Ἀριθμ.Πρωτ.758

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καταξιώνει ἡμᾶς σήμερον ὅπως ἐναρξώμεθα ἑνὸς εἰσέτι ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἑνὸς εἰσέτι ἑορτολογικοῦ κύκλου, ἐντὸς τῶν εὐλογημένων εὐκαιριῶν τοῦ ὁποίου καλούμεθα νὰ καταβάλλωμεν ἀγῶνα πνευματικὸν διὰ νὰ ἀξιοποιήσωμεν καλλίτερον τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν δυνατότητα τοῦ γενέσθαι «καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ ὥστε νὰ καταστῶμεν καὶ ἡμεῖς ἅγιοι Αὐτοῦ.

Ἡ σημερινὴ ὅμως ἡμέρα, ἡ 1η Σεπτεμβρίου, ἡ πρώτη τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, εἶναι ἀφιερωμένη, πρωτοβουλίᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ εἰς τὴν προσευχὴν διὰ τὸ φυσικὸν περιβάλλον. Ἡ δὲ πρωτόβουλος αὕτη ἀπόφασις οὐδόλως τυγχάνει ἄσχετος πρὸς τὴν ἀνωτέρω σημειολογίαν τῆς σημερινῆς ἡμέρας, καθὼς ὁ πνευματικὸς ἀγὼν ὁ ὁποῖος ἐπιφέρει τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν τοῦ ἀνθρώπου συμβάλλει καὶ εἰς τὴν βελτίωσιν τῶν σχέσεών του πρὸς τὸ περιβάλλον καὶ εἰς τὴν καλλιέργειαν τῆς εὐαισθησίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπὲρ τῆς προστασίας καὶ διαφυλάξεως αὐτοῦ.

Δοξολογοῦμεν, λοιπόν, σήμερον τὸ ἅγιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι ἐχάρισεν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ διατηρεῖ καὶ συνέχει τὴν φύσιν, ὡς τὸ καταλληλότατον περιβάλλον διὰ τὴν ἐν αὐτῷ ὑγιεινὴν ἀνάπτυξιν τοῦ σώματος καὶ τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου. Ταυτοχρόνως δὲν δυνάμεθα ὅμως νὰ παρασιωπήσωμεν καὶ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν τιμᾷ πρεπόντως τὴν δωρεὰν ταύτην τοῦ Θεοῦ καὶ καταστρέφει τὸ περιβάλλον, ἐκ πλεονεξίας ἢ ἐξ ἄλλων ἐγωϊστικῶν ἐπιδιώξεων.

Τὸ περιβάλλον ἡμῶν ἀποτελεῖται, ὡς γνωστόν, ἐκ τοῦ ἐδάφους, τῶν ὑδάτων, τοῦ ἡλίου, τοῦ ἀέρος ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς πανίδος καὶ τῆς χλωρίδος. Ὁ ἄνθρωπος δύναται νὰ ἐκμεταλλεύηται πρὸς ἴδιον ὄφελος τὴν φύσιν μέχρις ὅμως ἑνὸς ὁρίου, ὥστε νὰ διασφαλίζηται ἡ ἀειφορία, ἤτοι ἡ δυνατότης ἀναπαραγωγῆς τῶν καταναλωθέντων ἐνεργειακῶν πόρων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐμβίων, ἀλόγων, κτισμάτων. Ἄλλωστε, ἡ καλῶς ἐννοουμένη ἐκμετάλλευσις τῆς φύσεως ἀποτελεῖ καὶ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον, πρὸ καὶ μετὰ τὴν πτῶσιν αὐτοῦ. Ἡ ὑπέρβασις ὅμως τοῦ ὁρίου τούτου, ἥτις δυστυχῶς ἀποτελεῖ φαινόμενον τῶν δύο τελευταίων αἰώνων εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καταστρέφει τὴν ἁρμονίαν τῶν φυσικῶν συνισταμένων τοῦ περιβάλλοντος καὶ ὁδηγεῖ εἰς τὸν κορεσμὸν καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς δημιουργίας, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δὲν δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ ἐντὸς ἀπερρυθμισμένων εἰς βαθμὸν μὴ ἀναστρέψιμον οἰκοσυστημάτων. Ἀποτέλεσμα δὲ τοῦ φαινομένου τούτου εἶναι ἡ ἐμφάνισις καὶ ἐξάπλωσις ἀσθενειῶν προκαλουμένων ὑπὸ τοῦ, ἀνθρωπίνῃ εὐθύνῃ, μολυσμοῦ τῶν διατροφικῶν ἀγαθῶν.

