Ἡ κατήχηση τῶν ἐνηλίκων θά πραγματοποιεῖται καί ἐφέτος ἀπό τόν
Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Ναθαναήλ 
στήν Αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως,
μὲ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τῶν μέτρων ὑγιεινῆς, κάθε Τετάρτη μέ δύο διαδοχικές συνάξεις
ἡ πρώτη στίς 5.00-6.00 μ.μ. γιά ἐνήλικες καί
ἡ δεύτερη στίς 6.00-7.00 μ.μ. γιά νέους καί νέα ζευγάρια.
Οἱ κατηχητικές συνάξεις θά ξεκινήσουν τήν Τετάρτη 26 Ὀκτωβρίου.

Ἀριθμ. Πρωτ. : 213

ΧΑΡΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΙΕΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ

 Διά τῆς παρούσης ἀνακοινοῦμεν τήν χαράν ἡμῶν καί βεβαιοῦμεν ὅτι σήμερον ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου παρελάβομεν παλαιόν Ρωσικόν Ἱερόν Εὐαγγέλιον. Τό Ἱερόν τοῦτον Εὐαγγέλιον, τυπωθέν ἐν τῇ Βενετίᾳ εἰς τό τυπογραφεῖον τοῦ Φοίνικος κατά τῷ Ἔτει 1893, ἀπεστάλη ἐπιμελῶς συσκευασθέν ὑπό τοῦ κ. Θεοφίλου Μ. Μουζουράκη, Καθηγητοῦ Θεολόγου τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ὅστις διεφύλαττεν αὐτό ἕως τῆς σήμερον. Παρεδόθη δέ εἰς τόν κ. Βασίλειον Στάμον, Ὁδηγόν Κλητῆρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καί ἠνοίχθη ὑπ᾿ ἐμοῦ τοῦ ἰδίου παρόντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου κ.κ. Χρυσοστόμου, τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Ἰωάννου Διακοπαναγιώτου, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καί τοῦ κ. Βαγιανοῦ Κώστογλου, Βοηθοῦ Γραμματέως.

Εἰς τήν πρώτην σελίδα τοῦ ἐν λόγῳ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἀναγράφονται τά κάτωθι: «Τό παρόν Ἱερόν Εὐαγγέλιον ἀφιερώθη τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Ἁλικαρνασσοῦ Μικρᾶς Ἀσίας παρά τοῦ Ἱεροδιακόνου Γερμανοῦ Ἁγιοταφίτου τοῦ Ἁλικαρνασσέως καί Ἡγουμένου τοῦ ἐν Μόσχᾳ Ἀλεξανδρινοῦ Πατριαρχικοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου, τῷ 1904 σωτηρίῳ ἔτει». Ἡ σημείωσις αὕτη συνεπληρώθη ὡς ἀκολούθως «Τό παρόν Ἱερόν Εὐαγγέλιον διασωθέν ὑπό συγγενῶν τοῦ ἀειμνήστου Ἱεροδιακόνου Γερμανοῦ Ἁγιοταφίτου τοῦ Ἁλικαρνασσέως καί συγγενῶν τοῦ Ἱερέως Θεοφίλου Μουζουράκη, ἐκ τοῦ ὑπό τῶν ἀντιχρίστων Τούρκων ἐμπρησμοῦ τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἁλικαρνασσοῦ Μικρᾶς Ἀσίας, ἐδόθη τῷ Εὐλαβεστάτῳ ἱερεῖ Θεοφίλῳ Μ. Μουζουράκῃ, Ἐφημερίῳ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἁλικαρνασσοῦ Μικρᾶς Ἀσίας, ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς Γερμανοῦ Ἱεροδιακόνου, ὑπό τῶν ὡς ἄνω συγγενῶν αὐτοῦ, οἵτινες καί μετέφερον τοῦτο κρυφίως ἐν Κῷ Δωδεκανήσου κατά τήν διάρκειαν τοῦ ξεριζώματος τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ κατά τῷ 1922 Σωτηρίῳ Ἔτει».

Ἐπί δέ τούτοις, εὐχαριστοῦμεν τόν κ. Θεόφιλον Μ. Μουζουράκην, Καθηγητήν Θεολόγον, διά τήν ὅλην φύλαξιν καί τήν παράδοσιν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Νέας Ἁλικαρνασσοῦ καί εὐχόμεθα αὐτῷ καί τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ ὑγείαν κατ᾿ ἄμφω καί διατελοῦμεν μετ᾿ εὐχῶν διαπύρων καί τιμῆς.

 Ἐν Κῷ, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει, τῇ 11ῃ Ὀκτωβρίου 2022

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ὁλοκάρδιες καί πατρικές εἶναι οἱ εὐχές τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ πρός τούς Ἐκπαιδευτικούς, τούς Μαθητές καί τίς Οἰκογένειές τους γιά νά ξεκινήσουν
τόν καλό καί ὄμορφο ἀγῶνα τῆς μάθησης μέ Πίστη, Ἐλπίδα καί Χάρα.

Ὁ Σεβασμιώτατος τή Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου θά τελέσει τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ,
γιά τή νέα σχολική χρονιά,
σύμφωνα μέ τό ἀκόλουθο πρόγραμμα:

1. Στό 7ο Δημοτικό Σχολεῖο Κῶ στίς 9.00 π.μ.

2. Στό ΕΠΑΛ Κῶ στίς 10.00 π.μ.

3. Στό 1ο καί 3ο Γυμνάσιο Κῶ στίς 11.00 π.μ.

4. Στό 1ο ΓΕΛ "Ἱπποκράτειο" στίς 12.00 μεσημέρι.

5. Στό Ἑσπερινό Γυμνάσιο Λυκειακές Τάξεις Κῶ στόν χῶρο τοῦ 2ου ΓΕΛ Κῶ "Ὀδυσσέας Ἐλύτης" στίς 8.00 μ.μ.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι τή Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου πανηγυρίζει τό Ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Προφήτου Ζαχαρίου, πού βρίσκεται στήν ὁμώνυμη περιοχή.

 Τήν Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου στίς 7.00 μ.μ. θά ψαλεῖ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας
κ. Ναθαναήλ.

 Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ θά ἀκολουθήσει παραδοσιακό γλέντι.

 Τή Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου καί ὥρα 7.00 π.μ. θά τελεσθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία χοροστατοῦντος του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ.

 Κατά τήν προσέλευση καί παραμονή τῶν πιστῶν στόν χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι ὑποχρεωτική ἡ τήρηση τῶν ἀποστάσεων καί ὅλων τῶν μέτρων προστασίας ἀπό τόν κορωνοϊό Covid-19.

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εἰσερχόμενοι σήμερον, εὐλογίᾳ Θεοῦ, εἰς τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, τιμῶμεν κατά τήν ἑορτήν ταύτην τῆς Ἰνδίκτου τήν «Ἡμέραν προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος» καί ἀναπέμπομεν δοξολογικάς καί εὐχαριστηρίους εὐχάς πρός τόν Κτίστην τῶν ἁπάντων διά τό «μέγα δῶρον τῆς δημιουργίας».

Διακηρύσσομεν καί πάλιν γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ, ὅτι ὁ σεβασμός πρός τήν κτίσιν καί ἡ διαρκής μέριμνα διά τήν προστασίαν της ἀνήκουν εἰς τόν πυρῆνα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ταυτότητος, ὡς ἕν ἐκ τῶν τιμαλφεστάτων στοιχείων της. Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καί διδάσκει ὅτι αἰτία τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦἀνθρώπου ἀπό τήν «καλήν λίαν» δημιουργίαν καί τόν συνάνθρωπον εἶναι ἡ «Θεοῦ ἀλλοτρίωσις». Ὑπενθυμίζει δέ εὐθαρσῶς ὅτι δέν ὑπάρχει αὐθεντική ἐλευθερία χωρίς τήν Ἀλήθειαν καί ἔξω ἀπό τήνἈλήθειαν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχήν ἐλευθεροποιός δύναμις. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η’, 32).

