Ἀπόγευμα Μεγάλης Παρασκευῆς ἀπόψε καὶ ὁ Ἰησοῦς ἤδη κατέβηκε στὸν Ἅδη. Οἱ κεκοιμημένοι ἤδη προγεύονται τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ Ἐκκλησία ἤδη ἄρχισε νὰ μιλᾶ γιὰ Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν σωμάτων καὶ μᾶς γεμίζει μὲ ἐλπίδα.

Στὶς καρδιές μας ἀρχίζει νὰ ὑπάρχει ἡ ζεστασιὰ τῆς παρουσίας τοῦ Ἀναστημένου Θεοῦ. Τὸ νιώθουμε! Τὸ ζοῦμε! Τὸ καταλαβαίνουμε!

Οἱ κακίες ποὺ βασανίζουν ὅλους μας ἀμβλύνονται. Οἱ σκέψεις μας ἔχουν μία ξεχωριστὴ ζεστασιά. Τὰ συναισθήματά μας γίνονται θετικότερα. Ὁ πλησίον κυριαρχεῖ στὴ ζωὴ καὶ τὴ σκέψη μας. Ἡ προσμονὴ καὶ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως λειτουργεῖ ἤδη μέσα μας.

Ἂς νιώσουμε τὴ σημασία καὶ τὴ σπουδαιότητα τῆς προσμονῆς. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ βάλουμε τὴν προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως στὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας. Μόνο τότε θὰ κατορθώσουμε νὰ γευτοῦμε καρδιακὰ τὴ νέα ζωὴ ποὺ μὲ τόσο μεγάλη ἀγάπη προσφέρει σὲ ὅλους μας ὁ Χριστός. Μόνο τότε θὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τοὺς ἐγωισμοὺς καὶ τὶς μικρότητες ποὺ διαλύουν τὴ σχέση μὲ τὸν ἀδελφό μας.

Μακάρι ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ αὐτὴ τὴ στιγμὴ νιώθουμε νὰ μᾶς συνεπαίρνει, νὰ φωλιάσει στὶς καρδιές μας καὶ νὰ μεταμορφώσει τὶς ὑπάρξεις μας.

Μακάρι, ἀδελφοί μου, νὰ ζήσουμε τὸ φετινὸ Πάσχα λουσμένοι στὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς αἰωνιότητας.

Καλὴ Ἀνάσταση!

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἀπόγευμα τῆς Μεγἀλης Πέμπτης καί βρισκόμαστε ἤδη στὴν καρδιὰ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Μιᾶς Ἑβδομάδας, ἡ ὁποία ξεκίνησε μὲ ζητωκραυγὲς καὶ «ὡσαννὰ» πρὸς τὸν Χριστό, ἀλλὰ συνεχίζεται μὲ ἐντελῶς διαφορετικὸ τρόπο.

Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι συνέλαβαν τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἀνέβασαν στὸν Σταυρὸ ἦταν ἄνθρωποι. Ἦταν κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς. Δυστυχῶς, μὲ τὶς πράξεις μας στερήσαμε ἀπὸ τὸν κόσμο τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας, βγάλαμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας καὶ πετύχαμε νὰ κάνουμε τὸν κόσμο μας ἀπρόσωπο, χωρὶς ἀγάπη.

Ποιὰ εἶναι ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴ συμπεριφορά μας;

Πῶς μᾶς ἀντιμετωπίζει;

Γιὰ νὰ καταλάβουμε, ἀδελφοί μου, πῶς μᾶς ἀντιμετωπίζει ἀρκεῖ νὰ δοῦμε μία εἰκόνα τῆς Σταυρώσεως: ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ἁπλώνει τὰ χέρια Του σὲ μιὰ κίνηση ἀγάπης. Προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀγκαλιάσει. Ποιούς; Ἐμᾶς ποὺ Τὸν σταυρώσαμε.