Εἰς τὰς ἡμέρας μας, ὀρθῶς μὲν τονίζεται ἡ μεγάλη σημασία τῶν δασῶν καὶ ἐν γένει τῆς χλωρίδος διὰ τὴν ἀειφορίαν τοῦ γηΐνου οἰκοσυστήματος ὡς καὶ τὴν διασφάλισιν τῶν ὑδατίνων πόρων, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ὑποτιμᾶται καὶ ἡ μεγάλη συμβολὴ τῶν ζῴων εἰς τὴν εὔρυθμον λειτουργίαν αὐτοῦ. Τὰ ζῷα ἀνέκαθεν ὑπῆρξαν φίλοι τοῦ ἀνθρώπου καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν καθὼς παρεῖχον καὶ παρέχουν εἰς αὐτὸν τροφήν, ἔνδυσιν, μεταφορικὸν ἔργον ἀλλὰ καὶ προστασίαν καὶ συντροφικότητα. Στενοτάτη εἶναι ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὰ ζῷα, ὡς καταδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι αὐτὰ ἐπλάσθησαν τὴν ἰδίαν ἡμέραν μὲ αὐτόν (Γεν. 1, 24-31) ἢ καὶ ἐκ τῆς δοθείσης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐντολῆς εἰς τὸν Νῶε ὅπως διασώσῃ ἕν ζεῦγος ἐξ ἑκάστου εἴδους ἀπὸ τὸν ἐπικείμενον κατακλυσμόν (Γεν. 6, 19). Τυγχάνει χαρακτηριστικὸν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιδεικνύει ἰδιαιτέραν μέριμναν διὰ τὴν διάσωσιν τοῦ ζωϊκοῦ βασιλείου.  Εἰς τοὺς βίους τῶν Ἁγίων ἀναφέρονται πολλαὶ διηγήσεις διὰ τὰς ἀρίστας σχέσεις μεταξὺ Ἁγίων καὶ ἀγρίων ζῴων, τὰ ὁποῖα ὑπὸ ἄλλας συνθήκας δὲν διατηροῦν φιλικὰς σχέσεις πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Βεβαίως αὐτὸ δὲν ὀφείλεται εἰς τὴν κακὴν φύσιν των, ἀλλὰ εἰς τὴν ἀντίστασιν τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συνεπακόλουθον συγκρουσιακὴν σχέσιν αὐτοῦ μετὰ τῶν στοιχείων καὶ τῶν ἀλόγων ἐμβίων ὄντων τῆς φύσεως. Ἄλλωστε, συνέπεια τῆς διαταράξεως τῆς σχέσεως τῶν πρωτοπλάστων πρός τὸν Δημιουργόν των καὶ Θεὸν ἦτο καὶ ἡ διατάραξις τῶν σχέσεων αὐτῶν μετὰ τοῦ περιβάλλοντος: «ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φάγῃ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· ἀκάνθας καί τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φάγῃ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. Ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φάγῃ τὸν ἄρτον σου ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήμφθης·» (Γεν. 3, 17-19) Ἡ εἰρήνευσις τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τοῦ Θεοῦ συνεπάγεται καὶ τὴν εἰρήνευσιν αὐτοῦ μετὰ τῶν στοιχείων τῆς φύσεως. 

