Τήν Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 πραγματοποιήθηκε, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου, στήν Αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας ἡ παρουσίαση τοῦ βιβλίου καί δίσκου ἀκτίνας (CD), ἐκδόσεως τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Καλύμνου, μέ τίτλο «70 χρόνια ἐλεύθερα Δωδεκάνησα, Τά τραγούδια τῆς Λευτεριᾶς».

Tό βιβλίο παρουσίασε ἡ πρόεδρος τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Καλύμνου, κ. Καλλιόπη Μαύρου, ἐνῶ ἐκ παραλλήλου προβαλλόταν εἰκόνες ἀπό τόν κ. Νικόλαο Χούλλη.

Τό μουσικό κομμάτι τῆς ἐκδηλώσεως ἄνοιξε μέ τή Φιλαρμονική Ἡρακλειδῶν ὑπό τή διεύθυνση τοῦ ἀρχιμουσικοῦ κ. Νικολάου Γκαναβούρα.

Στή συνέχεια ἀκούστηκαν τά τραγούδια τοῦ δίσκου ἀκτίνας (CD) ἀπό τήν ὁμάδα παραδοσιακοῦ τραγουδιοῦ τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Καλύμνου ὑπό τή διεύθυνση τῆς κ. Καλλιόπης Μαύρου μέ μουσική ἐπιμέλεια τοῦ καθηγητοῦ μουσικῆς κ. Σωτηρίου Κυπραίου καί τή συνοδεία τῶν μουσικῶν κ. Μανόλη Φράγκου (βιολί),κ. Μανόλη Τσουνιᾶ (λαοῦτο) καί κ. Κατερίνας Κυράννη (σαντούρι). Ἡ μαθήτρια τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Κῶ Γεωργία-Μυρτώ Ἀβρίθη ἑρμήνευσε τά «Δίστιχα τῆς Λευτεριᾶς». Τήν παρουσίαση τῶν τραγουδιῶν ἔκανε ἡ κ. Στέλλα Κουτρουμάνη, Γενική Γραμματέας τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Καλύμνου.

Στό κλείσιμο τῆς ἐκδηλώσεως ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ, συνεχάρη τό Λύκειο Ἑλληνίδων Καλύμνου καί τά μέλη του γιά τήν ποιοτική ἔκδοση καί τήν ἀριστοτεχνική ἀπόδοση τῶν τραγουδιῶν, ὅσο καί τήν κ. Ἀφροδίτη Μπιλλήρη-Ἀβρίθη, Νομική Σύμβουλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἡ ὁποία πρότεινε τήν πραγματοποίηση τῆς ἐκδηλώσεως καί συμμετεῖχε στή διοργάνωσή της.

Ἡ Πρόεδρος τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Καλύμνου ἔδωσε στόν Σεβασμιώτατο ἕνα κεντημένο Σταυρό, ἔργο μέλους τοῦ Λυκείου, καθώς κι ἕνα καπάδικο σφουγγάρι πού λόγῳ τοῦ ἰδιαιτέρου σχήματος τό ὀνόμασαν "πρόσφορο". Ὁ Σεβασμιώτατος προσέφερε στό Λύκειο Ἑλληνίδων Καλύμνου μία χειροποίητη εἰκόνα τῆς Παναγίας καί σέ ὅλα τά μέλη τῆς ἀποστολῆς ἀναμνηστικά δῶρα.

Στήν ἐκδήλωση παρέστησαν καί: ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀγκύρας κ. Ἱερεμίας, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Ἰωάννης Διακοπαναγιώτης, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου, οἱ κληρικοί τῆς πόλεως Κῶ, ὁ κ. Δημήτριος Γάκης, Βουλευτής Δωδεκανήσου, ὁ κ. Γεώργιος Χαλκιδιός, Ἔπαρχος Κῶ-Νισύρου, ὁ Διοικητής τῆς 80 ΑΔΤΕ, Ταξίαρχος κ. Λάμπρος Ναζίφης, Δημοτικοί καί Περιφερειακοί Σύμβουλοι, τό Διοικητικό Συμβούλιο τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Κῶ, πολλοί ἐκπαιδευτικοί, διευθυντές σχολείων, ἐκπρόσωποι φορέων καί πλῆθος κόσμου, τό ὁποῖο κατέκλυσε τήν Αἴθουσα.