Ἐπί τρεῖς καί πλέον δεκαετίας, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία προβάλλει μετ᾿ ἐμφάσεως καί δυναμισμοῦ, διά ποικίλων πρωτοβουλιῶν, τό οἰκοφιλικόν μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ 1η Σεπτεμβρίου 1989 θά σηματοδοτῇ καί θά συμβολίζῃ ἐσαεί τήν ἔναρξιν ἑνός εὐλογημένου κινήματος, τό ὁποῖον παρήγαγε καρπόν πολύν, ἀνέδειξε τάς πνευματικάς καί ἠθικάς ρίζας καί παραμέτρους τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἐκινητοποίησε πρόσωπα καί θεσμούς, ἐνέπνευσε τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, ἔδειξε τήν ὁδόν πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ μεγάλου προβλήματος, ὁδόν, ἡ ὁποία διαβαίνει διά μέσου, πρῶτον, τῆς κατανοήσεως τῆς συνδέσεως αὐτοῦ μέ τήν κρίσιν τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί τῆς ἀνάγκης ριζικῆς ἀλλαγῆς νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς ἀπέναντι εἰς τήν κτίσιν, καί, δεύτερον, διά τῆς κοινῆς καί πανανθρωπίνης δράσεως, δεδομένων τῶν παγκοσμίων διαστάσεων καί τῶν τραγικῶν ἐπιπτώσεων τοῦ οἰκολογικοῦ ὀλέθρου.

Πολύτιμον παρακαταθήκην διά τό μέλλον ἀποτελεῖ ἡ σημαντική συγγραφική παραγωγή εἰς τόν χῶρον τῆς θεολογικῆς οἰκολογίας, κεντρικήν θέσιν εἰς τήν ὁποίαν κατέχουν αἱ μελέται τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου, Καθηγητοῦ καί Ἀκαδημαϊκοῦ. Ἀνεξάντλητον πηγήν ἐμπνεύσεως θά ἀποτελοῦν καί αἱ εἰσηγήσεις εἰς τά ἐννέα ἐν πλῷ διεθνῆ οἰκολογικά Συμπόσια, εἰς τά ὁποῖα συμμετεῖχον ὀνομαστοί εἰδικοί ἐπιστήμονες καί ἐκπρόσωποι τῆς πολιτικῆς, τοῦ πολιτισμοῦ καί τοῦ πνεύματος. Τά κείμενα αὐτά εἶναι ἰδιαιτέρως χρήσιμα καί διά τήν περιβαλλοντικήν ἀγωγήν, ἡ ὁποία διεκδικεῖ σημαντικόν ρόλον εἰς τήν σύγχρονον ἐκπαίδευσιν. Ὀρθῶς ἔχει λεχθῆ, ὅτι «στό μέλλον, μία παιδεία χωρίς οἰκολογικό προσανατολισμό θά εἶναι παρωδία παιδείας».

Ἡ ἀειφόρος ἀνάπτυξις εἶναι μονόδρομος. Αὐτή, ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν οἰκολογικήν ἰσορροπίαν εἰς τό παρόν καί ἀποτελεῖ ἐγγύησιν διά τό μέλλον, ἔχει τούς ὅρους της: τήν οἰκολογικήν οἰκονομίαν, τήν ἀλλαγήν εἰς τήν γεωργικήν καί τήν βιομηχανικήν παραγωγήν, εἰς τήν παραγωγήν καί τήν χρῆσιν τῆς ἐνεργείας, εἰς τάς μετακινήσεις καί τάς μεταφοράς ἀγαθῶν, νέα καταναλωτικά πρότυπα κ. ἄ. Δυστυχῶς, συχνά αἱ καλαί προθέσεις, αἱ συμφωνίαι καί αἱ διακηρύξεις, παραμένουν ἁπλῆ θεωρία, «μεγάλα λόγια», χωρίς ἀντίκρυσμα εἰς τήν πρᾶξιν, «ἀκάλυπτες ἐπιταγές», ὅπως ἔχει γραφῆ. Ἡ ἀνθρωπότης δέν συνετίζεται ἀπό τήν κλιματικήν ἀλλαγήν, τάς καταστροφικάς πυρκαϊάς, τούς καύσωνας, τά πλημμυρικά φαινόμενα, τήν ραγδαίαν μείωσιν τῆς βιοποικιλότητος, τήν μόλυνσιν τῆς ἀτμοσφαίρας καί τῶν θαλασσῶν, τήν ἀποψίλωσιν τῶν δασῶν καί τάς κοινωνικάς ἐπιπτώσεις τῆς περιβαλλοντικῆς κρίσεως, μέ πρώτην τήν μαζικήν μετανάστευσιν διά περιβαλλοντικούς λόγους. Ἐξακολουθεῖ νά τρέφῃ ψευδαισθήσεις περί τῆς ἐγγενοῦς ἱκανότητος τῆς φύσεως νά αὐτοπροστατεύεται καί νά ὑπερβαίνῃ τά ἀνθρωπογενῆ τραύματα. Γνωρίζομεν, ἀλλά συνεχίζομεν νά δρῶμεν ὡς ἀπληροφόρητοι, νά ἀπωθῶμεν τήν ἀλήθειαν ὅτι, ἀναφορικῶς πρός τήν σχέσιν μέ τό φυσικόν περιβάλλον, ὁ σύγχρονος τεχνοκρατικός καί οἰκονομοκεντρικός πολιτισμός μας δέν ἀποτελεῖ πρόοδον, ἐφ᾿ ὅσον ἡ μεγαλυτέρα καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος συνετελέσθη εἰς τήν ἐποχήν μας, ἐποχήν κυριαρχίας τῆς ἐπιστήμης καί τῆς οἰκονομίας. Ἡ κλιματική ἀλλαγή εἶναι μία μεγάλη καταστροφή, ἡ ὁποία προεκλήθη ἀπό τήν ἀνθρωπίνην ἀνευθυνότητα καί τό ἀδιέξοδον πρότυπον ὀργανώσεως τῆς οἰκονομικῆς ζωῆς. Ἔχομεν μέλλον, μόνον ἐάν κατανοήσωμεν ὅτι ἡ προστασία τῆς ἀκεραιότητος τῆς δημιουργίας ὄχι μόνον δέν ἀποτελεῖ ἐμπόδιον εἰς τήν οἰκονομικήν ἀνάπτυξιν, ἀλλά εἶναι τό ὄχημα διά πραγματικήν πρόοδον.

Ἐφέτος, οἱ ἑορτασμοί τῆς Ἡμέρας προστασίας τῆς κτίσεως συνηχοῦν μέ τήν κλαγγήν τῶν ὅπλων εἰς τήν Οὐκρανίαν, μέ τήν κραυγήν τῶν θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τούς βομβαρδισμούς τῶν πόλεων καί τῶν ὑποδομῶν, τήν συνοδυνωμένην φύσιν καί τούς στεναγμούς τῶν προσφύγων. Κάθε πόλεμος εἶναι μία ἀνθρωπιστική καί οἰκολογική καταστροφή. Ἡ συνεχιζομένη βία, ἐκτός ἀπό τάς χιλιάδας ἀνθρωπίνων ζωῶν, τάς ὁποίας καταστρέφει, καί τήν μόλυνσιν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἀναγκάζει κράτη καί λαούς νά ἐπιστρέψουν εἰς μή φιλικάς πρός τό περιβάλλον μορφάς ἐξασφαλίσεως ἐνεργειακῆς ἐπαρκείας. Τοιουτοτρόπως, ἡ ἀνθρωπότης εἰσέρχεται εἰς ἕνα νέον φαῦλον κύκλον καταστροφικῶν ἀδιεξόδων. Ἐπιβεβαιώνεται δέ τό λεχθέν, ὅτι ὁ homo sapiens καί σήμερον ἐξακολουθεῖ νά συμπεριφέρεται ἐκ παραλλήλου ὡς homo demens, ὡς ἄσοφος καί παράφρων.

Ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ καί τέκνα εὐλογημένα,

Διά τήν Ἐκκλησίαν, τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου, κατά μίαν θεολογικωτάτην διατύπωσιν, «δέν εἶναι ἁπλῶς χρήματα, χρήσιμο ὑλικό γιά τίς ἀτομικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά πράγματα, δηλαδή πράξεις – πεπραγμένα ἑνός δημιουργοῦ Προσώπου». Πάντα τά ἔργα Κυρίου εὐλογοῦν, ὑμνοῦν καί ὑπερυψοῦν Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας, οἱ οὐρανοί διηγοῦνται τήν δόξαν Του. Αὐτό τό μήνυμα ἐκφράζει ἡ μέριμνα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας διά τήν προστασίαν τῆς δημιουργίας. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρόγευσις ὅσων προσδοκῶμεν ὡς πραγματικότητα εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καθ᾿ ὁδόν πρός τά Ἔσχατα, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία προσφέρει εἰς τόν κόσμον ὡς ὁδηγόν τό Εὐαγγέλιον τῆς χάριτος καί τήν ἀκλόνητον βεβαιότητα, ὅτι τό κακόν, ὑπό ὅλας του τάς μορφάς, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν.

Κατακλείοντες, εὐχόμεθα αἴσιον καί καρποτόκον τόν νέον ἐκκλησιαστικόν ἐνιαυτόν, ἐπικαλούμενοι ἐπί πάντας ὑμᾶς, πρεσβείαις τῆς Ἁγιοπρώτου Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, τήν ζωήρυτον χάριν καί τό μέγα ἔλεος τοῦ ποιητοῦ καί λυτρωτοῦ τῆς κτίσεως ὅλης, τοῦ ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

,βκβ’ Σεπτεμβρίου α’

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εἰσερχόμενοι σήμερον, εὐλογίᾳ Θεοῦ, εἰς τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, τιμῶμεν κατά τήν ἑορτήν ταύτην τῆς Ἰνδίκτου τήν «Ἡμέραν προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος» καί ἀναπέμπομεν δοξολογικάς καί εὐχαριστηρίους εὐχάς πρός τόν Κτίστην τῶν ἁπάντων διά τό «μέγα δῶρον τῆς δημιουργίας».

Διακηρύσσομεν καί πάλιν γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ, ὅτι ὁ σεβασμός πρός τήν κτίσιν καί ἡ διαρκής μέριμνα διά τήν προστασίαν της ἀνήκουν εἰς τόν πυρῆνα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ταυτότητος, ὡς ἕν ἐκ τῶν τιμαλφεστάτων στοιχείων της. Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καί διδάσκει ὅτι αἰτία τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦἀνθρώπου ἀπό τήν «καλήν λίαν» δημιουργίαν καί τόν συνάνθρωπον εἶναι ἡ «Θεοῦ ἀλλοτρίωσις». Ὑπενθυμίζει δέ εὐθαρσῶς ὅτι δέν ὑπάρχει αὐθεντική ἐλευθερία χωρίς τήν Ἀλήθειαν καί ἔξω ἀπό τήνἈλήθειαν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχήν ἐλευθεροποιός δύναμις. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η’, 32).

Ἐπί τρεῖς καί πλέον δεκαετίας, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία προβάλλει μετ᾿ ἐμφάσεως καί δυναμισμοῦ, διά ποικίλων πρωτοβουλιῶν, τό οἰκοφιλικόν μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ 1η Σεπτεμβρίου 1989 θά σηματοδοτῇ καί θά συμβολίζῃ ἐσαεί τήν ἔναρξιν ἑνός εὐλογημένου κινήματος, τό ὁποῖον παρήγαγε καρπόν πολύν, ἀνέδειξε τάς πνευματικάς καί ἠθικάς ρίζας καί παραμέτρους τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἐκινητοποίησε πρόσωπα καί θεσμούς, ἐνέπνευσε τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, ἔδειξε τήν ὁδόν πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ μεγάλου προβλήματος, ὁδόν, ἡ ὁποία διαβαίνει διά μέσου, πρῶτον, τῆς κατανοήσεως τῆς συνδέσεως αὐτοῦ μέ τήν κρίσιν τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί τῆς ἀνάγκης ριζικῆς ἀλλαγῆς νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς ἀπέναντι εἰς τήν κτίσιν, καί, δεύτερον, διά τῆς κοινῆς καί πανανθρωπίνης δράσεως, δεδομένων τῶν παγκοσμίων διαστάσεων καί τῶν τραγικῶν ἐπιπτώσεων τοῦ οἰκολογικοῦ ὀλέθρου.

Πολύτιμον παρακαταθήκην διά τό μέλλον ἀποτελεῖ ἡ σημαντική συγγραφική παραγωγή εἰς τόν χῶρον τῆς θεολογικῆς οἰκολογίας, κεντρικήν θέσιν εἰς τήν ὁποίαν κατέχουν αἱ μελέται τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου, Καθηγητοῦ καί Ἀκαδημαϊκοῦ. Ἀνεξάντλητον πηγήν ἐμπνεύσεως θά ἀποτελοῦν καί αἱ εἰσηγήσεις εἰς τά ἐννέα ἐν πλῷ διεθνῆ οἰκολογικά Συμπόσια, εἰς τά ὁποῖα συμμετεῖχον ὀνομαστοί εἰδικοί ἐπιστήμονες καί ἐκπρόσωποι τῆς πολιτικῆς, τοῦ πολιτισμοῦ καί τοῦ πνεύματος. Τά κείμενα αὐτά εἶναι ἰδιαιτέρως χρήσιμα καί διά τήν περιβαλλοντικήν ἀγωγήν, ἡ ὁποία διεκδικεῖ σημαντικόν ρόλον εἰς τήν σύγχρονον ἐκπαίδευσιν. Ὀρθῶς ἔχει λεχθῆ, ὅτι «στό μέλλον, μία παιδεία χωρίς οἰκολογικό προσανατολισμό θά εἶναι παρωδία παιδείας».

Ἡ ἀειφόρος ἀνάπτυξις εἶναι μονόδρομος. Αὐτή, ἡ ὁποία διασφαλίζει τήν οἰκολογικήν ἰσορροπίαν εἰς τό παρόν καί ἀποτελεῖ ἐγγύησιν διά τό μέλλον, ἔχει τούς ὅρους της: τήν οἰκολογικήν οἰκονομίαν, τήν ἀλλαγήν εἰς τήν γεωργικήν καί τήν βιομηχανικήν παραγωγήν, εἰς τήν παραγωγήν καί τήν χρῆσιν τῆς ἐνεργείας, εἰς τάς μετακινήσεις καί τάς μεταφοράς ἀγαθῶν, νέα καταναλωτικά πρότυπα κ. ἄ. Δυστυχῶς, συχνά αἱ καλαί προθέσεις, αἱ συμφωνίαι καί αἱ διακηρύξεις, παραμένουν ἁπλῆ θεωρία, «μεγάλα λόγια», χωρίς ἀντίκρυσμα εἰς τήν πρᾶξιν, «ἀκάλυπτες ἐπιταγές», ὅπως ἔχει γραφῆ. Ἡ ἀνθρωπότης δέν συνετίζεται ἀπό τήν κλιματικήν ἀλλαγήν, τάς καταστροφικάς πυρκαϊάς, τούς καύσωνας, τά πλημμυρικά φαινόμενα, τήν ραγδαίαν μείωσιν τῆς βιοποικιλότητος, τήν μόλυνσιν τῆς ἀτμοσφαίρας καί τῶν θαλασσῶν, τήν ἀποψίλωσιν τῶν δασῶν καί τάς κοινωνικάς ἐπιπτώσεις τῆς περιβαλλοντικῆς κρίσεως, μέ πρώτην τήν μαζικήν μετανάστευσιν διά περιβαλλοντικούς λόγους. Ἐξακολουθεῖ νά τρέφῃ ψευδαισθήσεις περί τῆς ἐγγενοῦς ἱκανότητος τῆς φύσεως νά αὐτοπροστατεύεται καί νά ὑπερβαίνῃ τά ἀνθρωπογενῆ τραύματα. Γνωρίζομεν, ἀλλά συνεχίζομεν νά δρῶμεν ὡς ἀπληροφόρητοι, νά ἀπωθῶμεν τήν ἀλήθειαν ὅτι, ἀναφορικῶς πρός τήν σχέσιν μέ τό φυσικόν περιβάλλον, ὁ σύγχρονος τεχνοκρατικός καί οἰκονομοκεντρικός πολιτισμός μας δέν ἀποτελεῖ πρόοδον, ἐφ᾿ ὅσον ἡ μεγαλυτέρα καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος συνετελέσθη εἰς τήν ἐποχήν μας, ἐποχήν κυριαρχίας τῆς ἐπιστήμης καί τῆς οἰκονομίας. Ἡ κλιματική ἀλλαγή εἶναι μία μεγάλη καταστροφή, ἡ ὁποία προεκλήθη ἀπό τήν ἀνθρωπίνην ἀνευθυνότητα καί τό ἀδιέξοδον πρότυπον ὀργανώσεως τῆς οἰκονομικῆς ζωῆς. Ἔχομεν μέλλον, μόνον ἐάν κατανοήσωμεν ὅτι ἡ προστασία τῆς ἀκεραιότητος τῆς δημιουργίας ὄχι μόνον δέν ἀποτελεῖ ἐμπόδιον εἰς τήν οἰκονομικήν ἀνάπτυξιν, ἀλλά εἶναι τό ὄχημα διά πραγματικήν πρόοδον.