Εἶναι φανερόν, κατόπιν τούτων, ὅτι ἡ ἀγαθὴ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ περιβάλλον ἀναπτύσσεται ὅταν παραλλήλως ἀναπτύσσηται ἀγαθὴ σχέσις αὐτοῦ πρὸς τὸν Θεόν. Τυγχάνει γνωστὴ ἡ ἀφήγησις τοῦ Συναξαριστοῦ περὶ τῆς ἐμπειρίας τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος εἰς ἡλικίαν ἐνενήκοντα ἐτῶν ἀπεφάσισε, καθοδηγηθείς ὑπό Ἀγγέλου Κυρίου, νὰ πορευθῇ ἐνδότερον τῆς ἐρήμου πρὸς ἀναζήτησιν καὶ ἄλλου ἀναχωρητοῦ, τοῦ Ὁσίου Παύλου τοῦ Θηβαίου, ἵνα λάβῃ παρ’ αὐτοῦ ὠφέλειαν πνευματικήν. Πορευθεὶς ἐπὶ τριήμερον εἰς ἀναζήτησιν αὐτοῦ καὶ ἰχνηλατήσας σημεῖα θηρίων ἀγρίων συνήντησε λέοντα, ὁ ὁποῖος ὑπεκλίθη ἤρεμος ἔμπροσθέν του καὶ ποιήσας μεταβολὴν ὡδήγησε τὸν Μέγαν Ἀντώνιον εἰς τὸ σπήλαιον τοῦ Ὁσίου Παύλου, ἔνθα εὗρεν αὐτὸν διακονούμενον ὑπὸ θηρίων. Κόραξ ἐκόμιζεν αὐτῷ τὸν ἐπιούσιον ἄρτον! Τὴν ἡμέραν μάλιστα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου ἐκόμισεν εἰς αὐτὸν διπλῆν μερίδα μεριμνήσας καὶ διὰ τὸν ἐπισκέπτην αὐτοῦ! Οἱ Ἅγιοι οὗτοι εἶχον ἀναπτύξει ἀγαθὴν σχέσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ, διὸ καὶ εἶχον φιλικὰς σχέσεις πρὸς πάντα τὰ ζῷα τῆς φύσεως. Ἡ δημιουργία αὐτῆς τῆς ἀγαθῆς σχέσεως πρὸς τὸν Θεὸν πρέπει νὰ προτάσσηται ὡς τὸ κύριον μέλημά μας, καὶ ὑπηρέτης αὐτῆς τῆς προοπτικῆς πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀγαθὴ σχέσις μας πρὸς τὸ ζωϊκόν, τὸ φυτικὸν καὶ τὸ ἄψυχον περιβάλλον μας. Ὑπὸ τὴν προοπτικὴν αὐτὴν ἡ ζωοφιλία δὲν θὰ ἀποτελῇ στεῖραν κοινωνικὴν ἐκδήλωσιν συμπαθείας πρὸς τὰ προσφιλῆ μας ζῷα, πολλάκις συνοδευομένην δυστυχῶς καὶ ὑπὸ ἀναλγησίας διὰ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπον, τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγαθῆς σχέσεώς μας πρὸς τὸν Δημιουργὸν τοῦ παντός. Εἴθε ὁ Δημιουργός τοῦ καλοῦ λίαν σύμπαντος καὶ τοῦ καλοῦ λίαν γηΐνου οἰκοσυστήματος νὰ ἐμπνεύσῃ ὅλους ἡμᾶς νὰ συμπεριφερώμεθα εὐσπλάχνως πρὸς ἅπαντα τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, μὲ καρδίαν ἐλεήμονα ὑπὲρ πάντων αὐτῶν, ἀνθρώπων, ζῴων καὶ φυτῶν,  ὡς καὶ ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέγει, ἀπαντῶν εἰς τὴν ἐρώτησιν: “Τί ἐστι καρδία ἐλεήμων;”. “Καρδία ἐλεήμων ἐστί, καῦσις καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως, ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῶν ὀρνέων, καὶ τῶν ζῴων, καὶ ὑπὲρ παντὸς κτίσματος. Καὶ ἐκ τῆς μνήμης αὐτῶν, καὶ τῆς θεωρίας αὐτῶν ρέουσιν οἱ ὀφθαλμοὶ δάκρυα. Ἐκ τῆς πολλῆς καὶ σφοδρᾶς ἐλεημοσύνης τῆς συνεχούσης τὴν καρδίαν, καὶ ἐκ τῆς πολλῆς καρτερίας σμικρύνεται ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ οὐ δύναται βαστάξαι, ἢ ἀκοῦσαι, ἢ ἰδεῖν βλάβην τινά, ἢ λύπην μικρὰν ἐν τῇ κτίσει γενομένην” (Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Ἅπαντα τὰ εὑρεθέντα σχετικά, Λόγος ΠΑ’).

