Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἀνακοινώνει ὅτι
τήν Κυριακή 31 Αὐγούστου
στίς 7.00 π.μ.
ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας
κ. Ναθαναήλ
θά χοροστατήσει κατά τόν Ὄρθρο
καί θα τελέσει τή Θεία Λειτουργία
γιά τούς ἀποδήμους στόν
Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου
στίς Χαϊχοῦτες.

Ἐκ τοῦ Γραφείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Μέ τήν ἀνακοίνωση τῶν βάσεων εἰσαγωγῆς στήν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, Θρησκευμάτων καί Ἀθλητισμοῦ ὁλοκληρώθηκε ἡ τελευταία σχολική χρονιά γιά ἐσᾶς, τούς μέχρι πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες μαθητές τῶν Λυκείων τῆς Κῶ καί τῆς Νισύρου καί πλέον ἀποφοίτους.

Ἡ δύσκολη χρονιά τῆς Γ΄ Λυκείου ἀνήκει στό παρελθόν καί πλέον ξεκινᾶ ὁ ἀγῶνας γιά τό μέλλον, πού πρέπει νά γίνει μέ ἐλευθερία καί συνέπεια.

Σέ αὐτόν τόν ἀγῶνα θά σᾶς στηρίξει ἡ Πίστη στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί ἡ προσήλωση στίς Ἀρχές καί στίς Ἀξίες μας.

Οἱ εὐχές μας δέν εἶναι τυπικές!

Συνδυάζονται μέ προσευχές πρός τόν Θεό καί τήν Παναγία μας νά ἔχετε ὑγεία, νά ἐπιτύχετε τούς στόχους σας καί νά πραγματοποιήσετε τά ὄνειρά σας.

Σᾶς ἐμπιστευόμαστε καί ἐκτιμᾶμε τήν προσπάθεια πού κάνετε καί τόν κόπο πού καταβάλετε!

Βέβαια, εὐχές καί συγχαρητήρια ἀπευθύνονται καί στίς οἰκογένειές σας, πού ἀγωνίστηκαν στό πλάι σας, καί στούς δασκάλους καί καθηγητές σας, πού σᾶς μετέδωσαν τά ἀγαθά τῆς γνώσης καί σᾶς βοήθησαν μέ πολλούς καί διάφορους τρόπους νά πιστέψετε στούς στόχους σας καί νά τούς ἐπιδιώξετε!

Εὐχόμαστε ἡ Παναγία Σπηλιανή τῆς Νισύρου, ἡ προστάτης τοῦ Αἰγαίου, τῆς Πατρίδας μας καί ὁλόκληρου τοῦ Κόσμου, καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι νά πρεσβεύουν στόν Κύριο καί νά μεσιτεύουν γιά ἐμᾶς!

Ἡ ζωή σας ἄς φωτίζεται ἀπό τήν πίστη στόν Θεό καί τήν προσδοκία γιά ἕνα ἐλπιφοδόρο μέλλον!

Ὁ Χριστός ἄς μᾶς ἐνισχύει μέ τή Χάρη Του κι ἄς μᾶς δείχνει τόν δρόμο τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ σέ κάθε ἄνθρωπο καί στή Δημιουργία.

Συγχαρητήρια! Καλή δύναμη!

Ἐν Κῷ, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει, τῇ 25ῃ Ἰουλίου 2025

Μετ᾿ εὐχῶν διαπύρων καί ἀνυπόκριτης ἀγάπης

† Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου μετά θλίψεως ἀνακοινώνει τήν ἐκδημία τοῦ Κώου Ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου Ζορμπαλᾶ (κατά κόσμον, Ζαχαρίου Ζορμπαλᾶ).

Ὁ μεταστάς γεννήθηκε τό 1935 στήν Κῶ, ὅπου ἔλαβε τήν ἐγκύκλιο παιδεία. Στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 μετανάστευσε στήν Αὐστραλία, ὅπου τό ἔτος 1971 εἰσῆλθε στήν ἱερωσύνη καί ἀνέλαβε νά διακονήσει στήν Ἐνορία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό ἀπομακρυσμένο Innisfail τῆς Βορείου Κουινσλάνδης. Τό 1974 ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, ἐνῶ τό 1975 μετακινήθηκε στό Σύδνεϋ, ὅπου ὑπηρέτησε στίς Ἐνορίες τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου (Crows Nest), τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῶν Τριῶν Θυγατέρων της (Taylor Square) καί τοῦ Ἁγίου Νικολάου (Marrickville), προτοῦ ἀποκτήσει μόνιμη ἱερατική στέγη, τό 1988, στήν Ἐνορία Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης στό Newtown.