Ἐφέτος, οἱ ἑορτασμοί τῆς Ἡμέρας προστασίας τῆς κτίσεως συνηχοῦν μέ τήν κλαγγήν τῶν ὅπλων εἰς τήν Οὐκρανίαν, μέ τήν κραυγήν τῶν θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τούς βομβαρδισμούς τῶν πόλεων καί τῶν ὑποδομῶν, τήν συνοδυνωμένην φύσιν καί τούς στεναγμούς τῶν προσφύγων. Κάθε πόλεμος εἶναι μία ἀνθρωπιστική καί οἰκολογική καταστροφή. Ἡ συνεχιζομένη βία, ἐκτός ἀπό τάς χιλιάδας ἀνθρωπίνων ζωῶν, τάς ὁποίας καταστρέφει, καί τήν μόλυνσιν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἀναγκάζει κράτη καί λαούς νά ἐπιστρέψουν εἰς μή φιλικάς πρός τό περιβάλλον μορφάς ἐξασφαλίσεως ἐνεργειακῆς ἐπαρκείας. Τοιουτοτρόπως, ἡ ἀνθρωπότης εἰσέρχεται εἰς ἕνα νέον φαῦλον κύκλον καταστροφικῶν ἀδιεξόδων. Ἐπιβεβαιώνεται δέ τό λεχθέν, ὅτι ὁ homo sapiens καί σήμερον ἐξακολουθεῖ νά συμπεριφέρεται ἐκ παραλλήλου ὡς homo demens, ὡς ἄσοφος καί παράφρων.

Ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ καί τέκνα εὐλογημένα,

Διά τήν Ἐκκλησίαν, τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου, κατά μίαν θεολογικωτάτην διατύπωσιν, «δέν εἶναι ἁπλῶς χρήματα, χρήσιμο ὑλικό γιά τίς ἀτομικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά πράγματα, δηλαδή πράξεις – πεπραγμένα ἑνός δημιουργοῦ Προσώπου». Πάντα τά ἔργα Κυρίου εὐλογοῦν, ὑμνοῦν καί ὑπερυψοῦν Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας, οἱ οὐρανοί διηγοῦνται τήν δόξαν Του. Αὐτό τό μήνυμα ἐκφράζει ἡ μέριμνα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας διά τήν προστασίαν τῆς δημιουργίας. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρόγευσις ὅσων προσδοκῶμεν ὡς πραγματικότητα εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καθ᾿ ὁδόν πρός τά Ἔσχατα, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία προσφέρει εἰς τόν κόσμον ὡς ὁδηγόν τό Εὐαγγέλιον τῆς χάριτος καί τήν ἀκλόνητον βεβαιότητα, ὅτι τό κακόν, ὑπό ὅλας του τάς μορφάς, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν.

Κατακλείοντες, εὐχόμεθα αἴσιον καί καρποτόκον τόν νέον ἐκκλησιαστικόν ἐνιαυτόν, ἐπικαλούμενοι ἐπί πάντας ὑμᾶς, πρεσβείαις τῆς Ἁγιοπρώτου Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, τήν ζωήρυτον χάριν καί τό μέγα ἔλεος τοῦ ποιητοῦ καί λυτρωτοῦ τῆς κτίσεως ὅλης, τοῦ ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

,βκβ’ Σεπτεμβρίου α’

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι τήν Κυριακή 21 Αὐγούστου στίς 7.00 π.μ. ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας
κ. Ναθαναήλ θά χοροστατήσει κατά τόν Ὄρθρο καί θα τελέσει τή Θεία Λειτουργία γιά τούς ἀποδήμους στόν
Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου στίς Χαϊχοῦτες.
Κατά τήν προσέλευση καί παραμονή τῶν πιστῶν στόν χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι ὑποχρεωτική ἡ τήρηση τῶν ἀποστάσεων καί ὅλων τῶν μέτρων προστασίας ἀπό τόν κορωνοϊό Covid-19.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου σέ συνεργασία μέ τόν Φιλανθρωπικό Ὀργανισμό τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ΑΠΟΣΤΟΛΗ προσκαλεῖ ἐγκύους γυναῖκες νά καταθέσουν αἰτήσεις γιά συμμετοχή στό Πρόγραμμα AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, τό ὁποῖο περιλαμβάνει ὑλική ὑποστήριξη τῶν νεογέννητων μέ προσφορά καί διάθεση βρεφικῶν πακέτων (BABY KITS).

Τά ἀπαιτούμενα δικαιολογητικά γιά τή συμμετοχή τῶν ἐγκύων στό Πρόγραμμα ὑπάρχουν στό ἔντυπο τῆς αἰτήσεως πού ἐπισυνάπτεται στήν παροῦσα ἀνάρτηση ὡς ἀρχεῖο εἰκόνας, τό ὁποῖο μπορεῖτε νά δεῖτε καί νά κατεβάσετε. Ἐπίσης ὑπάρχει ἀρχεῖο μέ ὁδηγίες ἀπό τή Μ.Κ.Ο. ΑΠΟΣΤΟΛΗ καί ἀρχεῖο μέ τήν Ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Γιά περισσότερες πληροφορίες ἀπευθυνθεῖτε στήν κ. Δήμητρα Γιάχου (τηλ. 2242057915-6932917108), Ὑπεύθυνη Κοινωνικῆς Μέριμνας τοῦ Ἐπαρχείου Κῶ-Νισύρου καί Συνεργάτιδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Τήν Πέμπτη 30 Ἰουνίου 2022 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ ὁμίλησε μέ θέμα "Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος: μία μεγάλη μορφή τῆς Κῶ", στό Συμπόσιο τῆς Στέγης Γραμμάτων καί Τεχνῶν Δωδεκανήσου πού διοργανώθηκε στό Διεθνές Ἱπποκράτειο Ἵδρυμα Κῶ.

Ἀκολουθεῖ ἡ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Ἡ μορφὴ τοῦ Κώου μοναχοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου Σκηνουρίου ἀποτελεῖ σημαντικότατο κεφάλαιο τῆς τοπικῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας, γι᾿ αὐτὸ ὅταν ἀνηγγέλθη ἡ ἀρχικὴ ἡμερομηνία τοῦ παρόντος Συμποσίου, τὸ ὁποῖο τελικὰ γίνεται σήμερα, ἑτοίμασα αὐτὸ τὸ κείμενο γιὰ νὰ Σᾶς τὸ παρουσιάσω καὶ νὰ δώσω τὴ δυνατότητα σὲ κάθε ἐνδιαφερόμενο ἐρευνητὴ νὰ προχωρήσει σὲ περαιτέρω ἔρευνα γι᾿ αὐτὴν τὴν ἁγιασμένη μορφῆ τοῦ νησιοῦ μας.