Τὸ αἶμα Του στάζει στὰ κρανία τοῦ Πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, τὰ ὁποῖα σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση βρίσκονταν κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρό, ξεπλένοντας τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Τὸ αἷμα Του γεφυρώνει τὸ χάσμα ἀνάμεσα στὸν ἀποστάτη ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό.

Ἡ ἀγάπη Του πρὸς ὅλους μας εἶναι δεδομένη. Τὰ καρφιὰ μὲ τὰ ὁποῖα τὸν προσηλώσαμε στὸν Σταυρὸ δὲ θὰ Τὸν ἐμποδίσουν νὰ μᾶς σφίξει στὴν ἀγκαλιά Του καὶ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Ἡ ἀγωνία τοῦ σταυρωμένου Χριστοῦ εἶναι πῶς θὰ βοηθήσει τὸ Πλάσμα Του, πῶς θὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο.

Γι᾿ αὐτὸ ὑποφέρει!

Θὰ δεχθοῦμε τὴ Θυσία Του ἄραγε; Θὰ Τὸν πλησιάσουμε; Θὰ δεχθοῦμε τὴν ἀγκαλιά Του; Θὰ πιάσουμε τὸ χέρι ποὺ ἁπλώνει πρὸς ἐμᾶς;

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἀπόψε βλέπουμε ὅτι ὁ Χριστὸς κάνει κάτι ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ εἶναι ἀκατανόητο: Σκύβει καὶ πλένει τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του, σὰν νὰ εἶναι δοῦλος. Ὁ Δημιουργὸς ὑπηρετεῖ τὸ δημιούργημα. Ὁ Πλάστης διακονεῖ τὸ πλάσμα.

Ποιὰ εἶναι ἡ στάση τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στὸν Χριστὸ καὶ στὴν ἱστορία;

Ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀδελφούς μας; Τοὺς σεβόμαστε ἄραγε; Ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ; Διακονοῦμε τὸν συνάνθρωπο; Περιθάλπουμε τὸν ἄρρωστο; Ταΐζουμε τὸν πεινασμένο;

Μήπως ἡ στάση μας ἀπέναντί τους εἶναι ἀρνητική; Μήπως ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὸν πόνο; Μήπως κλείνουμε τὰ μάτια στὴν ἀνάγκη τους; Μήπως προσπερνᾶμε τὴ δυστυχία τους;

Συχνότατα, ὄχι μόνο δὲν διακονοῦμε τὸν πλησίον, ἀλλὰ οὔτε κἂν στρέφουμε τὸ βλέμμα μας πρὸς αὐτόν. Ὁ Χριστὸς εἶναι σαφέστατος: ὅποιος θέλει νὰ εἶναι πρῶτος ἀνάμεσά μας πρέπει νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ διακονεῖ τοὺς ἄλλους. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ξεχωρίζει πρέπει νὰ τὸ πετύχει προσφέροντας.

Μακάρι νὰ μᾶς κυριεύει ἡ ντροπὴ κάποιες φορές, ὥστε νὰ ἐρχόμαστε εἰς ἑαυτὸν καταλαβαίνοντας ὅτι πάντοτε ὑπάρχει τὸ περιθώριο γιὰ προσφορὰ στὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ καὶ ἡ δυνατότητα τῆς συγκατάβασης ποὺ ζητᾶ ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς.

Μακάρι κάποια στιγμὴ στὴ ζωή μας, νὰ συνειδητοποιήσουμε, ὅτι ὁ δρόμος τοῦ Παραδείσου περνᾶ ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον.

Εἴθε τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, νὰ γίνει ὁδοδείκτης γιὰ ὅλους μας! Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση δὲν θὰ ὑπῆρχε πλέον καταπίεση, ἀδικία καὶ ἐκμετάλλευση, ἀλλὰ σεβασμὸς καὶ ἀγάπη.

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἀπόγευμα Μεγάλης Τρίτης καὶ ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει ἕνα ἀπὸ τὰ συγκλονιστικότερα περιστατικὰ μετάνοιας ποὺ ἔχουν καταγραφεῖ.