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία θά τελεστεῖ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ.κ. Μακαρίου, στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τή Δευτέρα, 28 Ἰουλίου 2025, ἀμέσως μετά τή Θεία Λειτουργία.

Τό ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας, 28 Ἰουλίου 2025, θά τελεστεῖ Τρισάγιο στήν μνήμη του στήν Κῶ στό Ἱερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου, στίς 5.00 μ.μ., πρίν ἀπό τήν Ἱερά Παράκληση πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Ζορμπαλᾶς εἶχε τακτική ἐπικοινωνία μέ τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, ὁ ὁποῖος τόν σεβόταν ὑπερβαλλόντως καί τόν τιμοῦσε ἰδιαιτέρως θεωρώντας τόν πολύτιμο πνευματικό κεφάλαιο γιά τή γενέτειρά του καί γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό τῆς Διασπορᾶς.

Πολλοί Ἱεροί Ναοί τῆς Κῶ δέχθηκαν τή διακριτική καί ἀθόρυβη, ἀλλά τακτική καί ἄκρως εὐεργετική ἐνίσχυση τοῦ μακαριστοῦ. Ἰδιαιτέρως σημαντική εἶναι ἡ πλήρης ἀνακαίνιση τοῦ Ὀστεοφυλακίου τοῦ Κοιμητηρίου τῆς Ἐνορίας Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀντιμάχειας.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου ἐκφράζει τά θερμά της συλλυπητήρια στούς κατά πνεῦμα καί κατά σάρκα οἰκείους τοῦ μεταστάντος, εὔχεται νά λάβουν ἄνωθεν παρηγορία καί προσεύχεται γιά τήν ἀνάπαυση αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων καί δικαίων.

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΑΓΚΥΡΑΣ ΚΥΡΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου,
ἀναγγέλλει εἰς τό εὐσεβές αὐτῆς πλήρωμα
ὅτι τήν Τρίτη 29  Ἰουλίου 2025
στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς πόλεως Κῶ
ἀμέσως μετά τόν Ὄρθρο καί τή Θεία Λειτουργία
θά ψαλεῖ
Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο
ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀοιδήμου
Μητροπολίτου Ἀγκύρας κυροῦ Ἱερεμίου.

Μετά τό πέρας τοῦ Μνημοσύνου
θά προσφερθεῖ Καφές στήν Ἐνοριακή Αἴθουσα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ

ΤΑ ΑΝΙΨΙΑ   ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Τοῦ ἀοιδίμου
Μητροπολίτου Ἀγκύρας κυροῦ Ἱερεμίου
εἴη αἰωνία ἡ μνήμη!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣH-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου 
ἀνακοινώνει ὅτι 
τήν Κυριακή 6 Ἰουλίου στίς 7.00 μ.μ. 
θά τελεσθεῖ 
Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μετ᾿ Ἀρτοκλασίας 
στό Ἱερό Κάθισμα τῶν ἐν Δωδεκανήσῳ Ἁγίων 
καί τῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Κώου καί Νισύρου διαλαμψάντων 
στό Ἀσφενδιοῦ (περιοχή Μονάγρι) 
χοροστατοῦντος 
τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας 
κ. Ναθαναήλ. 

Τή Δευτέρα 7 Ἰουλίου στίς 7.00 π.μ. 
θά τελεστεῖ 
Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία 
χοροστατοῦντος 
τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας 
κ. Ναθαναήλ. 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου
ἀνακοινώνει
ὅτι τό Σάββατο 5 Ἰουλίου ἑορτάζει
ἡ Ὁσία Μελώ ἡ ἐν Βουρρίνῃ τῆς Κῶ.
Στίς 7.00 π.μ. θά τελεστεῖ Ὄρθρος καί
ἐν συνεχείᾳ Θεία Λειτουργία ἀπό τόν
Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Ναθαναήλ.

