχάς, μέχρι τό μεσημέρι, καθότι τό ἑσπέρας θά χοροστατήσῃ εἰς τόν Ἑσπερινόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τό Πυλί.

Τό ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης τῆς Διακαινησίμου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ μετέφερε τό Ἅγιο Φῶς στή Νίσυρο.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἔφθασε στό νησί τό μεσημέρι τῆς Τετάρτης 11 Ἀπριλίου. Ἡ ἐπίσημη ὑποδοχή ἔγινε στό λιμάνι τοῦ Μανδρακίου μέ ἐπικεφαλῆς τόν Πανοσ. Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Στέφανο Καλλιστῆ, Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο Νισύρου καί Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Σπηλιανῆς, τούς ἐφημερίους τῆς νήσου, τόν Δήμαρχο Νισύρου κ. Χριστοφή Κορωναῖο, Δημοτικούς Συμβούλους, τίς στρατιωτικές καί λοιπές πολιτικές ἀρχές καί πλῆθος πιστῶν.

Τό ἄγημα τῆς ΔΑΝ Νισύρου συνόδευσε τό Ἅγιο Φῶς μέχρι τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Παναγίας Ποταμητίσσης ὅπου ἐψάλη ὁ Ἀναστάσιμος Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος μεταβίβασε στούς πιστούς τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου καί ἀναφέρθηκε στό θαῦμα τῆς ἁφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἰδιαίτερα δέ στό μοναδικό γεγονός πού συνέβη ὅταν οἱ Ὀθωμανοί ἀπηγόρευσαν στόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων νά εἰσέλθει στό Ἱερό Κουβούκλιο καί νά τελέσει τήν Ἀκολουθία τῆς ἁφῆς καί τό Ἅγιο Φῶς ἐμφανίστηκε σέ μία κολῶνα, ἐκεῖ πού προσεύχονταν οἱ Ὀρθόδοξοι, σχίζοντάς την.

Μετά τό πέρας τῆς ἀκολουθίας ὁ Σεβασμιώτατος προσέφερε στούς παρισταμένους τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό, τούς μετέδωσε τό Ἅγιο Φῶς καί μοίρασε πασχαλινά αὐγά.

Ἀριθμ. Πρωτ. 312

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς πανσωστικῆς νίκης τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ Θανάτου, εἶναι ὁ πυρήν τῆς πίστεως, τῆς θείας λατρείας, τοῦ ἤθους καί τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ χριστεπωνύμου ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις καί τάς διαστάσεις αὐτῆς, διαποτίζεται καί τρέφεται ἀπό τήν πίστιν εἰς τήν Ἀνάστασιν, ἀποτελεῖ καθημερινόν Πάσχα. Τό πασχάλιον αὐτό βίωμα δέν εἶναι ἁπλῶς ἀνάμνησις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά βίωσις καί τῆς ἰδικῆς μας ἀνακαινίσεως καί ἀκλόνητος βεβαιότης περί τῆς ἐσχατολογικῆς τελειώσεως τῶν πάντων.

Κατ᾿ ἐξοχήν εἰς τήν εὐχαριστιακήν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία συνδέεται ἀρρήκτως μέ τήν «κλητήν καί ἁγίαν ἡμέραν» τῆς Κυριακῆς, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει αὐτήν τήν ὑπαρξιακήν μετοχήν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἐμπειρικήν πρόγευσιν τῶν εὐλογιῶν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιάζει ὁ ἀναστάσιμος καί εὐφρόσυνος χαρακτήρ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἡ ὁποία τελεῖται πάντοτε ἐν ἀτμοσφαίρᾳ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως καί εἰκονίζει τήν τελικήν καινοποίησιν τῶν ὄντων, τήν πεπληρωμένην χαράν, τήν πληρότητα τῆς ζωῆς, τήν μέλλουσαν ὑπέρχυσιν τῆς ἀγάπης καί τῆς γνώσεως.