Διὰ τῆς τοιαύτης εὐσπλαχνίας ἡμῶν πρὸς ἅπασαν τὴν κτίσιν θὰ τιμήσωμεν τὸ θεόσδοτον ἀξίωμα ἡμῶν ὡς ἀρχηγῶν τῆς Κτίσεως, ἐνδιαφερομένων μετὰ πατρικῆς στοργῆς ὑπὲρ πάντων τῶν στοιχείων αὐτῆς, τὰ ὁποῖα οὕτω θὰ μᾶς ὑπακούουν αἰσθανόμενα τὴν ἀγαθοεργὸν διάθεσίν μας, καὶ θὰ πειθαρχοῦν εἰς τὴν ἐπιτέλεσιν τῆς φιλανθρώπου καὶ ὑπηρετικῆς τῶν ἀναγκῶν μας ἀποστολῆς των.

,βια΄ Σεπτεμβρίου α΄

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης

Ἱερώτατοι ἅγιοι άδελφοί,
Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Τέκνα μνήμης καὶ πόνου εὐλογημένα, ὡς ἐχαρακτήρισε τοὺς πατέρας σας –μας- ὁ μακαριστὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας κατὰ τὴν πρώτην μετὰ τὰ Σεπτεμβριανὰ γεγονότα συνεδρίαν τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, καὶ προσέθεσε: «ποιός θὰ μᾶς δώσῃ δάκρυα διὰ νὰ κλαύσωμεν τοὺς ἀλαλήτους στεναγμοὺς τῶν ρωμηῶν;»,

Ἐγκαινιάζοντες τὴν ἐκδήλωσιν αὐτὴν τῆς παρουσιάσεως τοῦ ἱστορικοῦ ἀρχείου φωτογραφικῆς μνήμης ἑνὸς σημαδιακοῦ τῆς συγχρόνου ἀνθρωπίνης ἱστορίας γεγονότος, εὑρισκόμεθα ἀσφαλῶς εἰς ἔντονον συναισθηματικὴν φόρτισιν ὡς ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους, ὡς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Πόλεώς μας αὐτῆς, προκειμένου νὰ ἀρθρώσωμεν λόγον καταδίκης ἢ λόγον ἁπλοῦν ταραχῆς καὶ ἄλγους καρδίας, καὶ πόνου καὶ δακρύων πολλῶν, ἔστω καὶ μετὰ τόσα ἔτη.

Γεγονότα εἰς τὴν ζωὴν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων συμβαίνουν καθ᾿ ἡμέραν. Ἄλλωστε, ὁλόκληρος ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνα γεγονὸς περιπετείας, τὸ ὁποῖον καλύπτει ἐν τέλει ἡ λήθη, ὁ τάφος, ὡς χαρακτηριστικῶς λέγει ὁ Γεώργιος Δροσίνης, ὁ ποιητής. Ὑπάρχουν βεβαίως γεγονότα καὶ γεγονότα, ἁπλᾶ τῆς καθημερινῆς βιοτῆς∙ ὑπάρχουν ὅμως καὶ γεγονότα, ὀργανούμενα ἐπὶ σκοπῷ καὶ μὲ συγκεκριμένον στόχον.

Ἕνα γεγονὸς τοιαύτης ἐμβελείας καὶ ἐκτάσεως ὑπῆρξε καὶ ἡ μανία τοῦ ἐκδικητικοῦ ὄχλου, κατευθυνομένου ἢ μή, ὀργανωθέντος ἐκ τῶν προτέρων ἢ ὄχι –περὶ αὐτῶν ὁμιλεῖ ἡ ἀψευδὴς ἱστορία, τὴν ὁποίαν ὅσον καὶ ἂν παραβλέπωμεν ἢ ἐπιθυμοῦμεν νὰ τὴν παραβλέψωμεν, μᾶς γράφει, μᾶς καταγράφει, μᾶς μαρτυρεῖ, μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ἀντικειμενικὴν ἀλήθειαν- τὴν ὁποίαν μανίαν ἐβίωσεν ἡ ἐδῶ φιλήσυχος, νομοταγής, φιλειρηνικὴ καὶ ἀσχολουμένη μόνον μέ «καλὰ ἔργα» Ὁμογένειά μας. Ἡ Ὁμογένειά μας, ἡ ὁποία ἔδωκε, διὰ μέσου τῶν ἐτῶν καὶ τῶν δεκαετιῶν, ἑκατόμβας θυμάτων, ἀλλὰ καὶ ἐδοκίμασε τὴν καταστροφὴν τοῦ πολιτισμοῦ της, τὸν ὁποῖον ἐδημιούργησε διὰ τῆς ἀνεγέρσεως τῶν Ναῶν της, τῶν σχολείων της, τῶν εὐαγῶν ἱδρυμάτων της καὶ τῶν φυλασσομένων μέχρι τότε εἰς αὐτὰ ἱερῶν καὶ ἀνεκτιμήτων κειμηλίων.