Δέν θά ὑπάρξει λεωφορεῖο
γιά τή μετακίνηση τῶν προσκυνητῶν.
Ἡ μετακίνησή τους
θά πρέπει νά γίνει μέ δικά τους μέσα.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 ΑΓΓΕΛΜΑ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου,
μετά βαθυτάτης θλίψεως καί ὀδύνης,
ἀναγγέλλει εἰς τό εὐσεβές αὐτῆς πλήρωμα
τήν κατά τήν 20ήν Ἰουνίου 2025,
ἡμέραν Παρασκευήν καί περί ὥραν 1ην π.μ.
πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ μακαριστοῦ
Μητροπολίτου Ἀγκύρας κυροῦ Ἱερεμίου,
τοῦ ἀπό Σασίμων, Γαλλίας-Ἰβηρικῆς καί Ἑλβετίας.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ,
πληροφορηθείς τήν θλιβεράν εἴδησιν, ἐτέλεσεν Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως
τῆς ψυχῆς τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου,
ἐνῶ τήν πρωίαν ἐσήμαναν πενθίμως
οἱ κώδωνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν καθ᾿ ἅπασαν
τήν Ἱεράν Μητρόπολιν.

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία θά ψαλῇ
ἐν τῷ Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίου Νικολάου πόλεως Κῶ,
τήν Δευτέραν 23ην τρέχοντος καί περί ὥραν 11.00 π.μ.,
ἡ δέ ταφή θά γίνῃ εἰς τό Παλαιόν Κοιμητήριον πόλεως Κῶ (Ἑπτά Βήματα).

Τό σκήνωμα τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου θά βρίσκεται ἐντός
τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ στίς 07.00 π.μ. τῆς Δευτέρας
καί θά τελεστεῖ Θεία Λειτουργία.

Τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου κυροῦ Ἱερεμίου «αἰωνία ἡ μνήμη»!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
(κατά κόσμον Παράσχος Καλλιγιώργης)
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

1935             Γεννήθηκε στήν Κῶ

1948-1952    Φοίτησε στήν Πατμιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή

1952-1959    Φοίτησε στήν Ἱερά Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης

1959             Χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν Μητροπολίτη Πριγκιποννήσων Δωρόθεο

1959-1963    Μετεκπαιδεύτηκε στό Παρίσι στή Λειτουργική, παρακολούθησε μαθήματα παλαιογραφίας
                    στή Σορβόννη καί ἀνέλαβε τήν ἔρευνα τῆς Χειρογράφου Παραδόσεως ἐπί τῶν Χειροτονιῶν
                    κατά τόν Βυζαντινόν Τύπον

1964            Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος ἀπό τόν Μητροπολίτη Γαλλίας Μελέτιο.
                   Διετέλεσε Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γαλλίας καί
                   Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Παρισίων

1971           Χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Σασίμων ἀπό τόν Μητροπολίτη Γαλλίας Μελέτιο,
                  μέ καθήκοντα Βοηθοῦ Ἐπισκόπου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γαλλίας

1988           Ἐξελέγη Μητροπολίτης Γαλλίας καί Ἔξαρχος Ἰβηρικῆς

1997-2003  Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν

1998           Ἀνακηρύχθηκε Ἐπίτιμος Δημότης Κῶ

2002          Ἀπονομή Παρασήμου τοῦ Ἱππότη τῆς Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς
                 ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας Ζάκ Σιράκ

2003          Ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἑλβετίας καί Ἔξαρχος Εὐρώπης.
                 Ἀνέλαβε Διευθυντής τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στό Σαμπεζύ
                 καί τοῦ ἀνετέθη ἡ Γραμματεία τῆς Προπαρασκευῆς
                 τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (2003–2016).
                 Κατά τήν περίοδο διεξαγωγῆς τῆς Συνόδου (Ἰούνιος 2016) διετέλεσε Γραμματέας αὐτῆς

2018         Ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀγκύρας, Ὑπέρτιμος καί Ἔξαρχος πάσης Γαλατίας,
                πρῶτος μετά τό 1922.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου
ἀνακοινώνει ὅτι
ἡ παρουσίαση πού εἶχε προγραμματιστεῖ
νά πραγματοποιηθεῖ
τήν Πέμπτη 19 Ἰουνίου στίς 7.00 μ.μ.
στήν Αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου
θά ἀναβληθεῖ
λόγῳ ἀσθενείας
τοῦ Σεβασμιωτάτου
Μητροπολίτου Ἀγκύρας κ.κ. Ἱερεμίου.

Ἡ τοπική Ἐκκλησία
προσεύχεται γιά ταχεία ἀνάρρωση.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΑΝΗΓΥΡΗ

ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

ΝΙΚΗΤΑ ΤΟΥ ΝΙΣΥΡΙΟΥ

Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι
τήν 21η Ἰουνίου
ἡ Ἐκκλησία μας
τιμᾶ τή μνήμη
τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος
Νικήτα τοῦ Νισυρίου.

Πρόγραμμα Ἑορτασμοῦ

Τήν 20ή Ἰουνίου, παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, στίς 6.30 μ.μ.,
θά ψαλεῖ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός
χοροστατοῦντος
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ.

Μετά τό πέρας τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ θά γίνει
ἡ λιτάνευση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Νικήτα
πρός τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Γενεσίου Θεοτόκου Ποταμητίσσης.
Ἐν συνεχείᾳ, θά προσφερθεῖ ὡς εὐλογία φαγητό
στό Ζωσιμοπούλειο καί θά ἀκολουθήσει παραδοσιακό γλέντι.

Γιά τή μετάβαση στή Νίσυρο προσκυνητῶν ἀπό τήν Κῶ
τό πλοῖο «ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗΣ» θά πραγματοποιήσει
τό ἀπόγευμα τῆς 20ῆς Ἰουνίου δρομολόγιο
ἀπό τήν Καρδάμαινα γιά τή Νίσυρο στίς 5.00 μ.μ.
Τό δρομολόγιο γιά ἐπιστροφή ἀπό τή Νίσυρο
στήν Καρδάμαινα θά ξεκινήσει στίς 11.00 μ.μ.

Ὅποιος πάει μέ τό πλοῖο πρέπει νά ἔχει κάνει κράτηση θέσεως:
τηλ. 2242031306, κιν. 6970625808 κ. Παρασκευή.

Τήν Κυριώνυμο Ἡμέρα, 21η Ἰουνίου, στίς 7.00 π.μ.,
ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ
θά χοροστατήσει κατά τόν Ὄρθρο καί θά τελέσει τή Θεία Λειτουργία.

Ἐκ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ  
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ

* * *

Ὕμνον εὐχαριστίας ἀναπέμπομεν τῷ πανσθενουργῷ, παντεπόπτῃ καί παντευεργέτῃ Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι, τῷ ἀξιώσαντι τόν λαόν Αὐτοῦ φθάσαι τήν 1700ήν ἐπέτειον τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῆς πνευματοκινήτως μαρτυρησάσης περί τῆς γνησίας πίστεως εἰς τόν συνάναρχον τῷ Γεγεννηκότι καί παναληθῶς Αὐτῷ ὁμοούσιον Θεόν Λόγον, «τόν δι᾿ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα καί σαρκωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα, παθόντα καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς, καί ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς».

Ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας ἀποτελεῖ ἔκφρασιν τῆς συνοδικῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, κορύφωσιν τῆς «ἀρχεγόνου συνοδικότητος» αὐτῆς, ἀρρήκτως συνδεδεμένης μετά τῆς εὐχαριστιακῆς πραγματώσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἀλλά καί μετά τῆς πρακτικῆς τῆς ἐπί τό αὐτό συνελεύσεως πρός λῆψιν «ὁμοθυμαδόν»[1] ἀποφάσεων ἐπί τρεχόντων θεμάτων. Ἡ ἐν Νικαίᾳ Σύνοδος σηματοδοτεῖ ἐν ταὐτῷ τήν ἀνάδυσιν μιᾶς νέας συνοδικῆς δομῆς, αὐτῆς τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἔμελλε νά ἀποβῇ καθοριστική διά τήν πορείαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Ἀξιομνημόνευτον εἶναι ὅτι ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἀποτελεῖ «μόνιμον θεσμόν» εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά «ἔκτακτον γεγονός», ἀπάντησιν εἰς μίαν συγκεκριμένην ἀπειλήν κατά τῆς πίστεως, ἀποβλέπουσαν εἰς τήν ἀποκατάστασιν τῆς διαρραγείσης ἑνότητος καί τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας.

Τό ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας συνεκλήθη ὑπό τοῦ Αὐτοκράτορος, ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος παρηκολούθησε τάς ἐργασίας καί περιέβαλε τά ἀναθέματα αὐτῆς διά τοῦ κύρους κρατικοῦ νόμου, δέν τήν καθιστᾷ «αὐτοκρατορικήν σύνοδον»[2]. Ὑπῆρξεν ἀμιγῶς «ἐκκλησιαστικόν γεγονός», κατά τό ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία, καθοδηγουμένη ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπεφάσισε διά τά τοῦ οἴκου της, ἐνῷ ὁ Αὐτοκράτωρ ἐφήρμοσε τήν ἀρχήν «Ἀπόδοτε οὖν τά Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ»[3].

Ἐνώπιον τῆς Ἀρειανικῆς πλάνης, ἡ Ἐκκλησία διετύπωσε συνοδικῶς τό οὐσιῶδες τῆς διηνεκῶς βιουμένης ἐν αὐτῇ πίστεως. Ὁ «ὁμοούσιος τῷ Πατρί» προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, «Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», σώζει διά τῆς σαρκώσεώς Του τόν ἄνθρωπον ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου καί διανοίγει εἰς αὐτόν τήν ὁδόν τῆς κατά χάριν θεώσεως. «Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν»[4]. Τό Σύμβολον τῆς Νικαίας διατρανοῖ τήν βεβαίαν πεποίθησιν ὅτι ἡ σοβοῦσα αἱρετική ἀπόκλισις ἀποτελεῖ ἄρνησιν τῆς δυνατότητος σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, δέν εἶναι ἁπλῶς θεωρητική διακήρυξις ἀλλά ὁμολογία πίστεως, ὡς ὅλα τά δογματικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας, αὐθεντική διατύπωσις τῆς ζώσης ἐν αὐτῇ καί δι᾿ αὐτῆς ἀληθείας.

Ἰδιαιτέραν θεολογικήν βαρύτητα ἔχει τό γεγονός ὅτι βάσιν τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου «Πιστεύομεν…» ἀποτελεῖ ἕν τοπικόν βαπτιστήριον Σύμβολον ἤ ὁμάς τοιούτων Συμβόλων. Ὡς γνήσιος φορεύς τῆς διαχρονικῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας, ἡ Σύνοδος ἀνακεφαλαιοῖ καί βεβαιοῖ τήν Ἀποστολικήν παρακαταθήκην, τήν ὁποίαν διαφυλάσσουν αἱ κατά τόπους Ἐκκλησίαι. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀναφέρει ὅτι οἱ Συνοδικοί Πατέρες «περί δέ τῆς πίστεως ἔγραψαν οὐκ Ἔδοξεν, ἀλλ᾿, Οὕτως πιστεύει ἡ καθολική Ἐκκλησία· καί εὐθύς ὡμολόγησαν, πῶς πιστεύουσιν, ἵνα δείξωσιν, ὅτι μή νεώτερον, ἀλλ᾿ ἀποστολικόν ἐστιν αὐτῶν τό φρόνημα, καί ἅ ἔγραψαν, οὐκ ἐξ αὐτῶν εὑρέθη, ἀλλά ταῦτ᾿ ἐστίν, ἅπερ ἐδίδαξαν οἱ ἀπόστολοι»[5]. Πεποίθησις τῶν θεοδιδάκτων Πατέρων ἦτο ὅτι οὐδέν προσετέθη εἰς τήν πίστιν τῶν Ἀποστόλων καί ὅτι τό ὄντως οἰκουμενικόν Σύμβολον τῆς Νικαίας ἀποτελεῖ διακήρυξιν τῆς κοινῆς παραδόσεως τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Συνοδικοί Πατέρες, τούς ὁποίους ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπαξίως τιμᾷ καί ὑμνεῖ ὡς «Ἀποστολικῶν παραδόσεων ἀκριβεῖς φύλακας», ἐχρησιμοποίησαν τόν φιλοσοφικόν ὅρον «οὐσία» (καί τό «ὁμοούσιον») διά τήν ἔκφρασιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τήν θεότητα τοῦ Λόγου, τήν ὁποίαν ἠρνεῖτο ὁ Ἄρειος, καί μετ᾿ αὐτῆς τό ὅλον μυστήριον τῆς πανσωστικῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας, ἐμπλακείς εἰς ἑλληνιστικά νοητικά σχήματα καί ἀπωθήσας τόν «Θεόν τῶν Πατέρων» ἐν ὀνόματι τοῦ «Θεοῦ τῶν φιλοσόφων».

Ἕτερον κεφαλαιῶδες ζήτημα, τό ὁποῖον ἐκλήθη νά ἐπιλύσῃ ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας, πρός ἐνίσχυσιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος ἐν τῇ λειτουργικῇ πράξει, ἦτο τό «πότε καί πῶς δεῖ ἡμᾶς τήν τοῦ Πάσχα ἑορτήν ἐκτελεῖν». Ἡ 1700ή ἐπέτειος τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου ἐπανέφερεν εἰς τήν ἐπικαιρότητα τό θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία εὔχεται ὅπως οἱ ὅπου γῆς Χριστιανοί ἐπανέλθουν, συμφώνως πρός τάς προσταγάς τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου, εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα κατά κοινήν ἡμέραν, ὡς εὐτυχεῖ συγκυρίᾳ, συνέβη κατά τό τρέχον ἔτος. Ἡ ἀπόφασις αὕτη θά λειτουργήσῃ ὡς ἔνδειξις καί σύμβολον γνησίας προόδου εἰς τόν ἀγῶνα οἰκουμενικῆς συμπορεύσεως καί ὁμονοήσεως διά μέσου τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου καί τοῦ «διαλόγου τῆς ζωῆς», ὡς ἁπτή μαρτυρία περί τοῦ ἐμπράκτου σεβασμοῦ τῶν κεκτημένων τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας. Ἡ ἐπίτευξις τοῦ στόχου αὐτοῦ, ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς ἐφετεινῆς ἐπετείου, ὑπῆρξε κοινόν ὅραμα τοῦ ἀειμνήστου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καί τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Ἡ ἐκδημία αὐτοῦ, τήν ἐπαύριον τοῦ παγχριστιανικῶς ἑορτασθέντος Πάσχα, ἐπιτείνει τήν κοινήν εὐθύνην, ὅπως συνεχίσωμεν ἀταλαντεύτως πρός τήν αὐτήν κατεύθυνσιν.

Σπουδαῖον ὑπῆρξεν ἐπίσης τό νομοκανονικόν ἔργον τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου, διά τοῦ ὁποίου ἀποτυποῦται καί ἐπικυροῦται συνοδικῶς τό διαχρονικόν κανονικόν συνειδός τῆς Ἐκκλησίας, καί εἰς τό ὁποῖον εὑρίσκονται αἱ ἀπαρχαί τοῦ μητροπολιτικοῦ συστήματος καί τῆς ἀναδείξεως τοῦ κύρους, τῆς ἐξεχούσης θέσεως καί τῆς διηυρυμένης εὐθύνης ὡρισμένων Θρόνων, ἐκ τῶν ὁποίων διεμορφώθη προοδευτικῶς τό σύστημα τῆς Πενταρχίας. Ἐφ᾿ ὅσον ἡ κανονική παρακαταθήκη τῆς Νικαίας εἶναι κοινή κληρονομία ὁλοκλήρου τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ἡ ἐφετεινή ἐπέτειος καλεῖται νά λειτουργήσῃ ὡς προσκλητήριον δι᾿ ἐπιστροφήν εἰς τάς πηγάς, εἰς τά πρωταρχικά κανονικά θεσπίσματα τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.

Ἐγγυητής τῶν θεσπισμάτων τῆς Νικαίας ἀνεδείχθη διαχρονικῶς ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτό τό πνεῦμα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ἐξεφράσθη καί διά τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου ἐπί τῇ 1600ῇ ἐπετείῳ τῆς Συνόδου[6], «τῆς πρώτης τῶν Οἰκουμενικῶν καί μεγίστης ὡς ἀληθῶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ εἰλημμένη ἀπόφασις, ὅπως ἡ ἐπέτειος ἑορτασθῇ «πανηγυρικῶς καί δή ἀπό κοινοῦ, εἰ δυνατόν, ὑπό πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, εἰς ἐκδήλωσιν πάνδημον τῆς πιστῆς καί σήμερον τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι ἐμμονῆς τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῇ διδασκαλίᾳ καί τῷ πνεύματι τῆς Συνόδου ἐκείνης, ἥτις ὅπως ἐξ ἑνός τήν μίαν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφάνσεως αὐτῆς ἐστερέωσε καί ἐσφράγισεν, οὕτως ἐξ ἄλλου καί τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς συγκροτήσεως διά τῆς ἀπό πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς παρουσίας ἀντιπροσώπων περιλάμπρως παρέστησεν», δυστυχῶς δέν κατέστη δυνατόν νά πραγματοποιηθῇ ἐξ αἰτίας τῶν ἐκτάκτων περιστάσεων καί τῆς χηρείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Τήν 19ην Ἰουλίου 1925, πρώτην Κυριακήν μετά τήν ἐνθρόνισιν τοῦ Πατριάρχου Βασιλείου Γ’, ἐξεπληρώθη ἡ «καθυστερήσασα ὀφειλή» διά τῆς τελέσεως «εἰδικῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Λειτουργίας» ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ. Ἰδιαιτέραν ἐκκλησιολογικήν σημασίαν ἔχει τό γεγονός ὅτι εἰς τήν Ἐγκύκλιον τονίζεται ἡ ἀξία τῆς ἐκτελέσεως τοῦ καθήκοντος τοῦ ἑορτασμοῦ ταύτης τῆς «μεγάλης διά πᾶσαν τήν Χριστιανοσύνην» ἐπετείου ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, «ἀμεσωτέραν πρός τήν ἑορτήν ταύτην ἐχούσης τήν σχέσιν καί τήν ὀφειλήν».   

Ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας ἀποτελεῖ σταθμόν εἰς τήν διαμόρφωσιν τῆς δογματικῆς ταυτότητος καί τῆς κανονικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας, παρέμεινε δέ τό πρότυπον διά τήν ἀντιμετώπισιν προβλημάτων πίστεως καί κανονικῆς τάξεως ἐπί οἰκουμενικοῦ ἐπιπέδου. Ἡ 1700ή ἐπέτειος ἀπό τῆς πραγματοποιήσεώς της ὑπενθυμίζει εἰς τήν Χριστιανοσύνην τάς παραδοχάς τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, τήν ἀξίαν τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος κατά τῶν παρανοήσεων τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί τήν ἀποστολήν τῶν πιστῶν, ὅπως συμβάλλουν εἰς τόν πολλαπλασιασμόν τῶν «καλῶν καρπῶν» τῆς ἐν Χριστῷ, κατά Χριστόν καί εἰς Χριστόν ζωῆς ἐν τῶ κόσμῳ.

Καλούμεθα σήμερον νά ἀναδείξωμεν τό διαχρονικόν μήνυμα τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τάς σωτηριολογικάς διαστάσεις καί τάς ἀνθρωπολογικάς συνεπείας τοῦ «ὁμοουσίου», τῆς ἀρρήκτου συνδέσεως τῆς Χριστολογίας μετά τῆς ἀνθρωπολογίας, εἰς μίαν ἐποχήν ἀνθρωπολογικῆς συγχύσεως καί ἐντόνων προσπαθειῶν ἀναδείξεως τοῦ «μετανθρώπου» ὡς τοῦ ἀνοικτοῦ ὁρίζοντος καί τῆς αὐτοαποθεωτικῆς προοπτικῆς τῆς ἀνθρωπίνης ἐξελίξεως, τῇ συμβολῇ τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας. Ἡ ἀρχή τῆς «θεανθρωπινότητος» ἀποτελεῖ τήν ἀπάντησιν εἰς τήν ἀδιέξοδον ὀπτασίαν τοῦ συγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ». Ἡ ἀναφορά εἰς τό «πνεῦμα τῆς Νικαίας» ἀποτελεῖ πρόσκλησιν ὅπως στραφῶμεν εἰς τά οὐσιώδη τῆς πίστεώς μας, πυρήν τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ  Κύριος καί Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ πλήρης καί τελεία ἀποκάλυψις τῆς ἀληθείας περί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου. «Ὁ ἐμέ ἑωρακώς, ἑώρακε τόν πατέρα μου»[7]. Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος ἔδειξε «πρῶτος καί μόνος», ὡς γράφει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, «τόν ἀληθινόν ἄνθρωπον καί τέλειον, καί τρόπων καί ζωῆς καί τῶν ἄλλων ἕνεκα πάντων»[8]. Αὐτήν τήν Ἀλήθειαν ἐκπροσωπεῖ ἐν τῷ κόσμῳ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἀπό αὐτήν τρέφεται, αὐτήν διακονεῖ. Φοροῦσα τόν χιτῶνα τῆς Ἀληθείας,  «τόν ὑφαντόν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας», ἀεί ὀρθοτομεῖ καί δοξάζει «τῆς εὐσεβείας τό μέγα μυστήριον», εὐαγγελιζομένη τόν λόγον τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλπίδος, προσβλέπουσα πρός τήν «ἀνέσπερον καί ἀδιάδοχον καί ἀτελεύτητον ἡμέραν»[9], τήν ἐρχομένην αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔργον τῆς θεολογίας εἶναι ἡ ἀποκάλυψις τῆς σωτηριολογικῆς διαστάσεως τῶν δογμάτων καί ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν δι᾿  ὑπαρξιακῶν ὅρων, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ, ὁμοῦ μετά τῆς μετοχῆς εἰς τό ἐκκλησιαστικόν γεγονός, εὐαισθησίαν καί γνήσιον ἐνδιαφέρον διά τόν ἄνθρωπον καί τάς περιπετείας τῆς ἐλευθερίας του. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, ἡ διατράνωσις τῆς πίστεως εἰς τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον ὀφείλει ὅπως συνοδεύηται ὑπό τῆς ἐμπράκτου ἀνταποκρίσεως ἡμῶν εἰς τόν σωτήριον λόγον Αὐτοῦ: «αὕτη ἐστίν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς»[10].

Μεμνημένοι τοίνυν τῶν ἀφάτων δωρεῶν, ὧν ἐποίησε καί ποιεῖ πάσῃ τῇ κτίσει, ἀκαταπαύστως δοξολογοῦμεν τό ὑπεράγιον καί ὑπέρλαμπρον ὄνομα τοῦ Κυρίου τῶν ὅλων καί Θεοῦ τῆς ἀγάπης, δι᾿ Οὗ τόν Πατέρα ἐγνώκαμεν καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ.  Ἀμήν!

Ἐν ἔτει  σωτηρίῳ ‚βκε´, κατά μῆνα Ἰούνιον (α´)

Ἐπινεμήσεως Γ´

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος ἐν Χριστῷ εὐχέτης.

+ ὁ Κολωνείας Ἀθανάσιος ἐν Χριστῷ εὐχέτης 

+ ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος ἐν Χριστῷ εὐχέτης 

+ ὁ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου Ἀνδρέας ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Βελγίου Ἀθηναγόρας ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Λέρου, Καλύμνου καί Ἀστυπαλαίας Παΐσιος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Ἀτλάντας Σεβαστιανός ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Κυδωνιῶν Ἀθηναγόρας ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Σηλυβρίας Μάξιμος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Αὐστραλίας Μακάριος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Ἑλβετίας Μάξιμος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Ἰρλανδίας Ἰάκωβος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

+ ὁ Μεξικοῦ Ἰάκωβος ἐν Χριστῷ εὐχέτης

Ὅτι ἀκριβές ἀντίγραφον.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 27ῃ Μαΐου 2025

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

____________

1. Πράξ. β’, 1.

2. Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, Ἔργα Α’. Ἐκκλησιολογικά Μελετήματα, ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 2016, σ. 675-6.

3. Ματθ. κβ’, 21.

4.Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Λόγος περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, PG 25, 192.

5. Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Ἐπιστολή περί τῶν γενομένων ἐν τῇ Ἀριμίνῳ τῆς Ἰταλίας, καί ἐν Σελευκείᾳ τῆς Ἰσαυρίας συνόδων, PG 26, 688.

6. Κ.Π.Α. κῶδιξ Α’ 94, 10 Αὐγούστου 1925, σ. 102-3.

7. Ἰωάν. ιδ’, 9.

8. Νικολάου Καβάσιλα, Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, PG 150, 680.

9. Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Εἰς τήν Ἐξαήμερον, PG 29, 52.

10. Ἰωάν. ιε’, 12.