Γιά τή διοργάνωση τῆς ἐκδηλώσεως συνεργάστηκαν στελέχη καί μέλη διαφορετικῶν φορέων ἀπό τήν Κάλυμνο καί τήν Κῶ, μουσικοί καί μέλη χορωδιῶν ποικίλων ἡλικιῶν δείχνοντας ἐναργῶς ὅτι ἡ συνεργασία, παρά τίς ὅποιες διαφοροποιήσεις, ἐπιτυγχάνει σημαντικά ἀποτελέσματα ὅταν κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ὅταν ἡ τέχνη καλλιεργεῖται μέ σεβασμό καί ἐκτίμηση πρός τόν συνάνθρωπο. Ἡ ἐκδήλωση διέσωσε καί διέδωσε μνῆμες καί ἰδανικά ψυχαγωγώντας ἄριστα ὅσους τήν παρακολούθησαν.

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ
* * *

Χάριτι τοῦ πανδώρου Θεοῦ, ἐφθάσαμεν καί ἐφέτος εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τό στάδιον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων, διά νά καθάρωμεν ἑαυτούς, συνεργοῦντος τοῦ Κυρίου, ἐν προσευχῇ, ἐν νηστείᾳ καί ταπεινώσει, καί νά εὐτρεπισθῶμεν πρός ἔνθεον βίωσιν τῶν σεπτῶν Παθῶν καί ἑορτασμόν τῆς λαμπροφόρου Ἐγέρσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Μέσα εἰς ἕνα κόσμον πολλαπλῶν συγχύσεων, ἡ ἀσκητική πεῖρα τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτελεῖ τιμαλφέστατον πνευματικόν κεφάλαιον, ἀνεξάντλητον πηγήν θεογνωσίας καί ἀνθρωπογνωσίας. Ἡ εὐλογημένη ἄσκησις, τό πνεῦμα τῆς ὁποίας διαποτίζει σύνολον τόν καθ᾿ ἡμᾶς τρόπον τοῦ βίου, - «Ἀσκητισμός εἶναι ὁλόκληρος ὁ Χριστιανισμός»-, δέν ἀποτελεῖ προνόμιον τῶν ὀλίγων ἤ τῶν ἐκλεκτῶν, ἀλλά «ἐκκλησιαστικόν γεγονός», κοινόν ἀγαθόν, κοινήν εὐλογίαν, καί κοινήν κλῆσιν διά πάντας ἀνεξαιρέτως τούς πιστούς. Οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες δέν εἶναι, βεβαίως, αὐτοσκοπός, δέν ἰσχύει ἡ ἀρχή «ἡ ἄσκησις διά τήν ἄσκησιν». Ὁ στόχος εἶναι ἡ ὑπέρβασις τοῦ ἰδίου θελήματος καί τοῦ «φρονήματος τῆς σαρκός», ἡ μετάθεσις τοῦ κέντρου τῆς ζωῆς ἀπό τήν ἀτομικήν ἐπιθυμίαν καί τό «δικαίωμα» εἰς τήν «οὐ ζητοῦσαν τά ἑαυτῆς» ἀγάπην, κατά τό βιβλικόν, «μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος»[1].