Ἤρκεσαν ὀλίγαι ὧραι διὰ νὰ μεταβληθοῦν τὰ πάντα εἰς ἐρείπια, καὶ ψυχαὶ νὰ δοκιμασθοῦν, νὰ ριφθοῦν καὶ νὰ ἐγκαταλειφθοῦν περιουσίαι εἰς τὰς ὁδούς, «τὸ βιὸς μιᾶς ζωῆς», νὰ διακορευθοῦν παρθένοι, νὰ φονευθοῦν ἱερεῖς, νὰ τραυματισθοῦν ἀρχιερεῖς, ὁ δὲ προκάτοχος ἡμῶν μαρτυρικὸς ἐν τούτῳ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας νὰ εὑρίσκεται περικυκλωμένος εἰς τὸ ἱερὸν κάστρον τοῦ Φαναρίου, μὴ δυνάμενος νὰ ἐξέλθῃ καὶ νὰ ἀρθρώσῃ λόγον παρηγορίας πρὸς τὸν δοκιμαζόμενον λαόν του, νὰ χύσῃ μαζί του δάκρυ πόνου, νὰ σταματήσῃ μὲ τὸ πνευματικόν -καὶ σωματικόν- ἀνάστημά του τὰς ἐφόδους, ὡς ἔπραξεν ἄλλος Ἱεράρχης, ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δέρκων Ἰάκωβος, διασωθεὶς τὴν τελευταίαν στιγμὴν ὑπὸ ὁμογενοῦς ἐκ βεβαίου θανάτου.

Συμμερίζεσθε, λοιπόν, ἀδελφοί, τὴν συγκίνησιν καὶ τὴν συνειδησιακὴν φόρτισιν τοῦ διαδόχου τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τὴν ὁποίαν αἰσθάνεται τὴν στιγμὴν αὐτὴν ἐγκιανιάζων τὴν ἀποψινὴν ἐκδήλωσιν καὶ τὴν ἔκθεσιν. Ἐκδήλωσιν παρουσιάσεως ἱστορικοῦ ὑλικοῦ τὸ ὁποῖον ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Καλούμενος, φωτογράφος τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς τότε, προσεπάθησε νὰ ἀποτυπώσῃ μὲ τόν «φακόν» του, τοῦ ὁποίου τὴν ἀποτύπωσιν εἰς τὸν ἐνώπιόν μας καλαίσθητον Τόμον ἐπεμελήθησαν ὁ ρέκτης καὶ φιλογενὴς Νικόλαος Μαγγίνας καὶ ὁ φίλος Serdar Korucu, τοὺς ὁποίους καὶ συγχαίρομεν καὶ ἐπαινοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας διὰ τὴν πρωτοβουλίαν, τὴν ὁποίαν μόνοι αὐτοί, μὲ κύριον ἐμψυχωτὴν τὸν πρῶτον ἐξ αὐτῶν, τὸν πανταχοῦ παρόντα Νικόλαον Μαγγίναν, κατώρθωσαν νὰ φέρουν εἰς πέρας.