Ἡ ἀναβολὴ τοῦ Συμποσίου μοῦ ἐξασφάλισε, τελικά, τὸν ἀπαιτούμενο χρόνο καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ συνεχίσω τὴν ἔρευνα, ποὺ οὕτως ἤ ἄλλως εἶχα ξεκινήσει ἀπὸ χρόνια. Ἔτσι, χάρη στὴ συνεργασία μας μὲ τὴν Ἀστικὴ Ἑταιρεία «Ἱπποκράτης» καὶ μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τοῦ Διοικητικοῦ της Συμβουλίου ὑπὸ τὴν Προεδρία τῆς κ. Διονυσίας Τελλῆ, Προέδρου τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας καὶ τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Κῶ, ἔχουμε σήμερα στὰ χέρια μας μία μικρὴ μελέτη γιὰ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο Σκηνούριο, στὴν ὁποία συγκέντρωσα καὶ ἐπεξεργάστηκα πηγὲς καὶ ἀξιοποίησα τὴ δευτερογενῆ βιβλιογραφία.

Οἱ εὐχαριστίες πρὸς τὴν κ. Τελλῆ καὶ τὸν κ. Δημήτριο Γερούκαλη, Ἰατρό, ὁ ὁποῖος ὡς Ἐπιστημονικὸς Σύμβουλος τῆς Ἑταιρείας εἰσηγήθηκε τὴν ἔνταξη τοῦ τόμου στὸ πλούσιο καὶ ποικίλο ἐκδοτικὸ πρόγραμμα τῆς Ἑταιρείας, ἱδρυτικὸ μέλος τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου, εἶναι εἰλικρινεῖς, θερμὲς καὶ ὁλοκάρδιες.

* * *

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος, γόνος πλούσιας οἰκογένειας τῆς Κῶ μὲ πολλὰ κτήματα, ἐπηρέασε μὲ τὶς πράξεις καὶ τὶς ἐπιλογές του τὴν πορεία τοῦ μοναχισμοῦ σὲ ὁλόκληρο τὸ Νοτιοανατολικὸ Αἰγαῖο κατὰ τὸν 11ο αἰῶνα. Ἦταν σύγχρονος, μᾶλλον λίγο νεώτερος, τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου τοῦ Λατρηνοῦ, τὸν ὁποῖο προσκάλεσε νὰ περάσει ἀπὸ τὰ Μικρασιατικὰ παράλια στὰ Δωδεκάνησα, ὅπου μεγαλούργησε ἀρχικὰ στὴν Κῶ καὶ ἐν συνεχείᾳ στὴν Πάτμο.

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος γεννήθηκε στὴν Κῶ, ἀνάμεσα στὰ ἔτη 1025-1035. Ἡ χριστιανικὴ παιδεία του, μαζὶ μὲ τὶς ἰσχυρὲς τοπικὲς πνευματικὲς παραδόσεις ποὺ ἀνθοῦσαν κάτω ἀπὸ τὴν προστατευτικὴ σκέπη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖο συνεχῶς, ὅπως ἔπραξε πάντοτε καὶ συνεχίζει νὰ πράττει μέχρι σήμερα, φρόντιζε ὡς στοργικὴ μητέρα τὰ τέκνα του, ἄναψε στὴν καρδιά του τὸν πόθο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ἀφιερώσεως στὸν μοναχισμό. Δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ὅτι τὸ πέρασμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τὴν Κῶ καὶ ἡ ἵδρυση ἀπὸ αὐτὸν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ ἡ Ἁγία μορφὴ τοῦ Μελίφρονος Ἐπισκόπου Κώου, ποὺ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπέδρασαν στὴν ψυχοσύνθεσή του καὶ τὸν ἔκαναν νὰ ἀκολουθήσει τὰ βήματά τους.

Ἀσκήθηκε γιὰ πολλὰ χρόνια μὲ ταπείνωση ἀποκτώντας πολλὰ πνευματικὰ χαρίσματα. Ἀξιοποιώντας τὴν πατρική του περιουσία ἔκτισε σειρὰ σημαντικῶν μοναστηριῶν. Γνωρίζουμε ὅτι ἀπὸ τοὺς προγόνους του εἶχε Μονὴ στὴ Στρόβιλο. Ταυτόχρονα, ἵδρυσε δύο μικρότερες μονὲς στὴν Κῶ, τὴ Μονὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, στὴν κορυφὴ τοῦ Ὄρους Δίκαιος, καὶ τὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τοῦ Βουνοῦ, στὶς νότιες πλαγιὲς τοῦ Ὄρους. Γι᾿ αὐτὲς κατάφερε νὰ ἐξασφαλίσει ἐπιχορήγηση ἀπὸ τὸ κρατικὸ ταμεῖο, ὥστε νὰ ἀναπτυχθοῦν ἀνεξαρτήτως τῆς δικῆς του περιουσίας. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς Μονὲς σώζονται, ἐνῶ ἐπάνω ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Κῶ διατηρεῖται μέχρι σήμερα τὸ «Σκηνούριον Κάθισμα» δίπλα στὴ Μονὴ τοῦ Προφήτη Ἠλία, ἔργα καὶ αὐτὰ τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου.

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ἐπισκεπτόταν συχνὰ τὴν πατρογονικὴ Μονὴ στὴ Στρόβιλο. Σὲ μία τέτοια ἐπίσκεψη συνάντησε τὸν Ὅσιο Χριστόδουλο ποὺ εἶχε φύγει ἀπὸ τὸ Ὄρος Λάτρος, λόγῳ τῆς ἀπειλῆς τῶν Σελζούκων, καὶ τὸν ἔκανε Ἡγούμενό της. Λίγους μῆνες μετὰ τὸν προσκάλεσε στὴν Κῶ γιὰ νὰ διαλέξει ὅποιο ἀπὸ τὰ οἰκογενειακὰ κτήματά του θεωροῦσε κατάλληλο καὶ νὰ κτίσει ἐκεῖ νέα Μονή. Μάλιστα, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες πηγὲς τὰ κτήματα τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου ἦταν ὁλόκληρα τμήματα τῆς Κῶ, ὅπως γιὰ παράδειγμα αὐτὸ ποὺ σήμερα γνωρίζουμε ὡς Παλαιὸ Πυλὶ (τότε τὸ ἔλεγαν «Πήλιον»).
Τελικά, ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος, ἀφοῦ ἐξέτασε τὰ οἰκογενειακὰ κτήματα τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου, ἐντόπισε ἕναν μεγάλο καὶ προστατευμένο λόφο, μὲ πολλὰ φυσικὰ πλεονεκτήματα (τὸ σημερινὸ Παλαιὸ Πυλί), καὶ ἵδρυσε σὲ αὐτὸν τὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπιλεγομένης τῶν Καστριανῶν ἢ τοῦ Πηλέ. Ἡ Μονὴ ἑορτάζει κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου, στὶς 2 Φεβρουαρίου. Ἔλαβε τὸ ὄνομα «Καστριανῶν» ἀπὸ τὸ ἐπιβλητικὸ φρούριο τῆς κορυφῆς τοῦ λόφου, ποὺ σήμερα εἶναι ἐρειπωμένο, ἐνῶ πιὸ χαμηλὰ ὑπῆρχε ἕνας μικρὸς οἰκισμός.