Αὐτό τό πνεῦμα κυριαρχεῖ καθ᾿ ὅλην τήν μακράν ἱστορικήν πορείαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἰς τό Νέον Μητερικόν συναντῶμεν μίαν ὑπέροχον περιγραφήν αὐτοῦ τοῦ ἤθους τῆς παραιτήσεως ἀπό τό «ἐμόν» ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης: «Παρέβαλόν ποτε σκητιῶται τῇ ὁσίᾳ Σάρρᾳ, ἡ δέ παρέθηκεν αὐτοῖς κανίσκιον μετά χρειῶν˙ οἱ δέ γέροντες ἀφέντες τά καλά, ἔφαγον τά σαπρά. Εἶπε δέ αὐτοῖς ἡ τιμία Σάρρα˙ ‘ὄντως ἐν ἀληθείᾳ, σκητιῶταί ἐστε’»[2] . Αὐτή ἡ κατανόησις καί ἡ θυσιαστική χρῆσις τῆς ἐλευθερίας εἶναι ξένη πρός τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, τό ὁποῖον ταυτίζει τήν ἐλευθερίαν μέ ἀτομικάς διεκδικήσεις καί δικαιωματισμόν. Ὁ σύγχρονος «αὐτόνομος» ἄνθρωπος δέν θά ἔτρωγε τούς σαπρούς καρπούς, ἀλλά τούς καλούς, καί θά ἦτο βέβαιος ὅτι τοιουτοτρόπως ἐκφράζει καί χρησιμοποιεῖ αὐθεντικῶς καί ὑπευθύνως τήν ἐλευθερίαν του.

Εἰς τό σημεῖον αὐτό εὑρίσκεται ἡ ὑψίστη ἀξία τῆς ὀρθοδόξου θεωρήσεως τῆς ἐλευθερίας διά τόν σύγχρονον ἄνθρωπον. Πρόκειται περί μιᾶς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία δέν ἀπαιτεῖ ἀλλά μοιράζεται, δέν διεκδικεῖ ἀλλά θυσιάζεται. Ὁ ὀρθόδοξος πιστός γνωρίζει ὅτι ἡ αὐτονομία καί αὐτάρκεια δέν ἀπελευθερώνουν τόν ἄνθρωπον ἀπό τόν κλοιόν τοῦ ἐγώ, τῆς αὐτοπραγματώσεως καί τῆς αὐτοδικαιώσεως. Ἡ ἐλευθερία, «ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσεν»[3] , ἐνεργοποιεῖ τάς δημιουργικάς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, πραγματώνεται ὡς ἄρνησις τοῦ αὐτοεγκλεισμοῦ, ὡς ἀπροϋπόθετος ἀγάπη καί κοινωνία τῆς ζωῆς.

Τό ὀρθόδοξον ἀσκητικόν ἦθος δέν γνωρίζει διχασμούς καί δυϊσμούς, δέν ἀπορρίπτει τήν ζωήν, ἀλλά τήν μεταμορφώνει. Ἡ δυϊστική θεώρησις καί ἀπόρριψις τοῦ κόσμου δέν εἶναι χριστιανική. Ὁ γνήσιος ἀσκητισμός εἶναι φωτεινός καί φιλάνθρωπος. Εἶναι χαρακτηριστικόν τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας, ὅτι ἡ περίοδος τῆς νηστείας εἶναι διαποτισμένη ἀπό σταυροαναστάσιμον χαράν. Καί οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες τῶν ὀρθοδόξων, ὅπως καί συνολικῶς ἡ καθ᾿ ἡμᾶς πνευματικότης καί ἡ λειτουργική ζωή, ἀναδίδουν τό ἄρωμα καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Σταυρός εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς ὀρθοδόξου εὐσεβείας, δέν εἶναι ὅμως τό τελικόν σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό εἶναι ἡ ἀνεκλάλητος χαρά τῆς Ἀναστάσεως, ὁδόν πρός τήν ὁποίαν ἀποτελεῖ ὁ Σταυρός. Κατά ταῦτα, καί εἰς τήν περίοδον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ βιωματική πεμπτουσία τῶν Ὀρθοδόξων παραμένει ὁ πόθος τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως».

Εὔχεσθε καί προσεύχεσθε, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, νά ἀξιωθῶμεν, ἄνωθεν ἐπινεύσει καί ἀρωγῇ, πρεσβείαις δέ τῆς Ἁγιοπρώτου Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά διατρέξωμεν χριστοπρεπῶς καί χριστοτερπῶς τόν δόλιχον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀσκοῦντες μετ᾿ εὐφροσύνης, ἐν ὑπακοῇ πρός τόν κανόνα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, τό «κοινόν ἄθλημα» τῆς παθοκτόνου νηστείας, προσκαρτεροῦντες τῇ προσευχῇ, βοηθοῦντες τοῖς πάσχουσι καί τοῖς ἐν ἀνάγκαις, συγχωροῦντες ἀλλήλοις καί «ἐν παντί εὐχαριστοῦντες»[4], διά νά προσκυνήσωμεν εὐσεβοφρόνως τά «Ἅγια καί Σωτήρια καί Φρικτά Πάθη» καί τήν ζωηφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος καί ἡ εὐχαριστία εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βιθ´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

-----------------------
Ἀναγνωσθήτω ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατά τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, ι΄ Μαρτίου, ἀμέσως μετά τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον.

[1] Α’ Κορ. ι’, 24.
[2] Π. Β. Πάσχου (ἐπιμ.), Νέον Μητερικόν (Ἀθῆναι: ἐκδ. Ἀκρίτας, 1990), 31.
[3] Γαλ. ε’, 1.
[4] Πρβλ. Θεσσ. ε’, 18.

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ
* * *

Χάριτι τοῦ πανδώρου Θεοῦ, ἐφθάσαμεν καί ἐφέτος εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τό στάδιον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων, διά νά καθάρωμεν ἑαυτούς, συνεργοῦντος τοῦ Κυρίου, ἐν προσευχῇ, ἐν νηστείᾳ καί ταπεινώσει, καί νά εὐτρεπισθῶμεν πρός ἔνθεον βίωσιν τῶν σεπτῶν Παθῶν καί ἑορτασμόν τῆς λαμπροφόρου Ἐγέρσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Μέσα εἰς ἕνα κόσμον πολλαπλῶν συγχύσεων, ἡ ἀσκητική πεῖρα τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτελεῖ τιμαλφέστατον πνευματικόν κεφάλαιον, ἀνεξάντλητον πηγήν θεογνωσίας καί ἀνθρωπογνωσίας. Ἡ εὐλογημένη ἄσκησις, τό πνεῦμα τῆς ὁποίας διαποτίζει σύνολον τόν καθ᾿ ἡμᾶς τρόπον τοῦ βίου, - «Ἀσκητισμός εἶναι ὁλόκληρος ὁ Χριστιανισμός»-, δέν ἀποτελεῖ προνόμιον τῶν ὀλίγων ἤ τῶν ἐκλεκτῶν, ἀλλά «ἐκκλησιαστικόν γεγονός», κοινόν ἀγαθόν, κοινήν εὐλογίαν, καί κοινήν κλῆσιν διά πάντας ἀνεξαιρέτως τούς πιστούς. Οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες δέν εἶναι, βεβαίως, αὐτοσκοπός, δέν ἰσχύει ἡ ἀρχή «ἡ ἄσκησις διά τήν ἄσκησιν». Ὁ στόχος εἶναι ἡ ὑπέρβασις τοῦ ἰδίου θελήματος καί τοῦ «φρονήματος τῆς σαρκός», ἡ μετάθεσις τοῦ κέντρου τῆς ζωῆς ἀπό τήν ἀτομικήν ἐπιθυμίαν καί τό «δικαίωμα» εἰς τήν «οὐ ζητοῦσαν τά ἑαυτῆς» ἀγάπην, κατά τό βιβλικόν, «μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος»[1].

Αὐτό τό πνεῦμα κυριαρχεῖ καθ᾿ ὅλην τήν μακράν ἱστορικήν πορείαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἰς τό Νέον Μητερικόν συναντῶμεν μίαν ὑπέροχον περιγραφήν αὐτοῦ τοῦ ἤθους τῆς παραιτήσεως ἀπό τό «ἐμόν» ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης: «Παρέβαλόν ποτε σκητιῶται τῇ ὁσίᾳ Σάρρᾳ, ἡ δέ παρέθηκεν αὐτοῖς κανίσκιον μετά χρειῶν˙ οἱ δέ γέροντες ἀφέντες τά καλά, ἔφαγον τά σαπρά. Εἶπε δέ αὐτοῖς ἡ τιμία Σάρρα˙ ‘ὄντως ἐν ἀληθείᾳ, σκητιῶταί ἐστε’»[2] . Αὐτή ἡ κατανόησις καί ἡ θυσιαστική χρῆσις τῆς ἐλευθερίας εἶναι ξένη πρός τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, τό ὁποῖον ταυτίζει τήν ἐλευθερίαν μέ ἀτομικάς διεκδικήσεις καί δικαιωματισμόν. Ὁ σύγχρονος «αὐτόνομος» ἄνθρωπος δέν θά ἔτρωγε τούς σαπρούς καρπούς, ἀλλά τούς καλούς, καί θά ἦτο βέβαιος ὅτι τοιουτοτρόπως ἐκφράζει καί χρησιμοποιεῖ αὐθεντικῶς καί ὑπευθύνως τήν ἐλευθερίαν του.

Εἰς τό σημεῖον αὐτό εὑρίσκεται ἡ ὑψίστη ἀξία τῆς ὀρθοδόξου θεωρήσεως τῆς ἐλευθερίας διά τόν σύγχρονον ἄνθρωπον. Πρόκειται περί μιᾶς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία δέν ἀπαιτεῖ ἀλλά μοιράζεται, δέν διεκδικεῖ ἀλλά θυσιάζεται. Ὁ ὀρθόδοξος πιστός γνωρίζει ὅτι ἡ αὐτονομία καί αὐτάρκεια δέν ἀπελευθερώνουν τόν ἄνθρωπον ἀπό τόν κλοιόν τοῦ ἐγώ, τῆς αὐτοπραγματώσεως καί τῆς αὐτοδικαιώσεως. Ἡ ἐλευθερία, «ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσεν»[3] , ἐνεργοποιεῖ τάς δημιουργικάς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, πραγματώνεται ὡς ἄρνησις τοῦ αὐτοεγκλεισμοῦ, ὡς ἀπροϋπόθετος ἀγάπη καί κοινωνία τῆς ζωῆς.

Τό ὀρθόδοξον ἀσκητικόν ἦθος δέν γνωρίζει διχασμούς καί δυϊσμούς, δέν ἀπορρίπτει τήν ζωήν, ἀλλά τήν μεταμορφώνει. Ἡ δυϊστική θεώρησις καί ἀπόρριψις τοῦ κόσμου δέν εἶναι χριστιανική. Ὁ γνήσιος ἀσκητισμός εἶναι φωτεινός καί φιλάνθρωπος. Εἶναι χαρακτηριστικόν τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας, ὅτι ἡ περίοδος τῆς νηστείας εἶναι διαποτισμένη ἀπό σταυροαναστάσιμον χαράν. Καί οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες τῶν ὀρθοδόξων, ὅπως καί συνολικῶς ἡ καθ᾿ ἡμᾶς πνευματικότης καί ἡ λειτουργική ζωή, ἀναδίδουν τό ἄρωμα καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Σταυρός εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς ὀρθοδόξου εὐσεβείας, δέν εἶναι ὅμως τό τελικόν σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό εἶναι ἡ ἀνεκλάλητος χαρά τῆς Ἀναστάσεως, ὁδόν πρός τήν ὁποίαν ἀποτελεῖ ὁ Σταυρός. Κατά ταῦτα, καί εἰς τήν περίοδον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ βιωματική πεμπτουσία τῶν Ὀρθοδόξων παραμένει ὁ πόθος τῆς «κοινῆς ἀναστάσεως».

Εὔχεσθε καί προσεύχεσθε, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, νά ἀξιωθῶμεν, ἄνωθεν ἐπινεύσει καί ἀρωγῇ, πρεσβείαις δέ τῆς Ἁγιοπρώτου Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά διατρέξωμεν χριστοπρεπῶς καί χριστοτερπῶς τόν δόλιχον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀσκοῦντες μετ᾿ εὐφροσύνης, ἐν ὑπακοῇ πρός τόν κανόνα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, τό «κοινόν ἄθλημα» τῆς παθοκτόνου νηστείας, προσκαρτεροῦντες τῇ προσευχῇ, βοηθοῦντες τοῖς πάσχουσι καί τοῖς ἐν ἀνάγκαις, συγχωροῦντες ἀλλήλοις καί «ἐν παντί εὐχαριστοῦντες»[4], διά νά προσκυνήσωμεν εὐσεβοφρόνως τά «Ἅγια καί Σωτήρια καί Φρικτά Πάθη» καί τήν ζωηφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος καί ἡ εὐχαριστία εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βιθ´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

-----------------------
Ἀναγνωσθήτω ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατά τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, ι΄ Μαρτίου, ἀμέσως μετά τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον.

[1] Α’ Κορ. ι’, 24.
[2] Π. Β. Πάσχου (ἐπιμ.), Νέον Μητερικόν (Ἀθῆναι: ἐκδ. Ἀκρίτας, 1990), 31.
[3] Γαλ. ε’, 1.
[4] Πρβλ. Θεσσ. ε’, 18.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου γνωστοποιεῖ στούς εὐσεβεῖς καί Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ὅτι τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς 10 Μαρτίου 2019 καί ὥρα 6.00 μ.μ. θά τελεσθῇ στόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Παύλου πόλεως Κῶ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ, ὁ ὁποῖος θά ἀναγνώσῃ τήν καθιερωμένην Συγχωρητικήν Εὐχήν.

Ἐκ τοῦ Γραφείου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου μετά θλίψεως ἀνακοινώνει τήν ἐκδημία τοῦ Κώου Ἀρχιμανδρίτου Εὐαγγέλου Βραχνᾶ.

Ὁ μεταστάς γεννήθηκε τό 1928 στήν Κῶ, ὅπου ἔλαβε τήν ἐγκύκλιο παιδεία. Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί μετά τή λήψη τοῦ πτυχίου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί τιμήθηκε μέ τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Τοποθετήθηκε στή Μάνδρα Ἀττικῆς καί λίγο μετά μετατέθηκε ὡς προϊστάμενος στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στά Νέα Παλάτια, οἰκισμό τοῦ Δήμου Ὠρωποῦ. Ἀργότερα ἐπανῆλθε στόν Ἅγιο Κωνσταντῖνο Μάνδρας, ὅπου καί διηκόνησε γιά δεκαετίες, ἀφήνοντας μνήμη ἀγαθοῦ καί δραστηρίου ποιμένος καί πνευματικοῦ ἀνδρός.

Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλη στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Κωνσταντίνου Μάνδρας χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεγάρων καί Σαλαμῖνος κ. Κωνσταντίνου.

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Εὐάγγελος Βραχνᾶς γνωρίστηκε μέ τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας μετά τήν ἐκλογή τοῦ τελευταίου στήν Ἱερά Μητρόπολη Κώου καί Νισύρου καί ἔκτοτε εἶχαν συχνή τηλεφωνική ἐπικοινωνία. Δυστυχῶς, ὁ μεταστάς, παρά τίς ἐπανειλημμένες προσκλήσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου, δέν ἐπισκέφθηκε τήν Κῶ, λόγῳ φοβίας γιά τήν ὑγεία του.

Ὁ μεταστάς προσέφερε στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κώου καί Νισύρου, ἐπί τῇ ἐκλογῇ του στήν Παυλική Ἱερά Μητρόπολη Κώου καί Νισύρου, βαρύτιμο Ἐγκόλπιο, τό ὁποῖο κοσμεῖ τό Ἐκκλησιαστικό Μουσεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀπό τῆς ἱδρύσεώς του. Τό ἔτος 2012 μετά χαρᾶς παρέστη στήν ἐκδήλωση κατά τήν ὁποία ἡ Ἕνωσις Κώων Ἀθηνῶν «Ὁ Ἱπποκράτης» ἐτίμησε τόν Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχη μας.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἐκφράζει τά θερμά της συλλυπητήρια στούς κατά πνεῦμα καί κατά σάρκα οἰκείους τοῦ μεταστάντος, εὔχεται νά λάβουν ἄνωθεν παρηγορία καί προσεύχεται γιά τήν ἀνάπαυση αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων καί δικαίων.

(Ἀντλήσαμε βιογραφικά στοιχεία καί τή φωτογραφία ἀπό κείμενο τοῦ Νικολάου Μανούση)

 Τό Λύκειο Ἑλληνίδων Παράρτημα Καλύμνου καί ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου σᾶς προσκαλοῦν στήν Αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τήν Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 καί ὥρα 6.00 μ.μ.
σέ ἑορταστική ἐκδήλωση γιά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου-CD τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Καλύμνου, μέ τίτλο «70 χρόνια ἐλεύθερα Δωδεκάνησα, Τά τραγούδια τῆς Λευτεριᾶς».
Τό πρόγραμμα πλαισιώνει ἡ Ὁμάδα Παραδοσιακοῦ τραγουδιοῦ Λ.Ε. Καλύμνου πού θά τραγουδήσει τά τραγούδια τῆς Λευτεριᾶς, γιά νά τά γνωρίσουν οἱ νεώτεροι καί νά συγκινηθοῦν οἱ παλιοί.
Εἰδική συμμετοχή ἡ Φιλαρμονική Ἡρακλειδῶν.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου ἐνημερώνει τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς ὅτι τὴν Τρίτην 26ην Φεβρουαρίου 2019 καὶ ὥρα 5.00 μ.μ. θὰ τελεστοῦν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναὴλ τὰ θυρανοίξια τοῦ πλήρως ἀνακαινισμένου Ἱ. Παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, τὸ ὁποῖον βρίσκεται εἰς τὸ Παλαιὸν Κοιμητήριον πόλεως Κῶ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Τὸ πρωὶ τῆς Τετάρτης 30 Ἰανουαρίου, ἑορτῆς τῶν προστατῶν τῆς παιδείας Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναὴλ χοροστάτησε στὸν Ὄρθρο καὶ στὴ Θεία Λειτουργία στὸν Ἱερὸ Ναὸ Τιμίου Σταυροῦ ἔναντι τοῦ Νοσοκομείου Κῶ. Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἡ μαθήτρια τῆς Γ' τάξεως τοῦ Ἱπποκρατείου Λυκείου Κῶ Χριστιάνα Χανοπούλου καὶ ὁ μαθητὴς τῆς Γ' τάξεως τοῦ Ἱπποκρατείου Λυκείου Κῶ Ἀθανάσιος Χρυσούλας ἐκφώνησαν τὸν πανηγυρικὸ τῆς ἡμέρας.

Στὶς 12.00 τὸ μεσημέρι πραγματοποιήθηκε στὴν Πνευματική Ἑστία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἑορταστικὴ ἐκδήλωση, τὴν ὁποία παρακολούθησαν πολλοὶ ἐκπαιδευτικοί, μαθητὲς καὶ γονεῖς.

Ἡ ἐκδήλωση, ξεκίνησε μὲ τὸ Ἀπολυτίκιο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τὸ ὁποῖο ἔψαλαν ὅλοι οἱ παριστάμενοι. Ὁμιλήτρια ἦταν ἡ κ. Ἑλένη Ζαρίφη, Θεολόγος στὸ Ἱπποκράτειο Λύκειο Κῶ, μὲ θέμα «Τρεῖς ξεχωριστὲς προσωπικότητες».

Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρουσας ὁμιλίας τῆς κ. Ζαρίφη, μὲ ἀναφορὲς σὲ πτυχὲς τοῦ ἔργου καὶ τῆς προσωπικότητας Τριῶν τιμωμένων Ἁγίων, ἡ Χορωδία τοῦ Συλλόγου Ἐκπαιδευτικῶν Πρωτοβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως Κῶ-Νισύρου ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ κ. Χρήστου Γαμβρέλλη, Διευθυντοῦ τοῦ 2ου Δημοτικοῦ Σχολείου Κῶ, διάνθισε τὴν ἐκδήλωση μὲ τὸ ἔργο τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη «Ἥλιος Ἡλιάτορας», τὸ ὁποῖο προλόγισε ἡ κ. Μαρία Ψύρρη, Διευθύντρια τοῦ 1ου Δημοτικοῦ Σχολείου Κῶ καὶ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου.

Τὴν ἐκδήλωση, ποὺ παρουσίασε ἡ κ. Νάνσυ Γαμβρέλλη, ἔκλεισε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας μεταφέροντας τὶς εὐχὲς καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, εὐχαριστώντας τοὺς παρισταμένους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ἀγκύρας κ. Ἱερεμία καὶ Σύμης, Τήλου, Χάλκης καὶ Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομο, συγχαίροντας μὲ ἐγκάρδια λόγια τὴν ὁμιλήτρια, τὸν κ. Χρῆστο Γαμβρέλλη καὶ τὰ μέλη τῆς Χορωδίας γιὰ τὴν ἄριστη ἀπόδοση τοῦ ἔργου. Κατακλείοντας εὐχαρίστησε τὴν κ. Νάνσυ Γαμβρέλλη γιὰ τὴν παρουσίαση, καθὼς καὶ ὅλους τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς γιὰ τὴ συνεχῆ προσφορά τους στὰ παιδιὰ τοῦ τόπου μας καὶ στὴν πατρίδα μας.

Μεταξὺ ἄλλων παρακολούθησαν τὴν ἐκδήλωση ὁ Δήμαρχος Κῶ κ. Γεώργιος Κυρίτσης, ἡ Περιφερειακὴ Σύμβουλος Εὐριδίκη Νάκη, ἐκπροσωπώντας τὴν Περιφέρεια, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀντώνιος Κρητικός, ὁ Ἀντιδήμαρχος Μιχαήλ Χατζηκαλύμνιος, ὁ Πρόεδρος τῶν Σχολικῶν Ἐπιτροπῶν καὶ τοῦ Δ.Ο.Π.Α.Β.Σ. κ. Ἐμμανουὴλ Ζερβός, ἡ Δημοτικὴ Σύμβουλος κ. Ἰωάννα Ρούφα, ὁ Δημοτικὸς Σύμβουλος κ. Ἰωάννης Ζερβός, ἡ Ὑπεύθυνη Πολιτισμοῦ κ. Εἰρήνη Χατζηχριστοφή, ὁ Ἀστυνομικὸς Διευθυντής κ. Κωνσταντῖνος Κοκορόσκος, ἐκπρόσωπος τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, Δημοτικοὶ καὶ Περιφερειακοὶ Σύμβουλοι.

Μὲ τὸ πέρας τῆς ἐκδηλώσεως ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη προσεφέρθη στοὺς παρόντες ἐκπαιδευτικούς, καὶ θὰ ἀποσταλεῖ σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν παρέστησαν, το βιβλίο «Μετάνθρωπος, ζώντας σέ έναν ψηφιακό κόσμο», τῶν Ἐκδόσεων Ἁρμός, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ δράση τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας Ἱπποκράτης.

Γνωρίζουμε στοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, ὅτι στὶς 2 Φεβρουαρίου, ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, πανηγυρίζει ὁ Ἱερὸς Ναὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῶν Καστριανῶν στὸ Παλαιὸ Πυλί.

Στὶς 5.00 τὸ ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς 1ης Φεβρουαρίου θὰ τελεσθεῖ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Ναθαναήλ.

Τὸ πρωῒ τοῦ Σαββάτου 2ας Φεβρουαρίου θὰ τελεσθεῖ Πανηγυρικὴ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

Τὸ παρόν ἔχει θέση πρόσκλησης

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι τήν Πέμπτη 31η Ἰανουαρίου καί περί ὥραν 5.00 μ.μ.
θά ψαλῆ ἡ Ἱερά Παράκλησις τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου εἰς τό Ἱερό Παρεκκλήσιο Παναγίας Φανερωμένης (Παναγίτσα) στήν πόλη τῆς Κῶ.