Ἡμεῖς ἀπόψε, μετὰ 60 ἀκριβῶς χρόνια, τὰ ὁποῖα «διῆλθον ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές», «θαυμάζοντες!!! τὸ γεγονός!!!», κατὰ τὸ εὐαγγελικόν, ἢ μᾶλλον ἔκθαμβοι ἐμπρὸς εἰς τὴν ἄψυχον, πλὴν πραγματικήν, ἀποτύπωσιν τῶν γεγονότων, ἀδυνατοῦμεν νὰ ἀρθρώσωμεν λόγον, ὁ ὁποῖος θὰ ἐδικαιολόγει κάπως τὰ γενόμενα εἰς βάρος ἡμῶν, μὲ στόχον νὰ ἐγκαταλείψωμεν τὸν τόπον μας, τὸν ἡμέτερον χῶρον, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά μας, καὶ νὰ καταστῶμεν πρόσφυγες, ὅπως καὶ ἐπετεύχθη ἐν τέλει μὲ τὰ συνεχισθέντα ἔκτοτε καὶ μέχρι πρό τινος ἠπιώτερα εἰς βάρος τοῦ στοιχείου μας γεγονότα, καὶ τὰ ὁποῖα ἀπαραλλάκτως ἐπαναλαμβάνονται καὶ σήμερον εἰς γειτονικάς μας χώρας.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,

Βλέπομεν ὑλικοῖς βλεφάροις καὶ ὀφθαλμοῖς «ἀποτύπωσίν» τινα τῶν γεγονότων, ἀμυδρὰν ἴσως καὶ μὴ ἀποδίδουσαν τὴν πραγματικότητα. Ὁ φακὸς καὶ ἡ ἄψυχος φωτογραφία ἀπεικονίζουν μόνον στιγμήν τινα. Δὲν δύνανται νὰ μαρτυρήσουν τὸν πόνον, τὴν θλῖψιν, τὴν καταστροφήν, τὰ συναισθήματα. Αὐτὰ δὲν ἀποτυπώνονται ἐπὶ χάρτου, καταγράφονται μόνον εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τῆς καρδίας ὡς μνήμη καὶ ὡς ἀνάμνησις.

Εἰς αὐτὸ τὸ θησαυροφυλάκιον τῆς καρδίας τῶν γενεῶν μας ἀπευθύνεται ὁ ἀείμνηστος Καλούμενος. Μᾶς ὁμιλεῖ, ὅμως, καί «γιὰ τὶς δικές του βιωματικὲς ἐμπειρίες...». Μᾶς ἀποτυπώνει τὸ μεγαλεῖον καὶ συγχρόνως τὴν διαχρονικὴν ἐμπειρικὴν διαπίστωσιν τοῦ προκατόχου μας Πατριάρχου Ἀθηναγόρου εἰς σχετικὴν ἐρώτησιν διὰ τοὺς αἰτίους τῶν γεγονότων: «Ὅλοι αὐτοὶ μᾶς ἐπρόδωσαν. Εἴμαστε μόνοι μας. Ὅ,τι κάνουμε θὰ τὸ κάνουμε μόνοι μας». Ρῆσις προφητική, ἑνὸς προφηταποστόλου, ὅπως θὰ ἐχαρακτήριζεν ἀργότερον τὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν ὁ μακαριστὸς Γέρων ἡμῶν Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κυρὸς Μελίτων.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κάνουμε λάθη. Ἄλλοι μικρά, ἄλλοι μεγάλα. Ἐνίοτε διακατεχόμεθα ἀπὸ πάθη μίσους, φθόνου, ἐκδικήσεως, καταστροφικῆς μανίας, ἀγνοήσεως καὶ περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀδελφοῦ μας, ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως ἡ ἐπιδιωκομένη τότε καταστροφὴ δὲν ἐπῆλθε. Δὲν θὰ ἐπέλθῃ. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν. «Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός∙ γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε ὅτι μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός... καὶ ἐὰν πάλιν ἰσχύσησθε καὶ πάλιν ἡττηθήσεσθε∙ ὅτι μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων. Διὰ τοῦτο «καὶ ἰδοὺ ζῶμεν» καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμὲν ὡς Ρωμηοσύνη καὶ εἰς τὴν Πόλιν, τὴν Ἴμβρον καὶ τὴν Τένεδον, καὶ εἰς τὴν Ἀνατολὴν ὡς Ὀρθόδοξος χριστιανικὴ παρουσία. Ζῶμεν, ἔχοντες καταγεγραμμένα καὶ εἰς τὴν μνήμην καὶ εἰς τὰς σαρκίνας πλάκας τῶν καρδιῶν μας, κατὰ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, τὰ περὶ ἡμᾶς τετελεσμένα, τελούμενα ἴσως καὶ ἐνεργούμενα καὶ σήμερον, πολλάκις εὑρισκόμενοι ἐπὶ ποικίλων σταυρῶν, οὐδέποτε ὅμως ἀναφωνοῦντες τό «Τετέλεσται». Διότι ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ πιστεύομεν εἰς τὴν Ἀνάστασιν.