Ἡ Μονὴ ἐπανδρώθηκε μὲ πολλοὺς μοναχοὺς ἀπὸ τὴ συνοδεία ποὺ εἶχε ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος στὴ Μονὴ τοῦ Στύλου, ἐνῶ οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς καὶ ὁλόκληρου τοῦ νησιοῦ προσέφεραν ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ κτήματα ποὺ προστέθηκαν στὴν πατρικὴ περιουσία τοῦ Ὁσίου Σκηνουρίου, τὴν ὁποία εἶχε ἤδη παραχωρήσει στὸν Λατρηνὸ Ὅσιο.

* * *

Ὅταν διαβάζουμε τὴν Ὑποτύπωσιν τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου (δηλαδὴ τὴν πνευματικὴ διαθήκη του ποὺ γράφτηκε στὶς 8 Μαΐου τοῦ 1091) μᾶς ἐντυπωσιάζουν τὰ θερμὰ λόγια μὲ τὰ ὁποῖα μιλᾶ γιὰ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο Σκηνούριο καὶ δείχνουν πόσο πολὺ τὸν ἐκτιμοῦσε: «Ἐκεῖσε δ᾿ οὖν ἐντυχῶν ἡμῖν ἀνὴρ εὐλαβής, θεοφιλὴς τὸν τρόπον, ἐπιεικὴς τὴν γνώμην, σεμνὸς τὸ εἶδος, τὸ ἦθος κόσμιος, μοναχὸς τὸ σχῆμα, τὴν κλῆσιν Ἀρσένιος, τὴν ἐπωνυμίαν Σκηνούριος» (ἐλεύθερα θὰ μπορούσαμε νὰ τὰ ἀποδώσουμε ὡς ἑξῆς: «Ἐκεῖ, λοιπόν, μᾶς συνάντησε ἕνας εὐλαβής ἄνδρας ποὺ ἀγαποῦσε τὸν Θεό, ἦταν γεμᾶτος μὲ καλοσύνη, σεμνότητα καὶ ἦθος, ὁ ὁποῖος ἦταν μοναχός, ὀνομαζόταν Ἀρσένιος, μὲ ἐπώνυμο Σκηνούριος»).

Τὰ ἔργα ξεκίνησαν, ἀλλὰ λίγο μετὰ ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος ἐγκατέλειψε τὴ Μονὴ καὶ ἔφυγε νύχτα γιὰ τὴν Ἰερουσαλὴμ χωρὶς νὰ ξαναγυρίσει ποτὲ πίσω. Ἡ ἄκρως ἐπαινετικὴ γνώμη τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου γιὰ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο Σκηνούριο μᾶς πείθει ὅτι ὁ τελευταῖος, γνωρίζοντας πὼς εἶχε ἀφήσει τὴ Μονὴ Καστριανῶν σὲ σταθερὰ καὶ ἄξια χέρια, μὲ γερὲς πνευματικὲς βάσεις καὶ πολλὲς ἱκανότητες στὴ διοίκηση, ἀνεχώρησε γιὰ νὰ ἀσκηθεῖ μὲ ταπείνωση στὴν Ἁγία Γῆ, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε προσφιλῆ τόπο ἀσκήσεως ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια.

Μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου ἀπὸ τὴν Κῶ ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ἔμεινε μόνος στὸ πηδάλιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Καστριανῶν. Φροντίδα καὶ μέριμνά του ἦταν νὰ τὴν ἐνισχύσει μὲ κτήματα καὶ σταθερὰ ἔσοδα ἀπὸ τὸ κρατικὸ ταμεῖο. Γι᾿ αὐτὸ ἐπεδίωξε καὶ πέτυχε τὴν ἔκδοση σχετικοῦ «χρυσοβούλλου λόγου» ἀπὸ τὸν Αὐτοκράτορα Ἀλέξιο Α΄ Κομνηνὸ (1081-1118) τὸν Μάρτιο τοῦ 1085. Δὲν ἀρκέστηκε, ὅμως, σὲ αὐτό. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1087 ἐπισκέφθηκε τὸν Αὐτοκράτορα στὴν Κωνσταντινούπολη καί, μὲ τὸ μεγάλο πνευματικὸ κῦρος ποὺ διέθετε, τὸν παρακάλεσε νὰ δωρίσει στὴ Μονὴ τὸ νησὶ Λειψὼ καὶ ἀπὸ τὴ Λέρο τὰ «προάστια» «Παρθένιον» καὶ «Τεμένια» καὶ τὸ μισὸ κάστρο τοῦ «Παντελίου» μὲ ὅλες τὶς προσόδους του, κάτι ποὺ ἔγινε.

Σύντομα, ὅμως, ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος διεπίστωσε ὅτι οἱ μοναχοὶ ἐνοχλοῦνταν ἀπὸ τὴ συναναστροφὴ μὲ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς καὶ ἀποφάσισε νὰ μετακινηθεῖ καὶ πάλι. Ἐπιλογή του αὐτὴ τὴ φορὰ ἦταν ἡ νῆσος Πάτμος, τόπος ἄγονος καὶ χέρσος, ἐρημικός, ἐρειπωμένος ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν πειρατῶν‚ ἀπροσπέλαστος γιὰ τὰ ἐμπορικὰ πλοῖα καὶ μὲ σχετικὴ ἀσφάλεια ἀπὸ τὶς ἐπιδρομές τῶν Σελτζούκων. Πέραν τούτων‚ ἡ Πάτμος ἦταν ἰδιαίτερα σημαντικὴ γιὰ κάθε χριστιανό, καθὼς ἐκεῖ ἔζησε ἐξόριστος καὶ συνέγραψε τὴν Ἀποκάλυψη ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος.

Ἔτσι, τὴν ἄνοιξη τοῦ 1088, μὲ συμπαραστάτη του τὸν Θεό, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ προσέφερε τὴν ἀκίνητη περιουσία τῆς Μονῆς τῶν Καστριανῶν στὴν Κῶ καὶ στὴ Στρόβιλο (ἀπὸ τὰ κτήματα τῆς ἐκεῖ Μονῆς, τὴν ὁποία ὁ κτήτορας Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος εἶχε παραχωρήσει στὸν Ὅσιο) στὸν Αὐτοκράτορα Ἀλέξιο Α΄ Κομνηνὸ ζητώντας νὰ τὴν ἀνταλλάξει μὲ τὴ νῆσο Πάτμο. Ὁ Αὐτοκράτορας δέχτηκε γιατὶ ἡ Πάτμος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν Κῶ ποὺ ἦταν πολὺ εὔφορη, ἦταν ἐντελῶς ἔρημη, καὶ ἔσπευσε στὴν ἔκδοση σχετικοῦ «χρυσοβούλλου λόγου», τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1088, μὲ τὸν ὁποῖο τοῦ παραχωροῦσε τὸ νησί, ἀνταλλάσσοντάς το μὲ τὶς κτήσεις τῆς Παναγίας τῶν Καστριανῶν καὶ ὁρίζοντας νὰ περιέλθουν στὸ δημόσιο τὰ ἀκίνητα στὴν Κῶ καὶ στὴ Στρόβιλο, τὰ ὁποῖα ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος εἶχε ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν οἰκογενειακή του περιουσία καὶ εἶχε παραχωρήσει στὸν Ὅσιο Χριστόδουλο γιὰ τὴν οἰκοδόμηση αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἀλλὰ καὶ ὅσα εἶχαν δωρηθεῖ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς Αὐτοκράτορες.

Μόλις ἔγινε ἡ ἀνταλλαγὴ (κάποια στιγμὴ τὸ καλοκαίρι τοῦ 1088) ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος καὶ ἡ συνοδεία του ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Κῶ, ἐγκαταστάθηκαν στὴν Πάτμο καὶ ξεκίνησαν τὴν ἀνέγερση νέας Ἱερᾶς Μονῆς. Τὸν Μάιο τοῦ 1092 κατέφυγαν γιὰ ἀσφάλεια στὴν Εὔβοια. Ἐκεῖ, ὁ Ὅσιος συνέταξε τὴ Διαθήκη του στὶς 10 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1093 (ἕξι ἡμερες πρὸ τῆς κοιμήσεώς του 16 Μαρτίου 1093). Σὲ αὐτὴ ὑπέδειξε ὡς διάδοχό του τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο Σκηνούριο‚ τὸν ὁποῖο ὅριζε γενικὸ κληρονόμο του καὶ στὸν ὁποῖο μεταβίβαζε τὴ Μονὴ τῆς Πάτμου, ἀναγνωρίζοντας τὴ μεγάλη προσφορὰ τοῦ Κώου μοναχοῦ καὶ κτήτορα ἀμέσως τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας τῶν Καστριανῶν καί, ἐμμέσως τῆς Μονῆς τῆς Πάτμου. Στὴ Διαθήκη ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ἀποκαλεῖ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο «ἀδελφό», κάτι ποὺ δείχνει ὅτι, μέχρι τέλους, αἰσθανόταν γιὰ τὸν Κῶο συνασκητὴ καὶ εὐεργέτη του βαθιὰ εὐγνωμοσύνη καὶ καρδιακὴ ἀγάπη. Ὅρισε δὲ ὅτι, ἐὰν δὲν ἐπέστρεφε ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος‚ ὅπως καὶ τελικὰ ἔγινε, Ἡγούμενος τῆς Πάτμου θὰ ἀναδεικνυόταν ὁ χαρτουλάριος καὶ πατριαρχικὸς νοτάριος Θεοδόσιος.

* * *

Αὐτὴν τὴν τεράστια κληρονομιά, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Αὐτοκρατόρων, κουβαλᾶμε στοὺς ὤμους μας ὅλοι ἐμεῖς ποὺ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ζοῦμε στὴν Κῶ σήμερα. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴ μεγάλη θέση καὶ τὴ σημασία τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου Σκηνουρίου καὶ τῶν Μονῶν ποὺ μὲ δικά του ἔξοδα καὶ προσωπικὸ κόπο ἵδρυσε ἀρκεῖ νὰ θυμόμαστε ὅτι γι᾿ αὐτὲς ἐκδόθηκε ὁλόκληρη σειρὰ ἀπὸ αὐτοκρατορικὰ ἔγγραφα ποὺ ρύθμιζαν διάφορα θέματα καὶ ἀντιμετώπιζαν ποικίλα προβλήματά τους. Αὐτό, ὅπως εὔκολα καταλαβαίνουμε, δὲν ἦταν κάτι συνηθισμένο ἀλλὰ σπάνιο. Δείχνει ξεκάθαρα τὴ σημασία ποὺ ἀπέδιδε ἡ διοίκηση τῆς Αὐκρατορίας σὲ αὐτὲς τὶς μορφὲς καὶ στὶς Ἱερὲς Μονές τους γιὰ νὰ ἐνισχύσουν, σὲ ἰδιαίτερα δύσκολες ἐποχές, τὴν ἄμυνα καὶ νὰ ὑποστηρίξουν τὸ ἠθικὸ τῶν κατοίκων σὲ περιοχὲς ποὺ ἀντιμετώπιζαν καθημερινὰ τὴν ἐπιθετικότητα τῶν Σελτζούκων.

Εὐθύνη καὶ καθῆκον μας εἶναι ὄχι μόνο νὰ διατηρήσουμε, ἀλλὰ ὅπου μποροῦμε νὰ ἐμπλουτίσουμε, νὰ συμπληρώσουμε, νὰ βελτιώσουμε αὐτὰ ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν προγόνων μας. Σὲ αὐτὴ τὴν εὐγενικὴ καὶ σημαντικὴ γιὰ τὸ γένος μας προσπάθεια πρωτοστατεῖ ἡ ἀκούραστη καὶ δυναμικὴ ὁμάδα τῶν «Μαύρων Λύκων», ἡ ὁποία προστρέχει σὲ κάθε παράκλησή μας κτίζοντας, καθαρίζοντας, ὀργανώνοντας, μεταφέροντας ὑλικὰ καὶ ἀνθρώπους, συμπαραστεκόμενη μὲ κάθε τρόπο στὸ ἔργο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου σὲ ἄμεση καὶ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τὴν Ἐφορεία Ἀρχαιοτήτων Δωδεκανήσου καὶ τὴν Προϊσταμένη της κυρία Μαρία Μιχαηλίδου, ἀγωνίζεται νὰ συντηρήσει, νὰ ἀνακαινίσει καὶ νὰ ἐξωραΐσει τὰ προσκυνήματα τοῦ Παλαιοῦ Πυλιοῦ, μὲ κορυφαῖο ἀνάμεσά τους τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Καστριανῶν, τὸ Καθολικὸ (δηλαδὴ τὸν κεντρικὸ ναὸ) τῆς Μονῆς ποὺ ἔκτισε τὸ 1080 ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος μὲ τὴν ἐπιχορήγηση τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου. Ὁ ναὸς αὐτός, μάλιστα, συντηρήθηκε τὸ 2005 μὲ ὑπεύθυνη τοῦ ἔργου τὴν ἀρχαιολόγο κυρία Σοφία Ντιντιούμη.

Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς καὶ ἐφέτος, εἶχα τὴ χαρὰ νὰ τελέσω τὸν Πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ καί, ὅπως ἐξάλλου πράττω τὰ τελευταῖα χρόνια, νὰ διανυκτερεύσω στὸ ἀγροτόσπιτο ποὺ ἔμενε ὁ μοναχὸς ποὺ εἶχε τὴν εὐθύνη τῶν κήπων της ὅταν λειτουργοῦσε ἡ Μονή. Τὸ ἀγροτόσπιτο αὐτὸ συντηρήθηκε προσφάτως ἐκ βάθρων μαζὶ μὲ τὸ μικρὸ ἀρχονταρίκι ποὺ χρησιμοποιεῖται στὸ πανηγύρι. Τὴν ἑπομένη, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, λειτούργησα, ὅπως κάθε χρόνο, στὸν Ναὸ τῆς Ὑπεράγνου Θεοτόκου (ὅπως ὀνομάζεται στὰ αὐτοκρατορικὰ χρυσόβουλλα καὶ στὰ ἄλλα ἔγγραφα).

Ὄφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι καὶ τούτη τὴ χρονιὰ τὰ συναισθήματά μου ἦταν ποικίλα καὶ δυνατὰ: ἔνιωσα συγκίνηση ποὺ ἀξιώθηκα νὰ ζήσω καὶ πάλι γιὰ λίγο στὸν τόπο ποὺ οἱ πατέρες μας ἁγίασαν μὲ τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἄσκησή τους· ὑπερηφάνεια γιὰ τὸ ἔργο τῶν παιδιῶν μου ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὸν τόπο μας· χαρὰ γιὰ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς προσκυνητές, ἀλλὰ πάνω ἀπ᾿ ὅλα εὐγνωμοσύνη στὸν Θεὸ ποὺ στηρίζει κάθε μας βῆμα, εὐλογεῖ κάθε μας προσπάθεια καὶ πολλαπλασιάζει τὴν ἀγάπη γύρω μας!

* * *

Ἀναμφίβολα τὸ φορτίο τῆς προγονικῆς κληρονομιᾶς εἶναι βαρὺ γιὰ τοὺς ἀδύναμους ὤμους μας. Ὅμως, μὲ τὴ στενὴ σχέση καὶ τὴν οὐσιαστικὴ σύνδεσή μας μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὴ Μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία πάντοτε συμπαραστεκόταν στὶς δυσκολίες καὶ στὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζαμε καταφέραμε, παρὰ τὴν σκλαβιά, ἡ ὁποία στὸν τόπο μας κράτησε σχεδὸν ἑξακόσια πενήντα χρόνια, νὰ μὴν χάσουμε τὴν πίστη μας καὶ τὴ γλῶσσα μας καὶ μὲ τὴν Ἐνσωμάτωση νὰ εἴμαστε ἀπολύτως ἕτοιμοι νὰ ἐνταχθοῦμε ὁμαλὰ στὸν κορμὸ τῆς Ἑλλάδας, τῆς Μητέρας Πατρίδας.

Ὅλους αὐτοὺς τοὺς αἰῶνες μορφὲς ὅπως ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος Σκηνούριος, ὁ Κῶος μοναχὸς ποὺ προσέφερε τὰ πάντα γιὰ τοὺς ἀδελφούς του, μὲ τὴ στήριξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κράτησαν ἀναμμένη τὴ δάδα τῆς πίστεως μὲ θυσίες, ἀγῶνες καὶ πολὺ κόπο. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀκόμη καὶ στὰ πιὸ μαῦρα καὶ ζοφερὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς δὲν σταμάτησε νὰ ἐνισχύει τοὺς κατοίκους τῶν νησιῶν μας, νὰ ἐκλέγει, νὰ χειροτονεῖ καὶ νὰ στέλνει Ἐπισκόπους, νὰ προωθεῖ τὴ γνώση, νὰ στηρίζει μέσα ἀπὸ τὶς Ἑλληνορθόδοξες Κοινότητες τὴν ἐκπαίδευση καὶ νὰ δημιουργεῖ, ἥσυχα καὶ ἀθόρυβα, τὶς προϋποθέσεις γιὰ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι ὅταν θὰ φτάσει ἡ ἡμέρα τῆς ἐλευθερίας.

Αὐτὴ ἡ στενότατη σχέση ποὺ μᾶς ἔδινε ζωὴ συνεχίζεται ἀπαράλλακτη καὶ τὸ ἴδιο δυνατὴ καὶ σήμερα ποὺ στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο βρίσκεται μία ἀκόμη σεπτὴ μορφὴ ποὺ συνεχίζει τὴν παράδοση τῶν μεγάλων Πατριαρχῶν ποὺ δαπάνησαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ ποίμνιό τους, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ παράδειγμά του, μὲ τὶς ζωογόνες πρωτοβουλίες του, μὲ τὴν παγκόσμια ἀναγνώριση ποὺ ἔχει κερδίσει, μὲ τὸν σεβασμὸ στὸν συνάνθρωπο ποῦ μᾶς διδάσκει συνεχῶς, μὲ τὴν ἀστείρευτη ὑπομονὴ στὶς δυσκολίες καὶ τὴν ἑδραία καὶ ἀμετακίνητη πίστη στὸν Θεό, μᾶς δείχνει ὅτι καὶ ἐμεῖς, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὴ μεσιτεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πρὸς τιμὴ τῆς ὁποίας κτίσθηκε ἡ Παναγία τῶν Καστριανῶν, καὶ τὶς προσευχές τῶν Ἁγίων μας, μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία, νὰ διαφυλάξουμε ζωντανὴ τὴν παράδοσή μας καὶ νὰ ἀνταποκριθοῦμε, ὅσο πιὸ ἄξια μποροῦμε, στοὺς κόπους καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν πατέρων μας καὶ τῶν μεγάλων μορφῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ εἶναι πολὺ ὡραῖο νὰ γνωρίζουμε βαθιὰ μέσα στὴν καρδιά μας ὅτι οἱ ἐποχὲς ἀλλάζουν, ὁ πολιτισμὸς ἐξελίσσεται, ἡ τεχνολογία διευκολύνει τὴ ζωή μας, οἱ κοινωνικὲς συνθῆκες μεταβάλλονται, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔδειχναν οἱ πρόγονοί μας στὸν Θεὸ καὶ ἡ διάθεση νὰ διατηρήσουμε καὶ νὰ πολλαπλασιάσουμε ὅσα παραλάβαμε ἀπὸ ἁγιασμένες μορφὲς ὅπως ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Σκηνούριος, δὲν ἄλλαξαν καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν ποτέ.

Σᾶς εὐχαριστῶ!

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἀνακοινώθηκαν ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων οἱ βάσεις εἰσαγωγῆς στήν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση κι ἔτσι ὁλοκληρώνεται μία μακρά καί ἐπίπονη πορεία γιά ἐσᾶς τούς ἀποφοίτους τῶν Λυκείων τῆς Κῶ καί τῆς Νισύρου, πού ἀγωνισθήκατε νά λάβετε τό Ἀπολυτήριο τοῦ Λυκείου καί νά εἰσαχθεῖτε σέ μία ἀπό τίς Ἀνώτατες Σχολές τῆς Πατρίδας μας.

Ἡ πορεία αὐτή ξεκίνησε μέ τά πρῶτα βήματα τῆς μαθητικῆς ζωῆς καί, ἀναμφίβολα, εἶχε καλές καί κακές στιγμές. Αὐτό πού πρέπει νά κρατήσετε, παιδιά μου, στήν καρδιά σας, εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ξεπεράσατε τίς δυσκολίες, ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγῶνας, καί ἡ μετατροπή κάθε σχολικῆς ἡμέρας σέ πηγή γνώσης καί ἀφετηρία πίστης στόν Θεό καί στίς δυνάμεις σας.

Ἄν δέν ζοῦμε μέ πίστη ἡ ἐκπλήρωση τῶν στόχων μας εἶναι δύσκολη καί ἴσως μᾶς λείψει ἡ δύναμη γιά νά τούς πραγματοποιήσουμε. Ἡ δύναμη πού μᾶς δίνει ἡ πίστη εἶναι ἀναγκαία γιά νά προχωρήσουμε στή ζωή. Τή χρειαζόμαστε ὡς ἀφετηρία γιά νά ἀνεβοῦμε ὅλο καί πιό ψηλά.

Μαζί μέ τά θερμά καί ἐγκάρδια συγχαρητήρια γιά τήν πρόοδό σας, δεχθεῖτε καί τίς πιό εἰλικρινεῖς καί ζεστές εὐχές γιά τή ζωή πού ἁπλώνεται μπροστά σας, γιά τή ζωή πού περιμένει νά βαδίσετε τά μονοπάτια της.

Οἱ εὐχές μας εἶναι κοινές γιά ὅσους συνεχίσουν τίς ἀκαδημαϊκές σπουδές καί γιά ὅσους στραφοῦν σέ ἄλλους χώρους. Ἡ Ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μας καί ἡ Εὐλογία Του θά σᾶς συνοδεύουν καί θά ὁδηγοῦν τά βήματά σας μέχρι νά κατακτήσετε τά ὄνειρα καί νά πετύχετε τούς στόχους σας.

Μήν δειλιάσετε μπροστά στίς δυσκολίες πού θά συναντήσετε! Στραφεῖτε μέ λόγια εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας πρός τίς οἰκογένειες καί τούς δασκάλους σας, πρός ὅσους σᾶς στήριξαν, καί θά νιώσετε ἕτοιμοι νά προχωρήσετε στόν δρόμο πού διαλέξατε!

Καί ἐφέτος θά σᾶς θυμίσω πόσο μεγάλη σημασία δίνει ἡ Ἐκκλησία μας στόν ἀγῶνα καί στήν προσπάθεια γιά τήν ὑπέρβαση τῶν ἐμποδίων γιά τήν ἐπίτευξη τῶν στόχων μας. Νά μήν τούς ἐγκαταλείπετε στήν πρώτη δυσκολία! Συνεχῶς νά προσπαθεῖτε!

Ἡ Παναγία Σπηλιανή τῆς Νισύρου, ἡ προστάτης τῆς Δωδεκανήσου, τοῦ Αἰγαίου καί τῆς Πατρίδας μας, πρεσβεύει στόν Κύριο καί μεσιτεύει γιά ὅλους. Ἄς γεμίζει μέ Χαρά καί Ἐλπίδα τή ζωή σας κι ἄς χαρίζει κατά Θεόν ἐπιτυχία στίς προσπάθειές σας.

Θερμά συγχαρητήρια! Καλή δύναμη!

Ἐν Κῷ, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει, τῇ 28ῃ Ἰουλίου 2022

Μετ᾿ εὐχῶν διαπύρων καί ἀνυπόκριτης ἀγάπης

† Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