Πρόκειται περί τῆς λυτρωτικῆς θεάσεως τοῦ παρόντος ὑπό τό φῶς τῶν Ἐσχάτων καί τῆς δυναμικῆς πορείας πρός τήν Βασιλείαν, περί τῆς ἀκαταλύτου σχέσεως καί συνυφάνσεως τῆς παρουσίας καί τοῦ ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία δίδει εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν μοναδικόν δυναμισμόν καί λειτουργεῖ διά τούς πιστούς ὡς ἔναυσμα καλῆς μαρτυρίας ἐν τῷ κόσμῳ. Ὁ Ὀρθόδοξος πιστός ἔχει ἰδιαίτερον λόγον καί ἰσχυρόν κίνητρον διά νά ἀγωνίζεται κατά τοῦ κοινωνικοῦ κακοῦ, διότι ζῇ ἐντόνως τήν ἀντίθεσιν μεταξύ τῶν Ἐσχάτων καί τῶν ἑκάστοτε ἱστορικῶν δεδομένων. Ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, ἡ φιλάνθρωπος διακονία, ἡ βοήθεια πρός τόν ἐμπερίστατον ἀδελφόν, κατά τό Κυριακόν «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’, 40), καί ἡ ἔμπρακτος ἀγάπη τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου (βλ. Λουκ. ι’, 30-37), συμφώνως καί πρός τό Πατερικόν «Ἐκεῖνον μάλιστα ἡγοῦ εἶναι πλησίον, τόν δεόμενον, καί αὐτεπάγγελτος ἐπί τήν βοήθειαν βάδιζε» (Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης), ἀποτελοῦν προέκτασιν καί ἔκφρασιν τοῦ εὐχαριστιακοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκάλυψιν ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ βιωματική πεμπτουσία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἔν τε τῷ παρόντι καί ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Ἐσχάτων.
Ἐν τῇ συναφείᾳ ταύτῃ κατανοεῖται καί τό γεγονός ὅτι ἡ λειτουργική ζωή εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δονεῖται ἀπό τήν βίωσιν τῆς «κοινῆς σωτηρίας», τῆς δωρεᾶς τῆς «κοινῆς ἐλευθερίας» καί τῆς «κοινῆς βασιλείας», καί ἀπό τήν προσδοκίαν τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Κυριαρχοῦν τό «ἡμεῖς», ἡ κοινότης τῆς ζωῆς, ἡ συμ-μετοχή καί τό σύν-εἶναι, ἡ ἁγιαστική ταύτισις τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας μέ τήν θυσιαστικήν καί δοξολογικήν ἀγάπην. Αὐτό εἶναι καί τό συγκλονιστικόν μήνυμα τῆς ὁλολάμπρου εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Καθόδου τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Ἅδην. Ὁ Κύριος τῆς δόξης, κατελθών ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συντρίψας τάς πύλας τοῦ Ἅδου, ἀναδύεται νικηφόρος καί ὁλόφωτος ἐκ τοῦ τάφου, ὄχι μόνος καί φέρων τό λάβαρον τῆς νίκης, ἀλλά ὁμοῦ μετά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, συνανιστῶν, συγκρατῶν καί κρατύνων αὐτούς καί, ἐν τῷ προσώπῳ αὐτῶν, ἅπαν τό ἀνθρώπινον γένος καί ὁλόκληρον τήν κτίσιν.

Τό εὐαγγέλιον τῆς Ἀναστάσεως, τῆς «κοινῆς τῶν ὅλων πανηγύρεως», τῆς καταργησάσης τό κράτος τοῦ θανάτου πανσθενοῦς Ἀγάπης, ἠχεῖ σήμερον εἰς ἕνα κόσμον σοβούσης κοινωνικῆς ἀδικίας, φαλκιδεύσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἰς μίαν οἰκουμένην - Γολγοθᾶν προσφύγων καί μυριάδων ἀθώων παιδίων. Ἀναγγέλλει ἐκ βαθέων ὅτι, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων ἔχει ἀπόλυτον ἀξίαν. Διακηρύττει ὅτι τά παθήματα καί τά δεινά, ὁ σταυρός καί ὁ Γολγοθᾶς, δέν ἔχουν τόν τελευταῖον λόγον. Δέν εἶναι δυνατόν νά θριαμβεύσουν οἱ σταυρωταί ἐπί τῶν τραγικῶν θυμάτων των. Εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὁ Σταυρός εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς εὐσεβείας, δέν εἶναι ὅμως ἡ ἐσχάτη πραγματικότης, αὐτός πού ὁρίζει καί τό τελικόν σημεῖον προσανατολισμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τό οὐσιῶδες νόημα τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ ὁδόν πρός τήν Ἀνάστασιν, πρός τό πλήρωμα τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἐπί τῆς βάσεως αὐτῆς, οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναφωνοῦμεν: «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ἡ Ἀκολουθία τῶν Παθῶν δέν εἶναι καταθλιπτική, ἀλλά σταυροαναστάσιμος, ἀφοῦ τό Πάθος προσεγγίζεται καί βιοῦται διά μέσου τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία εἶναι «λύτρον λύπης». Διά τό Ὀρθόδοξον αἰσθητήριον, ἡ ἀμετάθετος σύνδεσις Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως εἶναι ἀσυβίβαστος μέ κάθε μορφῆς ἐσωτερικήν φυγήν εἰς μυστικισμούς ἤ εἰς ἕνα αὐτάρεσκον εὐσεβισμόν, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι ἀδιάφοροι διά τά παθήματα καί τάς περιπετείας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἱστορίᾳ.

Τό κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως εὑρίσκεται, εἰς τήν ἐποχήν μας, ἐπίσης ἀντιμέτωπον τόσον μέ τήν ἀλαζονικήν αὐτοαποθέωσιν τοῦ συγχρόνου ἐκκοσμικευμένου, λογοκρατουμένου, πεπεισμένου διά τήν παντοδυναμίαν τῆς ἐπιστήμης, ἑαυτοκεντρικοῦ καί προσκεκολλημένου εἰς τά γεώδη καί πρόσκαιρα ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρώπου χωρίς πόθον τῆς αἰωνιότητος, ὅσον καί μέ τήν ἀπώθησιν συνόλου τῆς Ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας καί τοῦ «σκανδάλου» τοῦ Σταυροῦ, ἐν ὀνόματι τῆς ἀπολύτου ὑπερβατικότητος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀγεφυρώτου χάσματος οὐρανοῦ καί γῆς.

Ἐπί πᾶσι τούτοις, ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί πεφιλημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἔμπλεοι τῆς πείρας τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, λαβόντες φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, ἐν παντί εὐχαριστοῦντες, τά ἄνω φρονοῦντες, ἔχοντες δέ ἐντεῦθεν ἤδη τόν ἀρραβῶνα καί τά ἐνέχυρα τῆς ἐσχατολογικῆς πληρώσεως τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀναβοῶμεν, ἐν Ἐκκλησίᾳ, τό «Χριστός Ἀνέστη!», δεόμενοι ὅπως ὁ παθών, ταφείς καί ἀναστάς Κύριος καταυγάζῃ τάς διανοίας, τάς καρδίας καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, κατευθύνῃ δέ τά διαβήματα ἡμῶν πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν καί ἐνισχύῃ τόν λαόν Αὐτοῦ πρός μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α’, 8), εἰς δόξαν τοῦ «ὑπέρ πᾶν ὄνομα» ὀνόματος Αὐτοῦ.
           
Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιη´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ἀριθμ. Πρωτ. 312

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς πανσωστικῆς νίκης τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ Θανάτου, εἶναι ὁ πυρήν τῆς πίστεως, τῆς θείας λατρείας, τοῦ ἤθους καί τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ χριστεπωνύμου ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις καί τάς διαστάσεις αὐτῆς, διαποτίζεται καί τρέφεται ἀπό τήν πίστιν εἰς τήν Ἀνάστασιν, ἀποτελεῖ καθημερινόν Πάσχα. Τό πασχάλιον αὐτό βίωμα δέν εἶναι ἁπλῶς ἀνάμνησις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά βίωσις καί τῆς ἰδικῆς μας ἀνακαινίσεως καί ἀκλόνητος βεβαιότης περί τῆς ἐσχατολογικῆς τελειώσεως τῶν πάντων.

Κατ᾿ ἐξοχήν εἰς τήν εὐχαριστιακήν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία συνδέεται ἀρρήκτως μέ τήν «κλητήν καί ἁγίαν ἡμέραν» τῆς Κυριακῆς, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει αὐτήν τήν ὑπαρξιακήν μετοχήν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἐμπειρικήν πρόγευσιν τῶν εὐλογιῶν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιάζει ὁ ἀναστάσιμος καί εὐφρόσυνος χαρακτήρ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἡ ὁποία τελεῖται πάντοτε ἐν ἀτμοσφαίρᾳ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως καί εἰκονίζει τήν τελικήν καινοποίησιν τῶν ὄντων, τήν πεπληρωμένην χαράν, τήν πληρότητα τῆς ζωῆς, τήν μέλλουσαν ὑπέρχυσιν τῆς ἀγάπης καί τῆς γνώσεως.

Πρόκειται περί τῆς λυτρωτικῆς θεάσεως τοῦ παρόντος ὑπό τό φῶς τῶν Ἐσχάτων καί τῆς δυναμικῆς πορείας πρός τήν Βασιλείαν, περί τῆς ἀκαταλύτου σχέσεως καί συνυφάνσεως τῆς παρουσίας καί τοῦ ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρος τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία δίδει εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν μοναδικόν δυναμισμόν καί λειτουργεῖ διά τούς πιστούς ὡς ἔναυσμα καλῆς μαρτυρίας ἐν τῷ κόσμῳ. Ὁ Ὀρθόδοξος πιστός ἔχει ἰδιαίτερον λόγον καί ἰσχυρόν κίνητρον διά νά ἀγωνίζεται κατά τοῦ κοινωνικοῦ κακοῦ, διότι ζῇ ἐντόνως τήν ἀντίθεσιν μεταξύ τῶν Ἐσχάτων καί τῶν ἑκάστοτε ἱστορικῶν δεδομένων. Ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, ἡ φιλάνθρωπος διακονία, ἡ βοήθεια πρός τόν ἐμπερίστατον ἀδελφόν, κατά τό Κυριακόν «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’, 40), καί ἡ ἔμπρακτος ἀγάπη τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου (βλ. Λουκ. ι’, 30-37), συμφώνως καί πρός τό Πατερικόν «Ἐκεῖνον μάλιστα ἡγοῦ εἶναι πλησίον, τόν δεόμενον, καί αὐτεπάγγελτος ἐπί τήν βοήθειαν βάδιζε» (Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης), ἀποτελοῦν προέκτασιν καί ἔκφρασιν τοῦ εὐχαριστιακοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκάλυψιν ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ βιωματική πεμπτουσία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἔν τε τῷ παρόντι καί ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Ἐσχάτων.
Ἐν τῇ συναφείᾳ ταύτῃ κατανοεῖται καί τό γεγονός ὅτι ἡ λειτουργική ζωή εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δονεῖται ἀπό τήν βίωσιν τῆς «κοινῆς σωτηρίας», τῆς δωρεᾶς τῆς «κοινῆς ἐλευθερίας» καί τῆς «κοινῆς βασιλείας», καί ἀπό τήν προσδοκίαν τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Κυριαρχοῦν τό «ἡμεῖς», ἡ κοινότης τῆς ζωῆς, ἡ συμ-μετοχή καί τό σύν-εἶναι, ἡ ἁγιαστική ταύτισις τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας μέ τήν θυσιαστικήν καί δοξολογικήν ἀγάπην. Αὐτό εἶναι καί τό συγκλονιστικόν μήνυμα τῆς ὁλολάμπρου εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Καθόδου τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Ἅδην. Ὁ Κύριος τῆς δόξης, κατελθών ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συντρίψας τάς πύλας τοῦ Ἅδου, ἀναδύεται νικηφόρος καί ὁλόφωτος ἐκ τοῦ τάφου, ὄχι μόνος καί φέρων τό λάβαρον τῆς νίκης, ἀλλά ὁμοῦ μετά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, συνανιστῶν, συγκρατῶν καί κρατύνων αὐτούς καί, ἐν τῷ προσώπῳ αὐτῶν, ἅπαν τό ἀνθρώπινον γένος καί ὁλόκληρον τήν κτίσιν.

Τό εὐαγγέλιον τῆς Ἀναστάσεως, τῆς «κοινῆς τῶν ὅλων πανηγύρεως», τῆς καταργησάσης τό κράτος τοῦ θανάτου πανσθενοῦς Ἀγάπης, ἠχεῖ σήμερον εἰς ἕνα κόσμον σοβούσης κοινωνικῆς ἀδικίας, φαλκιδεύσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἰς μίαν οἰκουμένην - Γολγοθᾶν προσφύγων καί μυριάδων ἀθώων παιδίων. Ἀναγγέλλει ἐκ βαθέων ὅτι, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων ἔχει ἀπόλυτον ἀξίαν. Διακηρύττει ὅτι τά παθήματα καί τά δεινά, ὁ σταυρός καί ὁ Γολγοθᾶς, δέν ἔχουν τόν τελευταῖον λόγον. Δέν εἶναι δυνατόν νά θριαμβεύσουν οἱ σταυρωταί ἐπί τῶν τραγικῶν θυμάτων των. Εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὁ Σταυρός εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς εὐσεβείας, δέν εἶναι ὅμως ἡ ἐσχάτη πραγματικότης, αὐτός πού ὁρίζει καί τό τελικόν σημεῖον προσανατολισμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τό οὐσιῶδες νόημα τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ ὁδόν πρός τήν Ἀνάστασιν, πρός τό πλήρωμα τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἐπί τῆς βάσεως αὐτῆς, οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναφωνοῦμεν: «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ἡ Ἀκολουθία τῶν Παθῶν δέν εἶναι καταθλιπτική, ἀλλά σταυροαναστάσιμος, ἀφοῦ τό Πάθος προσεγγίζεται καί βιοῦται διά μέσου τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὁποία εἶναι «λύτρον λύπης». Διά τό Ὀρθόδοξον αἰσθητήριον, ἡ ἀμετάθετος σύνδεσις Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως εἶναι ἀσυβίβαστος μέ κάθε μορφῆς ἐσωτερικήν φυγήν εἰς μυστικισμούς ἤ εἰς ἕνα αὐτάρεσκον εὐσεβισμόν, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι ἀδιάφοροι διά τά παθήματα καί τάς περιπετείας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἱστορίᾳ.

Τό κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως εὑρίσκεται, εἰς τήν ἐποχήν μας, ἐπίσης ἀντιμέτωπον τόσον μέ τήν ἀλαζονικήν αὐτοαποθέωσιν τοῦ συγχρόνου ἐκκοσμικευμένου, λογοκρατουμένου, πεπεισμένου διά τήν παντοδυναμίαν τῆς ἐπιστήμης, ἑαυτοκεντρικοῦ καί προσκεκολλημένου εἰς τά γεώδη καί πρόσκαιρα ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρώπου χωρίς πόθον τῆς αἰωνιότητος, ὅσον καί μέ τήν ἀπώθησιν συνόλου τῆς Ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας καί τοῦ «σκανδάλου» τοῦ Σταυροῦ, ἐν ὀνόματι τῆς ἀπολύτου ὑπερβατικότητος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀγεφυρώτου χάσματος οὐρανοῦ καί γῆς.

Ἐπί πᾶσι τούτοις, ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί πεφιλημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἔμπλεοι τῆς πείρας τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, λαβόντες φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, ἐν παντί εὐχαριστοῦντες, τά ἄνω φρονοῦντες, ἔχοντες δέ ἐντεῦθεν ἤδη τόν ἀρραβῶνα καί τά ἐνέχυρα τῆς ἐσχατολογικῆς πληρώσεως τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀναβοῶμεν, ἐν Ἐκκλησίᾳ, τό «Χριστός Ἀνέστη!», δεόμενοι ὅπως ὁ παθών, ταφείς καί ἀναστάς Κύριος καταυγάζῃ τάς διανοίας, τάς καρδίας καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, κατευθύνῃ δέ τά διαβήματα ἡμῶν πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν καί ἐνισχύῃ τόν λαόν Αὐτοῦ πρός μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α’, 8), εἰς δόξαν τοῦ «ὑπέρ πᾶν ὄνομα» ὀνόματος Αὐτοῦ.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιη´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Κυριακή τῶν Βαΐων

Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Εἰσοδίων Θεοτόκου Κεφάλου  07:00.
Ἑσπερινός   17:00.
Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Τιμίου Σταυροῦ Κῶ   19:00.

2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Δευτέρα

Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίας Αἰκατερίνης Κῶ  07:00.
Ἀπόδειπνον  17:00.
Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Παύλου Λινοποτίου   19:00.

3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Τρίτη

Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων – Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Παναγίας Φανερωμένης Κῶ  07:00.
Ἀπόδειπνον  17:00.
Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Παύλου πόλεως Κῶ  19:00.

4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Τετάρτη

Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Θείας Ἀναλήψεως Ζηπαρίου  07:00.
Ἀκολουθία Ἱ. Εὐχελαίου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίων Πάντων Κῶ  17:00.
Ὄρθρος Μεγάλης Πέμπτης  19:00.

5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Πέμπτη

Θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίου Νεκταρίου  07:00.
Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Παθῶν - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Τιμίου Σταυροῦ Κῶ  19:00.

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μεγάλη Παρασκευή

Ἀκολουθία Μεγάλων Ὡρῶν καί Ἑσπερινός - Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Τιμίου Σταυροῦ Κῶ   10:00.
Ἡ Ἀκολουθία θά τελεσθῆ καί ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ ἉγίουἸωάννου- Ἑπτά Βήματα τοῦ Κοιμητηρίου  07:00.
Ἀκολουθία τοῦ Ἱεροῦ Ἐπιταφίου Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Τιμίου Σταυροῦ Κῶ   19:00.
Λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Ἐπιταφίου   21:30.

7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Μέγα Σάββατον

Ἑσπερινός καί Θεία Λειτουργία Μεγάλου Βασιλείου Ἀρχιερατική Χοροστασία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Τιμίου Σταυροῦ Κῶ   07:00.

8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ὅρθρος-Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Τιμίου Σταυροῦ Κῶ  23:00.

Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης   10:00.
Ἔναρξις ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Παρεκκλησίῳ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Κῶ καί ἐν συνεχείᾳ πομπή πρός τόν Ἱερόν Ναόν
Ἁγίου Παύλου Κῶ ἔνθα ἡ συνέχεια καί ἡ Ἀπόλυσις τοῦ Ἑσπερινοῦ.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ – ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΔΙΑΒΑΣΗ

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου ἐνημερώνει τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς ὅτι τὴν Τετάρτη 21η Μαρτίου 2018 καὶ ὥρα 6.00 μ.μ. θὰ τελεστῇ στὸ Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Παρεκκλήσιο Τιμίου Σταυροῦ πόλεως Κῶ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Κανόνος καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.

Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐκείνη τὴν ἡμέρα δὲν θὰ πραγματοποιηθοῦν οἱ Κατηχητικὲς Συνάξεις Μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στὴν αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας.

Τό πρωΐ τῆς Τετάρτης 7ης Μαρτίου ἡ Αὐτοῦ Ἐξοχότης ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος παρευρέθη στήν ἐπίσημη Δοξολογία, γιά τόν ἑορτασμό τῆς 70ης ἐπετείου τῆς Ἐνσωματώσεως τῆς Δωδεκανήσου, τήν ὁποία ἔψαλε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ.

Τόν Ἐξοχώτατο κ. Πρόεδρο ὑπεδέχθη κατά τήν παλαιά ἐκκλησιαστική τάξη ὁ Σεβασμιώτατος κρατώντας τό Ἱερό Εὐαγγέλιο στήν Εἴσοδο τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Γενεσίου Θεοτόκου Ποταμητίσσης Μανδρακίου Νισύρου. Ὁ κ. Πρόεδρος ἀσπάστηκε τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, ὁ παριστάμενος Ἀναγνώστης τόν ἔρρανε μέ ροδόσταμο τοῦ προσέφερε κερί ἀπό τόν δίσκο πού κρατοῦσε, ἡ Α.Ε. μέ εὐλάβεια τό ἄναψε καί ἀμέσως προχώρησε καί στάθηκε εἰς τό μέσον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας ὁ Σεβασμιώτατος, μεταφέροντας τίς εὐχές τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, προσεφώνησεν ἐγκαρδίως τόν Ἐξοχώτατο κ. Πρόεδρο καί τοῦ προσέφερε εἰδικά φιλοτεχνημένη Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σπηλιανῆς τήν ὁποία κρατοῦσε ὁ Πανοσ. Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Στέφανος Καλλιστῆς, Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Σπηλιανῆς καί Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Νισύρου.

Ὁ Ἐξοχώτατος κ. Πρόεδρος εὐχαρίστησε μέ θερμούς λόγους διά τήν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν νά ἔχει τήν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος μαζί του.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Πρόεδρος καί ἡ συνοδεία του ἀκολούθησαν τό Πρόγραμμα πού εἶχε καταρτισθεῖ ἀπό τόν Δῆμο. Λίγο πρίν φτάσει στήν Πλατεία τῶν Νικιῶν ἄκουσε τίς καμπάνες τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Εἰσοδίων Θεοτόκου Νικιῶν πού μετά ἀπό ἐντολή τοῦ Σεβασμιωτάτου χτυποῦσαν χαρμόσυνα καί, χωρίς νά ὑπάρχει προγραμματισμένη στάσις, εἰσῆλθε στόν περικαλλῆ Ναό, ὅπου τόν ξενάγησε ὁ Αἰδεσ. Οἰκον. π. Χαράλαμπος Χιρμπάκης. Ὁ Σεβασμιώτατος, κατά τό ἔθος, προσέφερε εἰς τόν κ. Πρόεδρο κεριά καί Ἐκεῖνος, ἀφοῦ προσκύνησε μέ εὐλάβεια τίς Ἱερές Εἰκόνες, ἔψαλλε, καταφανῶς συγκεκινημένος, μαζί μέ τόν Σεβασμιώτατο, τόν Ἐκπρόσωπο τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως Ὑπουργό Ἐνεργείας καί Περιβάλλοντος κ. Γεώργιο Σταθάκη, τόν Βουλευτή κ. Ἠλία Καματερό καί τίς λοιπές ἀρχές τό «Τῇ Ὑπερμάχῳ».

Ἀκολούθως, ὁ Ἐξοχώτατος κ. Πρόεδρος εὐχαρίστησε θερμῶς τόν Σεβασμιώτατο γιά τήν κατανυκτική ἐπίσκεψη στόν Ἱερό Ναό τῶν Νικιῶν καί ἡ ὁμάς τῶν προσκυνητῶν ἐξῆλθε ἀπό αὐτόν.