Ἡ Ρωμηοσύνη ἐμπιστεύεται τὸν ἑαυτόν της εἰς τὴν δικαιοκρισίαν καὶ τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ρωμηοσύνη πιστεύει, ἡ Ρωμηοσύνη ἀντέχει.

Τήν Κυριακή 8 Νοεμβρίου ἐψάλη Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νεκταρίου στήν πόλη τῆς Κῶ χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ.

Ὁ Σεβασμιώτατος μετέφερε τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου στήν Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Μαριάμ μοναχή, τήν περί αὐτήν ἀδελφότητα καί στούς συγκεντρωμένους προσκυνητές. Ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρθηκε στόν βίο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί προέτρεψε τούς πιστούς νά προστρέχουν στήν Ἱερά Μονή του καί νά προσεύχονται πρός αὐτόν σέ κάθε δυσκολία πού ἀντιμετωπίζουν στή ζωή τους.

Κατά τήν κυριώνυμο ἡμέρα, Δευτέρα 9 Νοεμβρίου, ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τή Θεία Λειτουργία στήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή.

Ὁ Δήμαρχος Κῶ κ. Γεώργιος Κυρίτσης συμμετεῖχε στόν ἑορτασμό ἐπικεφαλής τῶν τοπικῶν ἀρχῶν καί τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν.

Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 7 Νοεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό πού τελέστηκε στόν Ἱερό Ναό Ἀσωμάτων στό Ἀσφενδιοῦ.

Κατά τό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μετέφερε στούς συγκεντρωμένους προσκυνητές τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου καί ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρθηκε στούς Ταξιάρχες, στά Τάγματά τους καί στόν ἐγωισμό πού μετέτρεψε τόν Ἐωσφόρο ἀπό ἄγγελο σέ δαίμονα.

Ὁ Σεβασμιώτατος θύμισε στούς πιστούς τό παράδειγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος, ὑπακούοντας στήν ἐντολή τῶν ὀθωμανῶν κατακτητῶν, ξεκίνησε ἀπό τόν Ἀσώματο γιά νά ἐπισκεφθεῖ τήν τουρκική ναυαρχίδα, ὅπου ἐτελειώθη μαρτυρικά.

Τό πρωί τῆς Κυριακῆς 8 Νοεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τή Θεία Λειτουργία στόν ἴδιο Ἱερό Ναό.

Κατά τό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος μετέφερε στούς πολυπληθεῖς πιστούς τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου καί ἀναφέρθηκε στήν ἀναγνωσθεῖσα εὐαγγελική περικοπή.

Στίς ἀκολουθίες συμμετεῖχαν οἱ τοπικές ἀρχές μέ ἐπικεφαλής τό Δήμαρχο Κῶ κ. Γεώργιο Κυρίτση καί τόν Ἔπαρχο Κῶ-Νισύρου κ. Γεώργιο Χαλκιδιό.

Νωρίς τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 7 Νοεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στόν Ἑσπερινό πού τελέστηκε στόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν πού βρίσκεται στό στρατόπεδο τῆς 80 ΕΑΝΕΘ στήν Ἀντιμάχεια μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῶν τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων.

Κατά τό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ μετέφερε στούς προσκυνητές τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου ἀναφέρθηκε στή σημασία τῶν Ταξιαρχῶν στήν ζωή μας.

Τό πρωί τῆς Τρίτης 3 Νοεμβρίου, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ ἀνακομιδή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί στή Θεία Λειτουργία στό Ἱερό Ἐξωκκλησιο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στήν Ἀσκόπετρα στό Πυλί.

Κατά τό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ μετέφερε στούς προσκυνητές τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου ἀναφέρθηκε στό βίο καί στό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου σημειώνοντας ὅτι καθώς εἶναι πολύ ἀγαπητός στούς μουσουλμάνους πολλοί Ἱεροί Ναοί στήν Κωνσταντινούπολη σώθηκαν ἐπειδή τιμῶνταν στό ὄνομά του. Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε ἕνα σύγχρονο θαῦμα τοῦ Ἁγίου καί τόνισε ὅτι ἡ παρουσία του παραμένει ἔντονη καί δέν παύει νά μᾶς στηρίζει.