Μία βαθύτατα ἁμαρτωλὴ γυναίκα, ἡ ὁποία μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ ζοῦσε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό της καὶ γιὰ νὰ ἀπολαμβάνει ἐγωιστικὰ ὅ,τι θεωροῦσε πὼς δικαιωματικὰ τῆς ἀνῆκε, ἀλλάζει στάση ἀπέναντι στὴ ζωὴ καὶ τὸν πλησίον της.

Ὁ Χριστὸς δέχεται τὴ μετάνοιά της, γιατί, ὅπως τονίζει, ἡ γυναίκα ποὺ εἶχε μπροστά Του ἀγάπησε πολύ. Πράγματι, ἐνῶ μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ οἱ σχέσεις της μὲ τὸν πλησίον εἶχαν στόχο τὸ κέρδος καὶ κίνητρό της ἦταν τὰ χρήματα, μετὰ τὴν ἐπικοινωνία της μὲ τὸν Θεάνθρωπο τὰ πάντα ἀλλάζουν μέσα της.

Αὐτὴ ἡ ἁμαρτωλὴ γυναίκα εἶναι ἀνώνυμη, καθὼς ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀνώνυμη. Τὸ ὄνομά της δὲ διασώθηκε στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Διασώθηκε μόνο ἡ πράξη της. Εἶναι σημαντικό, ὅμως ἀδελφοί μου, ὅτι μπροστὰ στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ καθενός μας, ἡ γυναίκα αὐτὴ εἶναι ἐπώνυμη. Ἂς μὴν συγχέουμε, λοιπόν, ἐξαιτίας τῆς ἀνωνυμίας τὸ πρόσωπο τῆς μετανοημένης ἁμαρτωλῆς γυναίκας τῆς σημερινῆς περικοπῆς, μὲ ἄλλα ἱερὰ πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἂς φροντίσουμε, λοιπόν, νὰ ἀπομονώσουμε τὴν ἁμαρτία, ἡ ὁποία μᾶς παρασύρει στὴν ἀνωνυμία. Ἂς ἀγωνιστοῦμε νὰ γίνουμε ἐπώνυμοι. Νὰ ἀποκτήσουμε ξεχωριστὴ προσωπικότητα καὶ νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἀγάπη καὶ τὴ μετάνοια.

Ἂς ἀγαπήσουμε τὸν ἁμαρτωλὸ κάνοντάς τον ἐπώνυμο, δίνοντάς του ὄνομα καὶ βοηθώντας τον νὰ ἀποκτήσει τὴν ἁγιότητα, ποὺ εἶναι τὸ ζητούμενο γιὰ ὅλους μας.

Ἂς μιμηθοῦμε, λοιπόν, τὴ μετάνοια τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας, ἡ ὁποία, δοξάζεται γιὰ τὴν ἀγάπη της καὶ τὴ μετάνοιά της στοὺς αἰῶνες.

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Μεγάλη Δευτέρα ἀπόψε, ἀδελφοί μου, καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει τὰ τάλαντα, τὰ ταλέντα, ποὺ ἔχει καθένας ἀπὸ ἐμᾶς.

Πολλὲς φορὲς καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἐκφράζει τὴν ἀπορία ἂν ἔχει κάποιο ταλέντο καὶ ποιὸ εἶναι αὐτό. Ἔχουμε συνηθίσει νὰ θεωροῦμε ὡς ταλέντα μόνο αὐτὰ ποὺ προκαλοῦν τὸν θαυμασμὸ τῶν γύρω μας. Στὴν πραγματικότητα, ὅμως, τὰ πράγματα δὲν εἶναι ἔτσι.

Ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἔχει σημαντικὲς ἱκανότητες μὲ τὶς ὁποῖες προσφέρει χαρὰ καὶ ἀνακούφιση στοὺς συνανθρώπους του καὶ δοξάζει τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Οἱ σειρήνες τοῦ κόσμου, ἀδελφοί μου, προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε κάποιο ταλέντο. Νὰ ξέρετε, ὅμως, ὅτι κάτι τέτοιο δὲν ἰσχύει. Πέρα ἀπὸ τὰ ταλέντα ποὺ συνήθως θαυμάζουν οἱ γύρω μας καὶ τιμῶνται ἀπὸ τοὺς πολλούς, ὑπάρχουν καὶ τὰ ἀφανῆ:

Ποιὸς ἀπὸ ἐμᾶς δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ ἕναν καλὸ λόγο, ἔστω κι ἀπὸ μακριά, στὸν πονεμένο ἀδελφό του;

Ποιὸς ἀπὸ ἐμᾶς δὲν μπορεῖ νὰ στηρίξει μὲ τὴν ἀγάπη του αὐτὸν ποὺ πεινᾶ;

Ποιὸς ἀπὸ ἐμᾶς δὲν μπορεῖ νὰ προσευχηθεῖ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ὅσους τοὺς φροντίζουν, γιὰ τοὺς φυλακισμένους, γι᾿ αὐτοὺς ποὺ εἶναι μόνοι τους;

Ἡ ἀγάπη, ὁ σεβασμός, ἡ φιλανθρωπία, ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωση, ἡ διάθεση προσφορᾶς δὲν εἶναι ταλέντα; Δὲν εἶναι τάλαντα ποὺ καλούμαστε νὰ τὰ ἀξιοποιήσουμε καὶ νὰ τὰ πολλαπλασιάσουμε;

Ἡ λογική, συχνά, μᾶς φέρνει ἀντιμέτωπους μὲ τὸ μηδέν, τὴν ἄρνηση, τὸν φόβο τοῦ κενοῦ. Ὁ Χριστὸς μᾶς προτρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ πολλαπλασιάσουμε αὐτὸ μὲ τὸ ὁποῖο εὐλογηθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ αὐξήσουμε τὸ «τουλάχιστον ἕνα τάλαντο». Μόνο τότε θὰ νιώσουμε τὴ χαρὰ τῆς προσφορᾶς, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀγῶνα καὶ τῆς προσπάθειας νὰ πράξουμε τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας.

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος ὅπου ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς μπορεῖ νὰ βρεῖ τὸν Νυμφίο Χριστό. Μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ζοῦμε διαρκῶς τὴ χαρὰ τῆς συναντήσεως μαζί Του.

Δυστυχῶς, ἡ νύκτα τοῦ σκότους τῆς ἁμαρτίας εἶναι τόσο ἔντονη ὥστε οἱ ἄνθρωποι μπερδεύονται. Νομίζουν ὅτι αὐτὸ ποὺ βλέπουν καὶ ἀντιλαμβάνονται ὡς νύκτα εἶναι ἡμέρα, ἀλλὰ αὐτὸ συμβαίνει καθὼς ζοῦμε σὲ μία κατάσταση πνευματικῆς τύφλωσης καὶ ἄγνοιας.

Πρέπει νὰ μάθουμε, ἀδελφοί μου, νὰ διακρίνουμε, μέσα ἀπὸ τὸ σκοτάδι ποὺ περιβάλλει καὶ δυναστεύει τὴ ζωή μας, τὰ ἴχνη τοῦ φωτὸς ποὺ σκορπίζει ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου, ὁ ἐρχομὸς τοῦ Νυμφίου, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν εὐλογημένη παρουσία Του διαλύει τὰ σκοτάδια, ἐνισχύει τοὺς κουρασμένους καὶ ταλαιπωρημένους ἀνθρώπους καὶ λειτουργεῖ ὡς φάρος γι᾿ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν προσανατολισμὸ στὴ ζωή τους.

Τὸ σκοτάδι δὲν πρέπει νὰ μᾶς φοβίζει, καθὼς μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ διακρίνουμε ἀνάμεσα σὲ αὐτὸ καὶ στὸ φῶς ποὺ σκορπίζει ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μετατρέπει τὸ σκοτάδι ποὺ βρίσκεται μέσα μας, σὲ φῶς καὶ ἁγιότητα.

Μόνο ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ θέλησή Του πορεύεται πρὸς τὸ μαρτύριο, μπορεῖ νὰ προσφέρει τὴν ἀληθινὴ ἐλπίδα πρὸς τὸν κόσμο καὶ νὰ ἐξασφαλίσει τὴ λύτρωση στὸν ἄνθρωπο.

Μακάρι ἡ πορεία μας στὴ ζωὴ νὰ εἶναι πορεία συνδεδεμένη μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό, ὥστε καὶ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ εἴμαστε ἀνάμεσα στοὺς γρηγοροῦντες καὶ ὄχι ἀνάμεσα στοὺς ραθύμους δούλους.

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Μία ἀκόμη Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔφθασε στό τέλος της. Σήμερα ἑορτάσαμε χαρμόσυνα τήν ἀνάσταση τοῦ ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν προτύπωση τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως». Αὔριο θά χαροῦμε τήν ἑορτή τῶν Βαΐων καί θά ψάλουμε τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὡσαννά ὁ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

Εἰσερχόμαστε, λοιπόν, μέ κατάνυξη καί ταπείνωση, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἔχοντας διατρέξει μία Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαφορετική ἀπό τίς προηγούμενες. Ἡ πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἄλλαξε τήν καθημερινότητά μας καί τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή. Ἔκλεισαν οἱ ναοί γιά τούς πιστούς. Ἡ πανίερη γεύση τῆς Θείας Κοινωνίας λείπει ἀπό τά αἰσθητήριά τους. Δέν βλέπουν τό πρόσωπο τῶν ἀδελφῶν ἐν συνάξει, στεροῦνται τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες καί τήν εὐωδία τοῦ θυμιάματος. Σίγουρα προκαλοῦν ὅλα αὐτά μιά αἴσθηση ἀλλοτρίωσης. Μένουμε στό σπίτι μας γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν φονικό ἰό, ἀλλά ἀπουσιάζουμε ἀπό τόν «οἶκον τοῦ Πατρός», στόν ὁποῖον ὄχι μόνον αἰσθάνονται οἱ Ὀρθόδοξοι «σάν στό σπίτι τους», ἀλλά ὁ ὁποῖος «εἶναι τό σπίτι τους».

Καί ὅμως! Μέ πόνο ψυχῆς ἔπρεπε νά πάρουμε τήν ἀπόφαση παράτασης τῶν μέτρων αὐτῶν καί γιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Γιά νά προστατευτεῖτε ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Τό ράσο τοῦ Πατριάρχου ὄφειλε νά σκεπάσει τίς ζωές σας καί πάλι, ὅπως πολλές φορές στήν ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Νά εἶσθε βέβαιοι, ἀδελφοί καί τέκνα, ὅτι, ἄν ἐσεῖς πονᾶτε γιά τούς κλειστούς Ναούς, ὁ Πατριάρχης σας ὀδυνᾶται καί ὑποφέρει. Ὅμως, σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι δέν γινόταν διαφορετικά. Στίς κρίσιμες ὧρες τῆς πανδημίας, οἱ ἰατροί καί οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες εἰσηγοῦνται, καί οἱ Κυβερνήσεις λαμβάνουν τά ἀπαραίτητα μέτρα. Καί ἐμεῖς πρέπει νά συμβάλουμε στήν προστασία τῶν ἀδελφῶν μας. Καί βεβαίως προσευχόμαστε στόν Θεό τῆς ἀγάπης, τόν ἰατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, νά ἐνισχύσει τούς ἀσθενοῦντας στή δοκιμασία τους, νά βοηθήσει στό δύσκολο ἔργο τῶν ἰατρῶν, τῶν νοσηλευτῶν καί ὅλων ἐκείνων πού ἀγωνίζονται μέ αὐτοθυσία γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ προβλήματος. Ἡ πρωτόγνωρη κρίση ἀνέδειξε τήν δύναμη καί τήν ἀξία τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλληλεγγύης, πού ὑπερβαίνουν τό ἀνθρώπινο μέτρο καί ἔχουν τή σφραγίδα Θείας δωρεᾶς.

Πρέπει νά κατανοήσουμε καί νά ἀποδεχθοῦμε ὅτι μέ τά μέτρα αὐτά δέν θίγεται ἡ πίστη μας. Δέν μειώνεται διόλου ἡ κεντρική θέση τοῦ Ναοῦ καί τῶν τελουμένων ἐν αὐτῷ στή ζωή τῶν πιστῶν. Τά προσωρινά περιοριστικά μέτρα δέν εἶναι ἀποφάσεις κατά τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἀναφέρονται στήν ἰδιότητά μας ὡς πιστῶν, ἀλλά ὡς ἀνθρώπων «σάρκα φορούντων καί τόν κόσμον οἰκούντων».

Συνεχίζουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τήν ἐφαρμογή τῶν ἐκτάκτων μέτρων μέ συνέπεια. Πάσχα δέν εἶναι στήν Παράδοσή μας μόνον ἡ μία «κλητή καί ἁγία ἡμέρα». Πάσχα εἶναι ὅλη ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀνάσταση εἶναι ἡ «δόξα τῆς Ἐκκλησίας» καί ὁ «πλοῦτος τῆς Βασιλείας». Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ὁλόκληρη ἡ πίστη, τό ἦθος καί ὁ πολιτισμός τῆς Ὀρθοδοξίας. Πάσχα εἶναι κάθε Θεία Λειτουργία. Ἀνάσταση εἶναι κάθε ταπεινό ἐξωκκλήσι, κάθε ἱερός ναός. Οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως, οἱ ἱερές εἰκόνες πού προσκυνοῦμε, κάθε πράξη ἀγάπης καί φιλανθρωπίας, ἀναδίδουν τό ἄρωμα τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ζωή τῶν πιστῶν εἶναι καθημερινό Πάσχα. Γνωρίζουμε τί σημαίνει Ἀνάσταση, ἐπειδή ξέρουμε τί θά πεῖ Σταυρός. Εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Ἔχουμε πεῖρα τοῦ Σταυροῦ καί γεύση τῆς Ἀναστάσεως καί γι᾿ αὐτό διακηρύσσουμε γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ: «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ».

Ἔτσι, αὐτή τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί αὐτό τό Πάσχα, ἀγαπητοί Χριστιανοί, ὁ Πατριάρχης σας καί οἱ κληρικοί τοῦ Φαναρίου θά προσευχόμαστε ἐντονώτερα γιά ὅλους σας. Ἐδῶ στό μέγα Μοναστήρι τῆς Ὀρθοδοξίας, θά θέσουμε τά ὀνόματά σας μέ ἀγάπη στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Ἐσεῖς εἶσθε οἱ «δι᾿ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντες», γιά τούς ὁποίους παρακαλοῦμε τόν Κύριο: «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου». Δέν θά πάρετε τό «Ἅγιον Φῶς» τό Πάσχα σέ λαμπάδες, θά μεταγγισθῆ ὅμως στίς καρδιές σας. Νά ἀνοίξετε τίς καρδιές σας τήν φωταυγῆ Νύκτα τῆς Ἀναστάσεως καί νά λάμψει σ᾽ αὐτές τό φῶς ἀπό τήν ἀκοίμητη κανδήλα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. «Ἀδειάστε» ἐλεύθερα «τόν ἑαυτόν σας ἀπό τόν ἑαυτόν σας» γιά νά φωτισθῆτε ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ. Καί τότε θά γίνετε κι ἐσεῖς «τό φῶς τοῦ κόσμου», ὅπως ἤθελε ὁ Κύριός μας νά εἶναι αὐτοί πού Τόν ἀκολουθοῦν.

Θά περάσει γρήγορα ὁ καιρός, ἀδελφοί καί τέκνα, θά ξεπεραστεῖ ἡ πανδημία, θά ἐπουλωθοῦν σύν Θεῷ οἱ πληγές. Εὔχομαι νά βγοῦμε ὅλοι μας ἀπό τήν κρίση, ἔχοντας ἀνακαλύψει τήν διάσταση τοῦ βάθους τῶν πραγμάτων καί βιώσει τήν «καλήν ἀλλοίωσιν». Ἔχοντας κατανοήσει τή δύναμη τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό, πού εἶναι «ζωή καί φῶς», ἔχοντας ἐκτιμήσει τήν ἀξία τοῦ θείου δώρου τῆς ὑγείας καί τῆς ζωῆς, τῆς θυσίας καί τῆς παραίτησης ἀπό τά ἀτομικά δικαιώματα γιά χάρη τῆς ἀγάπης.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀρχίζει. Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται. Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐνῷ Ἐκεῖνος κατεβαίνει γιά νά σταυρωθῇ. Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου. Ὑμνοῦμεν Σου Χριστέ τό Σωτήριον πάθος καί δοξάζομέν Σου τήν Ἀνάστασιν. Ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Σταυροῦ φέρνει τόν θρίαμβο τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης. Καλόν ἀγῶνα, καλή συμπόρευση μέ τόν Χριστό στήν πανσωστική ὁδό τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως.

Χρόνια πολλά! Καλή Ἀνάσταση!

Μετά ἀπό διευκρινίσεις πού δόθηκαν ἀπό τήν Πολιτεία ὁ Σεβασμιώτατος προσάρμοσε καταλλήλως τήν Ἐγκύκλιό του

Κατωτέρω παραθέτουμε

1) Τήν προσαρμοσμένη πρός τίς διευκρινίσεις Ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου πρός τούς Ἐφημερίους καί δι᾿ αὐτῶν πρός τούς εὐλαβεστάτους πιστούς μέ ὁδηγίες γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα

καί

2) Τό Πρόγραμμα Χοροστασιῶν καί Θείων Λειτουργιῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα 2020

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ – ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΔΙΑΒΑΣΗ 

Ο ΔΗΜΟΣ ΚΩ ΚΑΙ

Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΟΤΙ

ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (17-4-2020)

ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΟΥΝ

ΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΤΑ

ΔΥΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΩ

ΟΥΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΕΡΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΑ.

ΟΣΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ

ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ

ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΤΟΥΣ

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ

ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥΣ

ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΩ

Ὡς συμβολήν εἰς τόν διεξαγόμενον ἀγῶνα διά τήν καταπολέμησιν τοῦ μαστίζοντος τήν ἀνθρωπότητα θανατηφόρου ἰοῦ, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον προσέφερεν εἰς μέν τήν Τουρκικήν Κυβέρνησιν τό ποσόν τῶν τριακοσίων χιλιάδων (ἀρ. 300.000-) Λ.Τ., εἰς δέ τήν Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν τό ποσόν τῶν πεντήκοντα χιλιάδων (ἀρ. 50.000-) Εὐρώ, τό τελευταῖον τοῦτο προοριζόμενον ἰδιαιτέρως διά τάς ἀνάγκας τῶν ἀστέγων.

Ἡ χειρονομία αὕτη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας συνοδεύεται ἀπό τάς θερμάς προσευχάς αὐτῆς πρός τόν ἰατρόν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν ὅπως ταχέως παρέλθῃ ὁ μέγας πειρασμός οὗτος καί ἐξαγάγῃ ὁ Κύριος τήν ἀνθρωπότητα «εἰς ἀναψυχήν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

---------------------------------------
Φανάριον, 1η Ἀπριλίου 2020