Τήν Κυριακή 1η Νοεμβρίου τό ἀπόγευμα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στόν Ἑσπερινό στό Ἱερό Ἐξωκκλήσιο τῶν Ἁγίων Ἀκινδύνων στήν Ἀντιμάχεια.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ μετέφερε στούς συγκεντρωμένους προσκυνητές τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου ἀναφέρθηκε στό βίο καί στό μαρτύριο τῶν πέντε Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἦταν περσικῆς καταγωγῆς καί ὑψηλόβαθμοι ἀξιωματοῦχοι. Τόνισε ὅτι ἀφοῦ κατηχήθηκαν στό Χριστό τόν ἀγάπησαν μέ πίστη καί σταθερότητα δεχόμενοι τό μαρτύριο γι' Αὐτόν. Σημείωσε μάλιστα ὅτι πρῶτος δέχθηκε τό μαρτύριο ὁ Ἅγιος Ἀφθόνιος καί μέ προθυμία τόν ἀκολούθησαν καί οἱ ἄλλοι.

Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 31 Ὀκτωβρίου ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό πού τελέστηκε στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Ἀναργύρων Καρδαμαίνης (Παλαιό Καθολικό).

Τήν Κυριακή 1η Νοεμβρίου ὁ Σεβασμιώτατος χοραστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τή Θ. Λειτουργία στόν ἴδιο Ἱερό Ναό.

Κατά τό θεῖο κήρυγμα μετέφερε στούς προσκυνητές τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου  ἀναφέρθηκε στά ζεύγη τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καί προέτρεψε τούς πιστούς νά ἐπισκέπτονται τό Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τὸ Παλαιό Καθολικό τῆς Μονῆς πού βρισκόταν στήν Καρδάμαινα.

Ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου, ἡ Ἀστική Ἑταιρεία "Ἱπποκράτης"/Kέντρο Πρόληψης τῶν Ἐξαρτήσεων καί Προαγωγῆς τῆς Ψυχοκοινωνικῆς Ὑγείας καί οἱ Ἐκδόσεις Ἁρμός σᾶς προσκαλοῦν τό Σάββατο 24 Ὀκτωβρίου 2015 καί ὥρα 18:30 μ.μ. στήν Αἴθουσα τῆς Πρώην Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς (Χάβρα) στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τῆς Χριστίνας Μιχαλοπούλου καί τοῦ Γιώργου Κίσσα μέ τίτλο:

"Οἱ Ψυχοσεξουαλικές ἀλλαγές στήν ἐφηβεία"

Ὁμιλητές:

1) κα Χριστίνα Μιχαλοπούλου, Συγγραφέας.
2) κος Νικηφόρος Φάρκωνας, Κοινωνιολόγος-Ἐπιστημονικό Στέλεχος Ἀστικῆς Ἑταιρείας "Ἱπποκράτης".
3) κος Ἀθανάσιος Μουστάκης, Δρ. Θεολ.-Πτ. Φιλοσ.

Συντονιστής: Δρ. Δημήτριος Κ. Γερούκαλης, Ἰατρός Νευρολόγος-Ψυχίατρος Ἐπιστημονικός
Διευθυντής Ἀστικῆς Ἑταιρείας "Ἱπποκράτης".

Ἡ παρουσία σας θά τιμήσει τήν ἐκδήλωση.

Ἡ κατήχηση τῶν ἐνηλίκων θὰ πραγματοποιεῖται ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναήλ, στὴν Πνευματικὴ Ἑστία, κάθε Τετάρτη μὲ δύο διαδοχικὲς συναντήσεις ἡ πρώτη στὶς 5.00-6.00 μ.μ. γιὰ ἐνήλικες καὶ ἡ δεύτερη στὶς 6.00-7.00 μ.μ. γιὰ νέους καὶ νέα ζευγάρια.

Οἱ κατηχητικὲς συναντήσεις θὰ ξεκινήσουν τὴν Τετάρτη 14 Ὀκτωβρίου.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως