Φωτογραφίες Χειροτονίας

Φωτογραφίες Ενθρόνισης στην Κω

Φωτογραφίες Ενθρόνισης στη Νίσυρο

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου, ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, δημιούργησε τὸν παρόντα ἱστότοπο ἀνταποκρινόμενη στὴν ἀνάγκη ὑπεύθυνης, ἔγκυρης καὶ ἔγκαιρης ἐνημέρωσης, τοῦ ποιμνίου της γιὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ ἐπιθυμώντας τὴν σύσταση ἑνὸς νέου διαύλου ποιμαντικῆς δράσεως.

Ὁ συνεχὴς ἐμπλουτισμὸς τοῦ ἱστοτόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου μὲ ἐπιστημονικὸ θεολογικό, ἱστορικὸ καὶ λαογραφικὸ ὑλικό, καθὼς καὶ μὲ φωτογραφίες ἀπὸ τὰ μνημεῖα τῶν νησιῶν μας, θὰ ἀποτελέσει ἕναν σημαντικὸ παράγοντα ἐνημερώσεως καὶ γνωριμίας μὲ τὰ ἔργα τῆς πίστεως τῶν προγόνων μας, τὰ ὁποῖα κερδίζουν τὸ θαυμασμὸ ὅσων τὰ γνωρίζουν, καθὼς καὶ ἕνα σταθερὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Κώων καὶ Νισυρίων.

Παρὰ ταῦτα, τὸ διαδίκτυο δὲν μπορεῖ καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παραμερίσει τὴν καθημερινὴ μεταξύ μας ἐπικοινωνία καὶ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸν πλησίον, στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποίου, ὁ κάθε χριστιανὸς ἀντικρίζει τὸν ἴδιο τὸν Θεό του.

Τὸ νέο αὐτὸ ἐργαλεῖο ἐπικοινωνίας καὶ ποιμαντικῆς δραστηριότητας πολλαπλασιάζει καὶ δὲν περιορίζει τὶς δυνατότητες νὰ ἀγαπήσουμε ἐμπράκτως τὸν ἀδελφό μας. Ἂς τὸ ἀξιοποιήσουμε σωστὰ καὶ μὲ σύνεση πρὸς δόξαν Θεοῦ.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρπάθου καὶ Κάσου κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ, ἐκπροσώπου τῆς Α.Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, κατὰ τὴν τελετὴν
ἐνθρονίσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου κ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Κώου καὶ Νισύρου κύριε Ναθαναήλ,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ, Ἀξιότιμοι κύριοι Βουλευταί,
Ἐντιμότατε κ. Νομάρχα, Κυρία Ἔπαρχε,
Ἐντιμότατοι κύριοι Δήμαρχοι Κῶ, Δικαίου, Ἡρακλειδῶν καὶ Νισύρου,
Ἀξιότιμοι κύριοι Δικασταὶ καὶ Στρατιωτικοὶ καὶ λοιποὶ Προϊστάμενοι τῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν,
Τίμιον τῆς Ἐκκλησίας πρεσβυτέριον,
Λαὲ τοῦ Κυρίου περιούσιε καὶ Εὐλογημένε!

Ἐκπροσωπῶν κατὰ τὴν Ἱερὰν ταύτην καὶ μοναδικὴν στιγμὴν ἐν τῇ ζωῇ καὶ τῇ Ἐκκλησιαστικῇ διακονίᾳ τῆς Ὑμετέρας φίλης Σεβασμιότητος τὸν προσκυνητὸν ἡμῶν Αὐθέντην καὶ Δεσπότην, τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, καὶ τὴν Μητέρα Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἁγίαν Ἐκ­κλησίαν, ἐκφράζω τὴν χαρὰν καὶ τὴν συγκίνησίν μου, διότι ἐκλήθητε ἐπὶ τὴν λυχνίαν ταύτην, διὰ νὰ φαίνητε φῶς Χριστοῦ πᾶσι τοῖς Ὀρθοδόξοις Χριστιανοῖς τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας. Ἀληθῶς μεγάλη ἡ τιμὴ καὶ μεγίστη ἡ εὐθύνη καὶ βαρὺ τὸ χρέος ἔναντι Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.

Καὶ διὰ τὴν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα ἀκόμη μεγαλυτέρα εὐθύνη, διότι διαδέχεσθε εἰς τὸν ἱστορικὸν τοῦτον θρόνον, τὸν ὁποῖον καθηγίασε ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος κατὰ τὴν τρίτην αὐτοῦ Ἀποστολικὴν περιοδείαν, προερχόμενος ἐκ Μιλήτου καὶ διανυκτερεύσας ἐν Κῷ, σειρὰν ἁγίων ἀξίων καὶ ἐπιφανῶν Ἀρχιερέων, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Μελίφρονος, ὅστις παρέστη εἰς τὴν πρώτην ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον τοῦ ἔτους 325, μέχρι τοῦ νῦν καὶ ἐπὶ ἓν τέταρτον τοῦ αἰῶνος θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως διαποιμάναντος τὴν ἐπαρχίαν ταύτην προκατόχου Σας Μητροπολίτου πρώην Κώου καὶ Νισύρου κ. Αἰμιλιανοῦ.
Εἰς τὴν ἱστορικὴν ταύτην διαδρομὴν τῶν προκατόχων Σας ὑπῆρξαν μορφαὶ ἄξιαι θαυμασμοῦ, ὡς τοῦτο μαρτυροῦσι τὰ πολλαπλᾶ εὑρήματα τῶν παλαιοχριστιανικῶν Βασιλικῶν, δεῖγμα εὐλαβείας τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ Λαοῦ καὶ τῆς ἀόκνου μερίμνης τῶν ἐπισκόπων Του. Εἰς τὴν σειρὰν ταύτην μνημονεύεται ὁ Ἐθνομάρτυς Κώου Ζαχαρίας καὶ ὁ ἐπίσης διακριθεὶς εἰς τοὺς Μακεδονικοὺς ἀγῶνας Ἰωακείμ.

Ἰδιάζουσαν ὅμως θέσιν κατέχει ὁ Προκάτοχός Σας Γερμανός, ὅστις ἠξιώθη τοῦ Πατριαρχικοῦ ἀξιώματος, γενόμενος Πατριάρχης Κπόλεως ὡς Γερμανὸς ὁ Ε´.
Ἀπὸ τῆς ἐνσωματώσεως τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Μητέρα Πατρίδα, προκάτοχοί Σας ὑπῆρξαν ὁ Ἐμμανουήλ Καρπάθιος ἐκ Νισύρου, ὁ Ναθαναὴλ Δικαῖος ἐξ Ἴμβρου, ὁ Ἰεζεκιὴλ ἀπὸ Αὐστραλίας καὶ ὁ Αἰμιλιανὸς ἀπὸ Βελγίου καὶ Ὀλλανδίας.
Πάντες διηκόνησαν τὸν περιούσιον καὶ εὐλογημένον λαὸν τῆς Ἐπαρχίας ταύτης καὶ κατέλιπον τὴν μαρτυρίαν των. Εἰς τὴν καρδίαν ὅμως τοῦ Κωακοῦ Λαοῦ, ἡ μνήμη τοῦ Μητροπολίτου Ναθαναήλ κατεῖχε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ κατέχῃ μοναδικὴν θέσιν. Καὶ τῆς εὐδοκίμου ἀρχιερατείας του φωτεινὸν παράδειγμα ἀποτελοῦν τὰ πολλαπλᾶ ἔργα του: ἐξωραϊσμὸς τῶν Ναῶν, ἀνέγερσις Ἱερῶν Ναῶν, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ τὸ Γηροκομεῖον, τὸ βυζαντινὸν Μουσεῖον εἰς τὸν Εὐαγγελισμόν, ἡ Πνευματικὴ Ἑστία, τὸ Λαογραφικὸν Μουσεῖον, ἡ Βιβλιοθήκη καὶ τὸ Ἀναγνωστήριον διὰ τοὺς νέους καί, τέλος, ἡ ἀνέγερσις πολυκατοικίας διὰ τὴν συντήρησιν τοῦ Γηροκομείου ἐπὶ δωρεᾶς οἰκοπέδου τοῦ Βακουφικοῦ συμβουλίου. Διὰ τὴν ἱστορίαν τοῦ πράγματος δηλῶ ὅτι τὸ ταμεῖον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τὸ ὁποῖον τοῦ παρεδόθη, περιεῖχε 692 δραχμάς. Εἰς τὸ σύντομον αὐτὸ χρονικὸν διάστημα ἔγιναν τόσον πολλὰ χάρις εἰς τὴν ἐμπιστοσύνην καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Κωακοῦ λαοῦ καὶ εἶναι τὰ τρανὰ δείγματα συνετῆς ποιμαντικῆς μερίμνης πρὸς τὸν λαὸν τῆς Κῶ. Ἐκεῖνο ὅμως, τὸ ὁποῖον παραμένει μοναδικὸν παράδειγμα, εἶναι ὅτι ἦτο ἕνας ὑπέροχος, γεμᾶτος κατανόησιν καὶ καλωσύνην ἄνθρωπος καὶ μάλιστα, τολμῶ νὰ εἴπω, Μέγας ἄνθρωπος καὶ Ἅγιος.

Λοιπόν, Ἅγιε Ἀδελφέ, ἀνερχόμενος τὰς βαθμίδας τοῦ θρόνου σου, ἀναδέχεσαι καὶ τὴν ἀντοχὴν καὶ τὴν ἀξίαν τοῦ ποιμαίνειν ἀξίως. Ἀναδειχθῆτε ἄξιος καὶ πανάξιος συνεχιστὴς τοῦ ἔργου τῶν προκατόχων Σας καὶ ἐπιδείξατε καὶ σεῖς ἐπιτεύγματα καὶ κατορθώματα νέα. Δοξάσατε καὶ τιμήσατε τὴν κλῆσιν, ὅτι ὁ τόπος, ἐν ᾧ ἐκλήθητε νὰ διακονήσετε, ἅγιος καὶ μαρτυρικὸς εἶναι καὶ ἀναμένει πολλά.
Ἡ ὑμετέρα φίλη Σεβασμιότης προστιθεμένη εἰς τὴν λαμπρὰν χορείαν τῶν διαδόχων τῆς κληρουχίας ταύτης τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, θὰ ποιμάνῃ θεαρέστως τὸ ποίμνιόν Σας, καθότι εἶσθε γνωστὸς καὶ οἰκεῖος εἰς αὐτὸ λόγῳ καὶ τῆς καταγωγῆς, εἶσθε ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ τοῦ τόπου.

Ἔχετε πρὸς τοῦτο μακρὰν καὶ δεδοκιμασμένην ἐμπειρίαν ἀπὸ τὴν λαμ­πρὰν καὶ ἐπαινετὴν διακονίαν Σας εἰς τὴν Ἱερὰν καὶ ἀκριτικὴν Μητρόπολιν Καρπάθου καὶ Κάσου καὶ ἡ ἀγάπη καὶ αἱ εὐχαὶ ὅλων τῶν Καρπαθίων Σᾶς συνοδεύουν καὶ προσεύχονται διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἀποστολῆς Σας. Αὐτὰ ἀποτελοῦν ἐγγύησιν δημιουργικῆς συνεργασίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ διακονίαν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτὰ τὰ αἰσθήματα Σᾶς μεταφέρω ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ ἐντολέως μου Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας. Ἔχετε τὴν τιμὴν καὶ τὸ προνόμιον νὰ διακονῆτε καὶ νὰ εἶσθε Ἱεράρχης τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἐπίσκοπος τῆς μεγάλης σχολῆς τοῦ Φαναρίου, ἡ ὁποία εἶναι ζωή, προνόμιον, ὑπομονή, ἀξία, σχολή, μὲ ἕνα λόγον, εἶναι ἡ μαρτυρικὴ Ἐκκλησία μας, ἡ μήτρα μας, ἡ καταφυγή μας, τὸ στήριγμά μας. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία, εἰς τὴν ὁποίαν ὅλοι μας ὀφείλομεν τὸ ζῆν καὶ τὸ ὑπάρχειν καὶ τὸ εὖ ζῆν.

Εἰς αὐτὴν τὴν μαρτυρικὴν ἐκκλησίαν καλεῖσαι ἀπὸ τῆς σήμερον νὰ γίνῃς καὶ ἐσὺ συγκυρηναῖος καὶ νὰ ἄρῃς τὸν Σταυρὸν τοῦ μαρτυρίου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προσωπικήν σου συμπεριφορὰν νὰ καταθέτῃς ἐσαεὶ πρὸ τῶν βαθμίδων τοῦ πανιέρου Πατριαρχικοῦ Θρόνου τὴν εὐγνωμοσύνην Σου.
Καὶ τώρα, ἀγαπητέ μοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφὲ Μητροπολῖτα Κώου καὶ Νισύρου κ.κ. Ναθαναήλ, σοῦ δίδω ἐνθρονίζοντάς Σε τὴν καρδιακὴν εὐχήν: Ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας νὰ σὲ ἐνισχύῃ, νὰ σὲ ἐνδυναμώνῃ, νὰ σὲ σκέπῃ καὶ νὰ σοῦ χαρίζῃ εὐκλεᾶ Ἀρχιερατικὴν ποιμαντορίαν, ἵνα ὁδηγῇς τὸ ποίμνιόν σου εἰς νομὰς σωτηρίους, ὁμολογῶν τὴν Χάριν, κηρύττων τὸν ἔλεον, μὴ κρύπτων τὴν εὐεργεσίαν. Νὰ εἶσαι πρᾷος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ τὰς πράξεις καὶ τὰς ἐνεργείας νὰ σταθμίζῃς μὲ πνεῦμα σοφίας μὲ πνεῦμα συνέσεως, καὶ κυρίως μὲ πνεῦμα φόβου Θεοῦ.

Καὶ τανῦν, ἀγαπητοί μου Κῶοι, στρέφω τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου ἀναπαύεται ἡ μακαρία ψυχὴ τοῦ ἀειμνήστου Γέροντός μου Μητροπολίτου Κώου κυροῦ Ναθαναὴλ καὶ εὔχομαι καὶ παρακαλῶ νὰ γαληνεύσῃ ἡ ψυχή του, διότι μετὰ τριάκοντα ἔτη θὰ ἀκουσθῇ καὶ πάλιν εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Ἐπαρχίας ταύτης τὸ «Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν Ναθαναὴλ τοῦ Β´, ὃν χάρισαι ταῖς Ἁγίαις Σου Ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ σῶον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας».
Κύριος ὁ Θεὸς καὶ ἡ προσευχὴ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Πατριάρχου καὶ ὅλων ἡμῶν ἔστωσαν ὁδηγὸς εἰς τὸν νέον δόλιχόν Σας. Ἄξιος!

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ
τῆς Α.Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
κατὰ τὴν δεξίωσιν μετὰ τὴν εἰς Ἐπίσκοπον
χειροτονίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κώου καὶ Νισύρου κ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κώου καὶ Νισύρου, ὑπέρτιμε καὶ ἔξαρχε Κυκλάδων Νήσων κύριε Ναθαναήλ, καὶ λοιποὶ Ἱερώτατοι ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Ὑφυπουργέ,
Ἐντιμότατοι κύριοι Βουλευταί,
Κύριε Δήμαρχε,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

«Ἡμέρα χαρμόσυνος καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως πεφανέρωται σήμερον» διὰ τὴν Ἐκκλησίαν! «Φαιδρότης δογμάτων γὰρ τῶν ἀληθεστάτων ἀστράπτει», καθότι Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, «καὶ λάμπει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κεκοσμημένη ἀναστηλώσεσιν εἰκόνων τῶν ἁγίων», καὶ ἡ κακοδοξία τῆς εἰκονομαχίας παραπέμπεται συνοδικῶς εἰς τὸν πατέρα τοῦ ψεύδους καὶ δημιουργόν της διάβολον, τὸ σχετικὸν σχίσμα περνᾷ εἰς τὴν ἱστορίαν, «καὶ ὁμόνοια γίνεται τοῖς πιστοῖς θεοβράβευτος», ὅπως πανηγυρικῶς μελῳδεῖ ἡ ὑμνολογία τῆς ἡμέρας. Πᾶσα αἵρεσις καὶ πᾶσα πλάνη, πᾶσα ματαιοφροσύνη καὶ κακοδιδασκαλία δέχεται κατὰ κεφαλῆς τὸ ἀνάθεμα τῶν Ἁγίων Συνόδων καὶ τῶν συγκροτησάντων αὐτὰς θεοφόρων Πατέρων, καὶ πάντες οἱ Διδάσκαλοι τῆς εὐσεβείας ἐπευφημοῦνται ἀξίως καὶ μακαρίζονται, προβαλλόμενοι ὡς κανὼν πίστεως καὶ ὑπόδειγμα θεοφιλῶν ποιμένων. Αἱ ἱεραὶ εἰκόνες ἀποκαθίστανται εἰς προσκύνησιν, ἡ ὁποία ἐπὶ τὸ εἰκονιζόμενον «πρωτότυπον διαβαίνει», κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων τιμῶνται καὶ δέχονται τὸν ἀσπασμὸν τῆς εὐλαβείας καὶ τῆς εὐγνωμοσύνης τῶν πιστῶν καὶ ὁ Πανάγιος Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, τὸ κατὰ τοῦ διαβόλου ὅπλον, ὑψοῦται ἐν δόξῃ καὶ δέχεται τὴν προσκύνησιν ἡμῶν, ὡς ὑποπόδιον τῶν ποδῶν τοῦ ἐν αὐτῷ Ὑψωθέντος καὶ ὡς σημεῖον τῆς ἡμῶν λυτρώσεως καὶ σωτηρίας.

Ὁ ἱερὸς θεσμὸς τοῦ Μοναχισμοῦ ἀποκαθίσταται εἰς τὴν ἀνήκουσαν εἰς αὐτὸν θέσιν ἐν τῇ ζωῇ τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἄγγελοι οὐρανόθεν ἀγάλλονται καὶ πανηγυρίζουν, καὶ ἅπας τῶν πιστῶν ὁ θεόλεκτος λαὸς ἐν πλησμονῇ χαρᾶς ψάλλομεν τὴν ὀρθόδοξον φωνήν: «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα Σου προσκυνοῦμεν, Ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός», γνωρίζοντες καλῶς καὶ πιστεύοντες ὅτι «βουλήσει ηὐδόκησε σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ρύσῃ οὓς ἔπλασεν ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ», μετὰ τῶν ὁποίων καὶ ἡμᾶς.
Ἀλλ' ἡ σημερινὴ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν ἐφέτος ἔχει καὶ ἄλλην ἀφορμὴν χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως. Σήμερον, κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν, ὁ μετὰ ἀπὸ ὁμόφωνον ἀπόφασιν τῆς περὶ ἡμᾶς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ἐκλεγεὶς Μητροπολίτης Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναὴλ Διακοπαναγιώτης, Πρωτοσύγκελλος μέχρι πρότριτα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπάθου καὶ Κάσου, τῇ ἐπικλήσει τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, ἔλαβε τὸν τρίτον βαθμὸν τῆς Ἱερωσύνης, περιεβλήθη τὸν εὐαγγελικὸν ζυγὸν τοῦ Ἐπισκο­πικοῦ ὠμοφορίου καὶ κατεστάθη ποιμὴν τέλειος, ἀρχιερεὺς καὶ διδάσκαλος τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ τῶν νήσων Κώου καὶ Νισύρου, διὰ τῆς χειροτονίας παρὰ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καὶ τῶν συλλειτουργησάντων ἡμῖν ἁγίων Ἀρχιερέων, ἐν οἷς, πλὴν τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν, καὶ ὁ φιλόστοργος Γέρων αὐτοῦ, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καρπάθου καὶ Κάσου κύριος Ἀμβρόσιος. Τὰ «ἄξιος!» ἐδόνησαν τοὺς θόλους τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ ὄχι μόνον ἀπὸ τὰ χείλη, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδίας τοῦ ἐκκλησιάσματος. Αἱ προσευχαὶ ὅλων διάπυροι ἀνεπέμφθησαν πρὸς τὸν Παράκλητον νὰ ἔλθῃ καὶ νὰ τελειώσῃ τὸν νέον μάρτυρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸν τελευταῖον κρίκον τῆς διαδοχῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐξ οὐρανοῦ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Νικήτας ὁ Νισύριος καὶ ὁ Ἅγιος, ἐπίσης Νεομάρτυς, Ἰωάννης ὁ Ναύκληρος, ἔστειλαν τὴν εὐλογίαν των, ἐνῷ ὁ ἀοίδιμος προκάτοχός του Ναθαναὴλ ὁ Ἴμβριος καὶ Ἁγιορείτης καὶ ὁ ἀείμνηστος πατὴρ τοῦ Ἁγίου Κώου ἱερεὺς Στέφανος ἔδωκαν ἀπὸ καρδίας τὴν εὐχήν των νὰ εὐαρεστήσῃ κατὰ πάντα τῷ Θεῷ καὶ τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἡμεῖς τὸν ἐνεδύσαμεν μὲ τὸν ἱερὸν σάκκον ὡς θώρακα πίστεως, μὲ τὸ ἱερὸν ὠμοφόριον ὡς ἔμβλημα τῆς ἀγάπης καὶ δηλωτικὸν τῆς ὑπὲρ τοῦ λογικοῦ του ποιμνίου ὑψηλῆς εὐθύνης. Τοῦ ἐκρεμάσαμεν εἰς τὸ στῆθος τὸ ἱερὸν ἐγκόλπιον ὡς ἔμβλημα τῆς ὀρθοδοξίας του καὶ μαρτυρίαν τοῦ ὅτι πόρρω ἀπέχει ἀπὸ τὴν θεομάχον εἰκονοκλαστικὴν μανίαν ἢ ἄλλην αἵρεσιν. Τοῦ ἐθέσαμεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τὴν μίτραν ὡς στέφανον νίκης κατὰ τῶν παθῶν καὶ περικεφαλαίαν ἀρετῆς καὶ ἐνθέου σοφίας, καὶ τοῦ ἐνεπιστεύθημεν εἰς τὴν δεξιὰν τὴν ἀρχιερατικὴν ράβδον, διὰ νὰ ποιμαίνῃ τὸν θεόλεκτον λαὸν τῆς θεοσώστου Μητροπόλεώς του, ἐν δυνάμει πνεύ­ματος καὶ ἀληθείας, ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ. Καὶ τὸν ἐξαποστέλλομεν εἰς τὴν ἠγαπημένην Δωδεκάνησον, δῶρον ἅγιον ἐπὶ τῇ 61ῃ ἐπετείῳ ἀπὸ τῆς ἐνσωματώσεώς της μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ δεῖγμα τῆς πρὸς τὸν ἄξιον Δωδεκανησιακὸν λαὸν πολλῆς στοργῆς καὶ ἀγάπης τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Κατὰ τὸν μακρὸν χειμῶνα τῆς δοκιμασίας ἡ Δωδεκάνησος ἔμεινε πιστὴ καὶ ἀφωσιωμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν ἐσταυρωμένην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐκώφευσεν εἰς πάσας τὰς σειρῆνας, ἠρνήθη νὰ ἀρνηθῇ οὐδὲ κατ᾿ἐλάχιστον τὴν ἑλληνορθόδοξον ταυτότητά της, περιεφρόνησε τὰς δελεαστικὰς δυτικὰς προσφορὰς καὶ ἐγένετο πιστὴ ἕως θανάτου, ἀξία διὰ νὰ λάβῃ παρὰ Κυρίου τὸν στέφανον τῆς ζωῆς. Ὁ Ἱερώτατος, λοιπόν, Μητροπολίτης Κώου καὶ Νισύρου κύριος Ναθαναήλ ὁ Β΄ πέμπεται εἰς τὴν Δωδεκάνησον, διὰ νὰ συνεχίσῃ καὶ αὐξήσῃ τὸ ἔργον τῶν προκατόχων του, μὲ τὸν γνωστόν του ἐνθουσιασμόν, τὴν αὐταπάρνησιν, τὴν θυσιαστικὴν ἀγάπην, τὰ σπλάγχνα τῶν οἰκτιρμῶν καὶ τὸν φόβον Θεοῦ ποὺ τὸν διακρίνουν, περικρατῶν εὐλαβῶς τὸ ἔσχατον γῆρας τοῦ ἀμέσου προκατόχου του σεβασμίου καὶ πολιοῦ Μητροπολίτου κυρίου Αἰμιλιανοῦ, στηρίζων καὶ καθοδηγῶν ἐπὶ τὰ λυσιτελέστερα τὸν κατ᾿ αὐτὸν εὐαγῆ κλῆρον, τείνων χεῖρα ἀγάπης πρὸς τὴν νεότητα, συνεργαζόμενος ἐν σοφίᾳ καὶ εἰλικρινείᾳ μετὰ τῶν ἀρχῶν τῶν νήσων, ἐπικουρῶν εἰς πᾶν ἔργον κοινωφελές, φιλογενὲς καὶ θεάρεστον, δίδων δεξιὰν φιλίας πρὸς τὸ σύνοικον μουσουλμανικὸν στοιχεῖον τῆς Κῶ καὶ τοὺς πολυπληθεῖς περιηγητὰς - ἐπισκέπτας τῶν νήσων, καὶ συστρατευόμενος ἐν μιᾷ καρδίᾳ μετὰ τῶν λοιπῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν τῆς Δωδεκανήσου καὶ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐξάρχου Πάτμου εἰς τὴν κοινὴν προσπάθειαν διὰ τὴν ἱερουργίαν τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν στερέωσιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὰ ὅρια τοῦ ἐκλεκτοῦ τούτου μέλους τοῦ ἱεροῦ σώματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Κύριε Ὑφυπουργέ, κύριοι Βουλευταί, κύριε Ἔπαρχε, κύριε Δήμαρχε, ἀγαπητοὶ Κῷοι καὶ Νισύριοι!
Σᾶς στέλλομεν Μητροπολίτην ἕνα ἰδικόν σας! Δωδεκανήσιον! Κῷον! Ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων σας καὶ σάρκα ἐκ τῆς σαρκός σας! Τὸν ὑμέτερον ἐκ τῶν ὑμετέρων! Ἐκλεκτὸν ἐκ τῶν ἐκλεκτῶν! Δεχθῆτε τον μετ᾿ εὐλαβοῦς ἀγάπης, σεβασμοῦ καὶ ἐμπιστοσύνης. Βοηθήσατέ τον νὰ ἐπιτύχῃ! Ὁ καλὸς Ἐπίσκοπος εἶναι ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ ἑνὸς τόπου. Ἡμεῖς εἴμεθα καὶ θὰ εἴμεθα δίπλα του. Νὰ εἶσθε καὶ σεῖς! Καὶ ἐν τῇ ἁγίᾳ ἑνότητι μετ᾿ αὐτοῦ θὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ εἶναι μεγάλη ἡ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τὸν προσφιλῆ τόπον σας.

Ἅγιε Κώου καὶ Νισύρου, πεφιλημένε ἀδελφὲ Ναθαναήλ, ἔντεινε καὶ κατευοδοῦ καὶ ἀρχιεράτευε, καθιστῶν τὴν ἐπισκοπικήν σου διακονίαν καὶ μαρτυρίαν ἕνα στίλβοντα τιμαλφῆ λίθον ἐπὶ τοῦ μαρτυρικοῦ στέμματος τῆς Μητρός σου Ἐκκλησίας.
Εἰς πολλὰ καὶ ἅγια ἔτη! Ἄξιος!

τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κώου καὶ Νισύρου
κ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ

«Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ» (Ἐφεσ. α΄, 3)

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Καρπάθου καὶ Κάσου κ. Ἀμβρόσιε, ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε Κύριε ἐκπρόσωπε τῆς Κυβερνήσεως,
Ὁσιολογιώτατοι ἅγιοι Καθηγούμενοι,
Ὁσιώταται Γερόντισσαι,
Τίμιον Πρεσβυτέριον καὶ Εὐλαβέστατοι Διάκονοι,
Ὁσιώτατοι Μοναχοὶ καὶ Μοναχαί,
Ἐξοχώτατοι Κύριοι Ὑπουργοί,
Ἐντιμότατοι Κύριοι Βουλευταί,
Κύριε Νομάρχα Δωδεκανήσου,
Κυρία Ἔπαρχε τῶν νήσων Κῶ - Νισύρου,
Κύριε Ἔπαρχε τῶν νήσων Καρπάθου καὶ Κάσου,
Κύριοι Δήμαρχοι Κῶ, Δικαίου καὶ Ἡρακλειδῶν,
Κύριοι Δήμαρχοι Καρπάθου καὶ Νισύρου,
Κύριε Ταξίαρχε,
Κύριοι Νομαρχιακοὶ καὶ Δημοτικοὶ Σύμβουλοι καὶ λοιποὶ φορεῖς τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως,
Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτικῶν, Στρατιωτικῶν καὶ Δικαστικῶν Ἀρχῶν,
Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν καὶ πρόεδροι σωματείων καὶ συλλόγων,
Ἀγαπητοὶ ἐκπρόσωποι τῶν σχολείων τῆς Κῶ,
Σοφολογιώτατε Ἰμάμη Κῶ,
Εὐλογημένε καὶ περιούσιε Λαὲ τοῦ Θεοῦ!
Εὐλογῶ καὶ δοξάζω τὸ ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Παναγάθου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἠλέησε «ὑπὲρ ἐκ περισσοῦ» καὶ ἐπιθυμῶ νὰ ἐπαναλάβω ἐν ταπεινώσει πολλῇ καὶ συναισθήσει τῶν Ἀρχιερατικῶν μου εὐθυνῶν, τὸν προσταχθέντα στίχον τοῦ χριστολογικοῦ ψαλμοῦ τοῦ προφητάνακτος Δαυίδ, ἀναλαμβάνων ἐπισήμως τὴν διαποίμανσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου «ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά Σου, ὁ Θεός».
Εἶναι προφητικὸς ὁ λόγος αὐτὸς καὶ προμηνύει τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ λύτρωσιν τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος ὑπάρχων, κατεδέχθη νὰ ἐνανθρωπήσῃ, πραγματοποιῶν ταυτοχρόνως τὴν προαιώνιον θείαν βουλὴν καὶ τὸ πανάγιον θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρὸς διὰ τὴν ἀναγέννησιν καὶ ἀνάπλασιν τοῦ κόσμου.

Ἡ πτωχὴ καὶ ἰσχνή μου γλῶσσα, ἡ ὁποία ἀδυνατεῖ αὐτὴν τὴν ἱερὰν στιγμὴν νὰ μορφώσῃ τὸν προσήκοντα λόγον, ἔρχεται νὰ ὑποβάλῃ τὴν υἱϊκὴν εὐγνωμοσύνην μου, τὰ βαθύτατα σέβη μου, ἀλλὰ καὶ τὰς ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας μου εἰς τὸν Πρῶτον τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Φαναρίου, τὸν Αὐθέντην καὶ Δεσπότην μου, τὸ Σεπτὸν πρόσωπον τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τὸν Οἰκουμενικὸν ἡμῶν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, ὅστις μὲ ἐξέλεξεν ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου καὶ μὲ ἐτίμησεν διὰ τῆς ἐντάξεώς μου εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Μεγάλης καὶ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ὑποβάλλω καὶ πάλιν τὴν ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰς υἱϊκάς μου εὐχαριστίας καὶ ἀσπάζομαι εὐ­λα­βῶς τὴν τετιμημένην Δεξιὰν Αὐτοῦ, ὑποσχόμενος νὰ φανῶ ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν Αὐτοῦ, ἐν τοῖς ἐφ' ἑξῆς, πρὸς ταύτην τὴν Πατριαρχικὴν κλῆσιν καὶ πρόσκλησιν διὰ τῆς ταπεινῆς ἀρχιερατικῆς ἡμῶν διακονίας, εἰς τὴν ὁποίαν φιλοστόργως μὲ ἐκάλεσε.

Ὡσαύτως εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας τὴν περὶ Αὐτὸν χορείαν τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, τῶν τιμησάντων με διὰ τῆς τιμίας ψήφου αὐτῶν, δι' ἧς μὲ ἔκριναν ἄξιον προαγωγῆς εἰς τὰς τάξεις τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὑπόσχομαι Αὐτοῖς νὰ εἶμαι πρόθυμος καὶ ταπεινὸς ἀδελφὸς των ἐν τῷ σώματι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Εὐχαριστίας ὀφείλω καὶ εἰς τοὺς συνεπιθέσαντας τὴν χεῖρα των ἐπὶ τῆς ἀναξίας κεφαλῆς μου κατὰ τὴν ἁγίαν ἱερουργίαν τοῦ μυστηρίου τῆς μεταβιβάσεως τῆς Θείας Χάριτος σεβαστοὺς Ἀρχιερεῖς, οἵτινες εὑρίσκονται σήμερον ἐν τῇ τιμίᾳ ὑπηρεσίᾳ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.

Καὶ ἰδοὺ ἡ ἐλαχιστότης μου σήμερον, ἱσταμένη ἀναξίως εἰς «τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ», μετὰ τὴν τιμητικὴν ἐκλογὴν ὑπὸ τοῦ σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας καὶ τὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν, αἰσθάνεται ὅτι ἀφίχθη μόλις εἰς τὴν εὐλογημένην γῆν τῶν Κώων καὶ τῶν Νισυρίων, ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Ἀρχιποιμένος Χριστοῦ καὶ ἐντολοδόχος τῆς Πρωτοθρόνου Ἁγίας Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἐκτέλεσιν καὶ ἐφαρμογὴν τοῦ θείου θελήματος.
Ὅλα αὐτὰ τὰ ὡς ἄνω γεγονότα ἐντάσσονται ἀναμφιβόλως εἰς τὰ πλαί­σια τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας ἔτσι, ὥστε νὰ ἀνατεθοῦν εἰς ἐμὲ καθήκοντα ὑψηλὰ καὶ ὑπεύθυνα, ἔχοντα σκοπὸν τὴν πνευματικὴν βοήθειαν καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἀθανάτων «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν». Ὡς ἐκ τούτου ἦλθον διὰ νὰ διακονήσω μὲ ὅλας μου τὰς δυνάμεις εἰς τὸ ἁγιαστικόν, ποιμαντικὸν καὶ ἀπολυτρωτικὸν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ὑπὲρ εἰρήνης καὶ καταστάσεως, πνευματικῆς προόδου καὶ σωτηρίας τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Αἰσθάνομαι ἀληθῶς ὡς ὑψίστην καὶ τρισμεγίστην τὴν θείαν αὐτὴν ἀποστολήν, διὸ καὶ «χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν» (Α΄ Τιμ. α΄, 12).
Τὸ ἄπειρον θεῖον ἔλεος, ἡ ἀγαθότης καὶ ἡ πάνσοφος βουλὴ τοῦ Θεοῦ ηὐδόκησαν νὰ ὁδηγήσουν τὸ σκάφος τῆς ζωῆς μου εἰς τὴν ὡραίαν νῆσον τῶν Κώων, τὴν γενέτειράν μου, διὰ νὰ ἀναλάβω τὴν οἰακοστροφίαν τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἔρχομαι ὡς ταπεινὸς προσκυνητὴς τῶν ἁγίων καὶ πανιέρων προσκυνημάτων ταύτης τῆς γῆς καὶ μὲ ὅλην τὴν προθυμίαν, τὴν αὐταπάρνησιν καὶ τὸν ἔνθεον ζῆλον ἐπιβάλλω τὴν χεῖρά μου ἐπ΄ ἄροτρον διὰ τὴν ἀροτρίασιν, τὴν πνευματικὴν σπορὰν καὶ καλλιέργειαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀγροῦ, τὸν ὁποῖον μοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ θεῖος γεωργὸς τῶν καλῶν καὶ φυτουργὸς τῶν ἀγαθῶν, ὁ Κύριος τοῦ Ἀμπελῶνος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Σεβόμενος τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὸν κόπον ὅλων ὑμῶν, καθὼς καὶ τὴν κούρασιν πολλῶν ἀδελφῶν ἐξαιτίας τοῦ μακρινοῦ ταξιδίου ἀπὸ διάφορα μέρη, δὲν θὰ μηκύνω ἐπὶ πολὺ τὸν ἰσχνὸν λόγον μου, ἀλλὰ θὰ προσπαθήσω νὰ εἶμαι σύντομος καὶ ἐπιγραμματικός.

Ἔτσι, ἀποφεύγοντας τὰς προγραμματικὰς δηλώσεις, τὰς ἐντυπωσιακὰς ὑποσχέσεις καὶ τὴν λέξιν «θά», ἐπιτρέψατέ μοι νὰ προτάσσω πάντοτε, ὡς πιστὸς ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν λόγον τοῦ θείου Παύλου «ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ» (Α΄ Κορ. δ΄, 19), ἀφοῦ, ὡς ὁ ἴδιος ἐπισημαίνει εἰς ἄλλην ἐπιστολήν του «οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» (Ρωμ. θ΄, 16).
Ὡς ἀπεσταλμένος πλέον καὶ Ἐπίσκοπος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας ἐπιστρέφω σήμερα εἰς τὴν γενέτειράν μου, ἔπειτα ἀπὸ εἴκοσι τέσσερα ἔτη, χάριτι Θεοῦ, ταπεινῆς διακονίας εἰς τὴν ἀνεμόεσσαν ὁμηρικὴν Κάρπαθον, διὰ νὰ ὑπηρετήσω τὴν τοπικὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὴν ἐπισκοπικὴν πλέον ἔπαλξιν, πτωχότερος ἀπὸ πρὶν καὶ πλουσιώτερος μόνον εἰς τὴν ἀγάπην. Θέλω νὰ γνωρίζετε ὅτι ἡ θύρα τῆς καρδίας μου, ὅπως καὶ αὐτὴ τοῦ Ἐπισκοπείου μου, θὰ παραμένουν πάντοτε ἀνοικταί, πᾶσαν ὥραν καὶ πᾶσαν στιγμὴν δι' ὅλους καὶ δι' ὅλες. Ὅτι διὰ τὸν καθένα καὶ τὴν καθεμίαν χωριστά, ἀλλὰ καὶ δι' ὅλους ἀπὸ κοινοῦ, θέλω νὰ εἶμαι ὁ πατέρας, ὁ ἀδελφός, ὁ φίλος, ὁ συμπαραστάτης, ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος, δι' ὅποιον καὶ ὅποιαν σηκώνει τὸν σταυρὸν ὁποιασδήποτε δοκιμασίας. Ὅτι «θὰ χαίρω μετὰ χαιρόντων καὶ θὰ κλαίω μετὰ κλαιόντων» (Ρωμ. ιβ΄, 15). «Τίς ἀσθενεῖ καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. ια΄, 29) καὶ «τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω» (Α΄ Κορ. θ΄, 22).
Ἔχω πλήρη συνείδησιν καὶ ἐπίγνωσιν τῆς ἀποστολῆς μου. Γνωρίζω ὅτι πρέπει νὰ χωρήσω τὴν σταυροαναστάσιμον ὁδόν, φέρων ἐπ᾽ ὤμων τὸν σταυρὸν τοῦ ἐπισκοπικοῦ χρέους, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ Γολγοθᾶ ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν.
Πρέπει νὰ συνεχίσω τοὺς ἀγῶνας μου μὲ περισσότερον καὶ θερμότερον ζῆλον ἀπὸ καιριωτέρας καὶ πλέον ὑπευθύνου σκοπιᾶς, ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων, μὲ κύριον καὶ ἀποκλειστικὸν στόχον τὴν προαγωγὴν τοῦ ἁγιαστικοῦ, τοῦ ποιμαντικοῦ καὶ τοῦ διδακτικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. «Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν...» (Α΄ Θεσσ. δ΄, 3).
Πρέπει νὰ προσεγγίσω ὡς ποιμὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ μιμητὴς τοῦ καλοῦ Ποιμένος καὶ Ἀρχιποιμένος Χριστοῦ, τὴν ζωὴν καὶ τὰς ψυχὰς τοῦ ἐμπιστευθέντος μοι λογικοῦ ποιμνίου, ὁδηγῶν αὐτὸ εἰς νομὰς σωτηρίους.

Πρέπει νὰ διδάξω λόγῳ, ἀλλὰ κυρίως ἔργῳ, τὴν ἀληθινὴν πίστιν καὶ θεογνωσίαν, τὴν ὑγιαίνουσαν διδασκαλίαν καὶ τὴν καθ΄ ἡμᾶς ὀρθόδοξον ἀνατολικὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν.
Πρέπει νὰ εὑρίσκωμαι εἰς ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ κοινωνίαν καὶ ἐπαφὴν μὲ ὅλα μου τὰ πνευματικὰ τέκνα. Μικροὺς καὶ μεγάλους, μαθητὰς καὶ διδασκάλους, περιωνύμους καὶ ἀσήμους κατὰ κόσμον, μορφωμένους καὶ ἁπλοϊκούς, πλουσίους καὶ πτωχούς, ἰσχυροὺς καὶ ἀδυνάτους, ἀγαθούς τε καὶ μὴ εὐαγώγους.

Πρέπει νὰ σταθῶ ἰδιαιτέρως μὲ ὅλην τὴν καρδίαν μου θερμὸς φίλος καὶ ἀδελφὸς καὶ συμπαραστάτης εἰς τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἐλπίδα ὑμῶν δι' ἓν καλύτερον μέλλον. Ὡς ἐκ τούτου ἐπιτρέψατέ μοι νὰ καλέσω εἰς συστράτευσιν καὶ συνεργασίαν ὅλους, θέτων τὴν ἐλαχιστότητά μου εἰς τὴν διάθεσιν ὅλων τῶν φορέων καὶ ἁρμοδίων, προκειμένου ἁπαξάπαντες ὅσοι ἀνησυχοῦμεν διὰ τὴν πορείαν τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων μας καὶ διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ ἠθικήν των θωράκισιν, νὰ εὕρωμεν τρόπους ἀντιμετωπίσεως τῶν ποικίλων κινδύνων, οἱ ὁποῖοι ἐλλοχεύουν καθημερινῶς. Ὀφείλομεν νὰ δώσωμεν εἰς τὰ παιδιὰ καὶ εἰς τοὺς νέους μας καινὰ ἠθικὰ στηρίγματα, ὥστε νὰ ὁδηγηθοῦν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἠμπορεῖ νὰ τοὺς δώσῃ τὸν ἀληθινὸν παράδεισον πλησίον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρόληψις, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, πρέπει νὰ εἶναι ἡ καθημερινὴ μέριμνα ὅλων ὑμῶν καὶ ἡμῶν. Ἐφ΄ ὅσον ὁ κίνδυνος εὑρίσκεται «πρὸ τῶν πυλῶν», Ἐκκλησία, Πολιτεία καὶ Οἰκογένεια, ἀλλὰ καὶ φορεῖς, δὲν πρέπει νὰ δίδωμεν «ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς βλεφάροις ἡμῶν νυστα­γμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις ἡμῶν» (Ψαλμ. 131, 4).

Πρέπει νὰ μὲ αἰσθάνεται πᾶσα οἰκογένεια τοῦ ποιμνίου μου ὡς ἰδικόν της μέλος, νὰ αἰσθάνεται ψυχικὴν ἀνάπαυσιν πλησίον μου, νὰ ἐκμυστηρεύεται εἰς ἐμὲ τὸν πόνον καὶ τὴν χαράν της, νὰ ἐπικαλεῖται τὴν συνδρομὴν καὶ συμπαράστασίν μου εἰς ὅλας τὰς δυσχερεῖς καὶ δυσκόλους στιγμάς της, ἤτοι προβλήματα, ἀσθενείας, διαταραχὰς τῆς οἰκογενειακῆς γαλήνης, εἰς τὸν πόνον καὶ τὰς πικρὰς ὥρας τοῦ θανάτου.
Πρέπει νὰ ἔχουν οἱ εὐσεβεῖς Κληρικοὶ τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας ἀγάπην καὶ συνεργασίαν μεταξύ των, νὰ διακρίνωνται διὰ τὸ ἦθος, τὴν σεμνότητα καὶ τὴν ἱεροπρέπειάν των, νὰ ἐνδιαφέρωνται διὰ τὰς ἀνάγκας καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἐνοριτῶν, τοὺς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἐνεπιστεύθη, ὥστε νὰ ἐπαληθεύεται συνεχῶς ὁ λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «σάλπιγγος ἁπάσης λαμπροτέρα καὶ μεγαλοφωνοτέρα ἡ διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξις».

Θέλω, ἐν τέλει, νὰ γνωρίζετε ὅτι ἡ καρδία τοῦ Ἐπισκόπου ὑμῶν, ἀ­γρυπνοῦσα καὶ προσευχομένη ἀγκαλιάζει τὸ καθόλου ἱερὸν ποίμνιον καὶ τὸν καθόλου Λαόν του. Οὐδεὶς περισσεύει, οὐδεὶς ἀποκλείεται. Πρὸς ὅλους ἀπευθύνεται τὸ ζωογόνον μήνυμα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἀγάπης.

Ὅ,τι παραλαμβάνω ἀπὸ τὸν ἄμεσον προκάτοχόν μου, τὸν Σεβασμιώτατον πρώην Μητροπολίτην Κώου καὶ Νισύρου, κ.κ. Αἰμιλιανόν, ὁ ὁποῖος φιλοπόνως καὶ φιλοτίμως εἰργάσθη σκληρῶς ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν εἰς τὸ γεώργιον τοῦτο τοῦ Θεοῦ ὡς ἑνοποιὸς καὶ εἰρηνοποιὸς παράγων, ἀλλὰ καὶ ὅ,τι καλὸν καὶ θεάρεστον ἐμμέσως παραλαμβάνω ἀπὸ τῶν προκατόχων μου Ἀρχιερέων, θὰ διατηρηθῇ καὶ θὰ συνεχισθῇ. Αἰσθάνομαι ἰδιαιτέραν τὴν ἀνάγκην νὰ μνημονεύσω τῆς ἁγίας προσωπικότητος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κώου κυροῦ Ναθαναὴλ Δικαίου, τοῦ ὁποίου ἡ σεβασμία μορφὴ καὶ ἡ θεοπρεπὴς ἁγία διακονία του μὲ ἐνέπνεε ἀπὸ τὰ νεανικά μου χρόνια. Ἦτο ἡ «σιωπῶσα παραίνεσις», ὁ κατηξιωμένος καὶ κεχαριτωμένος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ καλὸς καὶ ἀφωσιωμένος εἰς τὸ ποίμνιόν του ποιμήν.

Ἀλλὰ καὶ ὅ,τι ἀπεκόμισα ἀπὸ τὴν εἰκοσιτετραετῆ διακονίαν μου εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Καρπάθου καὶ Κάσου, ὑπὸ τὴν σοφὴν χειραγώγησιν καὶ πεφωτισμένην καθοδήγησιν τοῦ πολιοῦ, κατηξιωμένου, τιμίου καὶ δραστηρίου Ἐπισκόπου αὐτῆς Γέροντός μου Μητροπολίτου Καρπάθου καὶ Κάσου κ.κ. Ἀμβροσίου, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ἐφημεριακήν μου διακονίαν εἰς τὸν εὐσεβῆ καὶ φιλόχριστον Λαὸν τῶν Καρπαθίων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν διακονίαν μου εἰς τὴν ἱστορικὴν Ἱερὰν Πατριαρχικὴν καὶ Σταυροπηγιακὴν Μονὴν τοῦ ἁγίου Γεωργίου Βασσῶν Καρπάθου, τῆς ὁποίας καὶ κανονικὸς ἡγούμενος διὰ προτάσεως τῆς Α.Θ.Π, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου, κατεστάθην, θὰ ἀποτελέσουν ἀναμφιβόλως δι΄ ἐμὲ ἄξονα καὶ ὁδηγὸν διὰ τὴν περαιτέρω πορείαν μου εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πολλὰ ὀφείλω καὶ εἰς τὰς ἐν Ἀθήναις Σχολάς, Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Θεολογικήν, ἔνθα ἐμυήθην εἰς τὴν ὀρθόδοξον θεολογίαν καὶ ἀνεβαπτίσθην εἰς τὰ νάματα τῆς καθ΄ ἡμᾶς χριστιανικῆς παραδόσεως καὶ τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους. Καθηκόντως εὐχαριστῶ, λοιπόν, τοὺς κεκοιμημένους καὶ τοὺς ἐν ζωῇ σοφοὺς διδασκάλους καὶ καθηγητάς μου.

Σεβασμιώτατε,
ἀφοῦ εὐχαριστήσω ἐκ μέσης καρδίας τὴν σεπτήν μοι καὶ θεοτίμητον Ἁγιότητά Σας διὰ τὴν θερμὴν καὶ ἐμπνευσμένην προσφώνησιν καὶ ὅσα ὑπὲρ τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐν ἀγάπῃ πολλῇ ἐπράξατε μέχρι τοῦδε, τοὺς λοιποὺς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς, ἕνα πρὸς ἕνα, τοὺς καθόλου ἐντιμοτάτους ἄρχοντας, τὰς στρατιωτικὰς καὶ δικαστικὰς ἀρχάς, τοὺς λίαν ἀγαπητοὺς ἐκ Καρπάθου καὶ Κάσου ἀδελφούς μου, οἱ ὁποῖοι συνώδευσαν τὸν νέον Ἐπίσκοπον ἐνθρονιζόμενον εἰς τὴν θεόσωστον Ἐπαρχίαν του, καί, ὅλως ἰδιαιτέρως, τοὺς ἀγαπητοὺς κληρικοὺς τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεώς μου, μὲ πρῶτον τὸν Γενικὸν Ἀρχιερατικὸν Ἐπίτροπον Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Χρυσόστομον Πίτσην, καθώς καὶ τὸν ἀγαπητόν μου ἀδελφὸν Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Καλλίνικον Μαυρολέοντα, Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπάθου καὶ Κάσου, καὶ ὅλους τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπάθου καὶ Κάσου καὶ τοὺς κατὰ σάρκα ἀδελφούς μου καὶ τὰς οἰκογενείας των, διὰ τοὺς πολλοὺς κόπους, τοὺς ὁποίους ἐν ἀγάπῃ καὶ πολλῇ ὑπομονῇ κατέβαλον διὰ τὴν προετοιμασίαν τῆς ἐνθρονίσεώς μου, ἐπιθυμῶ νὰ κατακλείσω τὸν ἰσχνὸν λόγον μου, ἀπευθυνόμενος εἰς τὸν εὐσεβῆ Λαόν, ἀλλὰ καὶ τὰς ἑκατοντάδας τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὁμογενῶν Κώων καὶ Νισυρίων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ φιλοπατρίαν σκέπτονται καὶ παντοιοτρόπως ἐκδηλώνουν τὸ ἐνδιαφέρον πρὸς τὴν ἠγαπημένην των νῆσον.

Ὅλα ὅσα προανέφερα ὡς ποιμαντικὴν μέριμναν διὰ τὸν εὐλογημένον τοῦτον τόπον, τὰ ἔχω εἰς τὸν νοῦν καὶ εἰς τὰς διαθέσεις τῆς καρδίας μου. Ἀποδεχόμενος τὴν ἐκλογήν μου ὡς Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου εἶχα καὶ ἔχω τὴν συναίσθησιν, ὅτι πορεύομαι εἰς μίαν Ἐπαρχίαν μὲ φιλόχριστον καὶ φιλοπρόοδον Λαόν, ὁ ὁποῖος ἰδιαιτέρως ἀγαπᾷ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς ποιμένας της. Ἐπιτελῶν μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, ἐν συνειδήσει, ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ περιστάσει τὸ Ἐπισκοπικὸν ποιμαντικόν μου χρέος, ἐκμεταλλευόμενος τὰς καθόλου λειτουργικὰς καὶ λατρευτικάς, διδακτικάς, ἐποικοδομητικὰς καὶ λοιπὰς κοινωνικὰς εὐκαιρίας, ἐπιθυμῶ νὰ ὑπηρετῶ ταπεινῶς τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ Κυρίου.

Ἀπὸ τὴν ἡμέραν τῆς ἐκλογῆς μου καὶ τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας μου εὔχομαι καὶ προσεύχομαι ἐκ βαθέων νὰ μὲ ἱκανώση ὁ Κύριος νὰ προσ­φέρω μέχρι τῆς ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς τὰς ταπεινάς μου ὑπηρεσίας εἰς τὸν θεοσεβῆ Λαὸν τῶν Κώων καὶ τῶν Νισυρίων, ἐφ΄ ὅσον διατηρῶ σώας τὰς ψυχοσωματικάς μου δυνάμεις.

Εὐχηθῆτε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, νὰ προπορεύεται ἐμοῦ ἡ χάρις καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καὶ νὰ πραγματοποιεῖται ἐν παντὶ τὸ πανάγιον θέλημά Του εἰς δόξαν Κυρίου καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν.

«Εἰρήνη τοῖς ἀδελφοῖς καὶ ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ. Ἀμήν» (Ἐφεσ. στ΄, 23-24).

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κώου καὶ Νισύρου
κ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ*

Παναγιώτατε καὶ Θειότατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Σεπτὴ τῶν Ἱεραρχῶν τιμία χορεία καί
ἐκλεκτὴ συγχαίρουσά μοι Ὁμήγυρις!
Μόλις πρὸ ὀλίγου ἡ ἀνεκλάλητος καὶ ἀνεξερεύνητος Θεία Βουλή, ἡ πατρικὴ ἀγάπη τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν ἀρχιερατικῶν χειρῶν, καθὼς καὶ ἡ προσευχὴ τοῦ εὐλογημένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, συνετέλεσαν, ὥστε νὰ ἀξιωθῇ σήμερον ἡ ἐλαχιστότης μου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ, βιώσασα τὴν προσωπικήν της Πεντηκοστήν, νὰ ἵσταται πλέον ἐνώπιόν Σας ὡς ταπεινὸς Ἀρχιερεὺς τῆς Πρωτοθρόνου καὶ Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἡ ἐκ τῶν ἐγκάτων μου ἄμετρος συγκίνησις καὶ χαρὰ ἐξαιτίας τῆς μεγάλης αὐτῆς Δωρεᾶς τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ παροτρύνουν νὰ ἀναφωνήσω καὶ ἐγὼ ἐν εἰλικρινεῖ ταπεινότητι τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν».

Ἂν καὶ θὰ ἐπεθύμουν νὰ βιώσω ἐν σιωπῇ τὰ θεόθεν περὶ τοῦ προσώπου μου οἰκονομηθέντα, ἐν τούτοις θὰ προσπαθήσω ἐξαιτίας τῆς ἰδιαιτερότητος τῆς σημερινῆς ἡμέρας, νὰ ἐξωτερικεύσω τὴν εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰ αἰσθήματα, τὰ ὁποῖα πληροῦν ταύτην τὴν στιγμὴν τὴν καρδίαν μου, καταφεύγων, ὅμως, Παναγιώτατε καὶ Θειότατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, εἰς τὴν ἰδικήν Σας κατανόησιν καὶ ἀγάπην.
Βαρεῖα ἡ εὐθύνη καὶ ὑψίστη ἡ τιμή. Θλίβομαι ἐκ βαθέων ὅτι ἐπὶ τοῦ παρόντος οὐδέν ἀντάξιον ἔχω νὰ προσφέρω πρὸς τὴν Ὑμετέραν Παν­αγιότητα, εἰ μὴ λέξεις καὶ ὑποσχέσεις, ἀτέχνους μέν, πλὴν ἀναβλυζούσας ἐκ καρδίας εἰλικρινοῦς. Καὶ δὴ ὑπόσχομαι Αὐτῇ ὅτι παντὶ σθένει θὰ προσπαθήσω ἵνα δικαιώσω τὰς εὐχὰς καὶ τὰς χρηστὰς ἐλπίδας Αὐτῆς.
Ἐν πρώτοις αἰσθάνομαι τὴν ἄφευκτον ἀνάγκην νὰ δοξάσω τὸν Τριαδικὸν Θεόν, Τὸν καλέσαντα ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον δοῦλόν Του, νὰ ὑπηρετήσω τὸ Θυσιαστήριόν Του, καὶ δὴ ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου. Ἐλεηθεὶς διὰ τῆς τηλικαύτης δωρεᾶς, κλίνω τὸ γόνυ μου τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ προνοίᾳ καὶ ὑπόσχομαι ἐνώπιον Ἐκείνου, τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Σώματος τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας, τοῦ λοιποῦ κλήρου καὶ τοῦ καθόλου λαοῦ νὰ φέρω ἐπὶ τῶν ἀσθενῶν ὤμων μου, ὅση μοι δύναμις, πιστὸς ἄχρι θανάτου, τὸν σταυρὸν τοῦ Ἱεράρχου τῆς Πρωτοθρόνου καὶ Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας. Τὴν εὐγενῆ ταύτην παράδοσιν καλούμενος ἵνα συνεχίσω, ἐπικαλοῦμαι τὰς ἁγίας προσ­ευχὰς τῆς τε Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς, τῶν σεβασμίων Ἀρχιερέων καὶ παντὸς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐνίσχυσιν καὶ ἐν Χριστῷ συν­­αντίληψιν.

Κατὰ δεύτερον ἡ πτωχὴ καὶ ἰσχνή μου γλῶσσα, ἡ ὁποία ἀδυνατεῖ ταύτην τὴν ἱερὰν στιγμὴν νὰ μορφώσῃ τὸν προσήκοντα λόγον, ἔρχεται νὰ ὑποβάλῃ τὴν υἱϊκὴν εὐγνωμοσύνην, τὰ βαθύτατα σέβη, ἀλλὰ καὶ τὰς ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας εἰς τὸν Πρῶτον τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Φαναρίου, τὸν Αὐθέντην καὶ Δεσπότην μου, τὸ Σεπτὸν πρόσωπον τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τὸν Οἰκουμενικὸν ἡμῶν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, ὅστις μὲ ἐξέλεξεν ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου καὶ μὲ ἐτίμησε διὰ τῆς ἐντάξεώς μου εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ὑποβάλλω καὶ πάλιν τὴν ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰς υἱϊκάς μου εὐχαριστίας καὶ ἀσπάζομαι εὐ­λαβῶς τὴν τετιμημένην Δεξιάν Σας, ὑποσχόμενος, Παναγιώτατε καὶ Θειότατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, νὰ φανῶ ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν Ὑμῶν, ἐν τοῖς ἐφ' ἑξῆς, πρὸς ταύτην τὴν Πατριαρχικὴν κλῆσιν καὶ πρόσκλησιν διὰ τῆς ταπεινῆς ἀρχιερατικῆς μου διακονίας, εἰς τὴν ὁποίαν φιλοστόργως μὲ ἐκαλέσατε.

Ὡσαύτως εὐχαριστῶ ἐκ μέσης καρδίας τὴν περὶ Ὑμᾶς χορείαν τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, τῶν τιμησάντων με διὰ τῆς πολυτίμου τιμίας ψήφου αὐτῶν, δι' ἧς μὲ ἔκριναν ἄξιον προαγωγῆς εἰς τὰς τάξεις τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὑπόσχομαι Αὐτοῖς νὰ εἶμαι πρόθυμος καὶ ταπεινὸς ἀδελφὸς ἐν τῷ σώματι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Μη­τρὸς Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστίας ὀφείλω καὶ εἰς τοὺς συνεπιθέσαντας τὴν χεῑρα αὐτῶν ἐπὶ τῆς ἀναξίας κεφαλῆς μου κατὰ τὴν ἁγίαν ἱερουργίαν τοῦ μυστηρίου τῆς μεταβιβάσεως τῆς Θείας Χάριτος σεβαστοὺς Ἀρχιερεῖς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Χάριτας ὁμολογῶ καὶ πρὸς τὸν πνευματικὸν μου Πατέρα, τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καρπάθου καὶ Κάσου κ.κ. Ἀμβρόσιον, ὅστις ὑπῆρξεν δι' ἐμὲ στοργικὸς ποιμὴν καὶ διδάσκαλος κατὰ τὴν ἐν τῇ θεοσώστῳ αὐτοῦ ἐπαρχίᾳ ἐμπιστευθεῖσαν διακονίαν μου ὡς Πρωτοσυγκέλλου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον καὶ ἔλαβον βαθμηδὸν τοὺς πρώτους βαθμοὺς τῆς Ἱερωσύνης. Ἐδιδάχθην ἀπὸ Ἐκεῖνον τὴν ὑπακοὴν εἰς τὴν ἐπιτέλεσιν τοῦ καθήκοντος καὶ πρὸ παντὸς τὴν ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων ἀφοσίωσιν εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον καὶ τὰ κελεύσματα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅθεν καὶ τὸν εὐχαριστῶ θερμῶς.

Ὁ νοῦς μου κατὰ τὴν ἱερὰν στιγμὴν ταύτην ἐν συγκινήσει πολλῇ στρέφεται καὶ πρὸς τὴν ἀείμνηστον μητέρα μου, τὴν ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, ἐκθρέψασάν με, τὸν ἀείμνηστον κληρικὸν πατέρα μου, τὸν ἐν σκηναῖς δικαίων μὲν ἀναπαυόμενον, ἐν πνεύματι δὲ παρόντα καὶ συμπροσευχόμενον, καὶ τοὺς λοιποὺς κατὰ σάρκα συγγενεῖς μου. Ἡ εὐγνωμοσύνη μου πρὸς αὐτοὺς ἀπέραντος καὶ ἡ ὀφειλομένη τιμὴ ὑψίστη.

Πολλὰ ὀφείλω καὶ εἰς τὰς ἐν Ἀθήναις Σχολάς, Ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικὴν καὶ Θεολογικήν, ἔνθα ἐμυήθην εἰς τὴν ὀρθόδοξον θεολογίαν καὶ ἀνεβαπτίσθην εἰς τὰ νάματα τῆς καθ΄ ἡμᾶς χριστιανικῆς παραδόσεως καὶ τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους. Καθηκόντως εὐχαριστῶ λοιπὸν τοὺς κεκοιμημένους καὶ ἐν ζωῇ σοφοὺς διδασκάλους καὶ καθηγητάς μου.
Ἐν κατακλεῖδι χαιρετισμὸν ἀπευθύνω κατὰ τὴν κεχαριτωμένην ταύτην στιγμὴν εἰς τοὺς παρόντας διπλωματικοὺς ἐκπροσώπους, τοὺς Ἄρ­χοντας καὶ τοὺς ἀρχομένους, τοὺς Ὀφφικιάλους καὶ πάντας τοὺς ἀπὸ ἐγγὺς καὶ μακρὰν συνελθόντας εἰς τὴν χαρὰν ταύτην καὶ συνευχομένους πρὸς ἱκάνωσιν ἐν τῇ νέᾳ μου διακονίᾳ.

Παναγιώτατε καὶ Θεοδόξαστε Οἰκουμενικὲ Πατριάρχα!
Τὰ πολλὰ ἴσως ἐν λόγοις, ἀλλ' ὀλίγα καὶ ἰσχνὰ ἐν ἐκφράσει τῶν διακατεχόντων με τῇ ὥρᾳ ταύτῃ σκέψεων καὶ αἰσθημάτων δεχόμενος, ἱκετεύω Ὑμᾶς: εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἀναξίου δούλου, ἵνα ἡ Θεία Χάρις, ἥνπερ ἔλαβον σήμερον διὰ τοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης Μυστηρίου, ἀναδείξῃ με ἄνθρωπον καινὸν καὶ Ἀρχιερέα «ἄρτιον πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένον», ἀγωνιζόμενον ἐπὶ τῶν νοερῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐπάλξεων κατὰ ἀοράτων ἐχθρῶν, ἵνα, οὕτως ἀθλῶν, στεφανίτης ἀποδειχθῶ καὶ ἄξιος τῆς κλήσεως, ἧς ἐκλήθην, ἱκεσίαις τῆς Ὑπερμάχου τῆς Πόλεως ἡμῶν Στρατηγοῦ, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τοῦ προστάτου καὶ ἐφόρου τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας μου, τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Βασσῶν Καρπάθου, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων Ἰωάννου τοῦ Ναυκλήρου καὶ Χρήστου τοῦ ἐκ Πρεβέζης, τῶν ἐν Κῷ μαρτυρησάντων, Νικήτα τοῦ Νισυρίου, πάντων τῶν Δωδεκανησίων Ἁγίων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος Κυκλάδων Νήσων, κ. Ναθαναήλ (κατά κόσμον Φίλιππος Διακοπαναγιώτης) κατάγεται ἀπό τήν Ἀντιμάχεια καί γεννήθηκε στό Ἀμανιοῦ τῆς Κῶ στίς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 1960. Πατέρας του ἦταν ὁ ἱερέας π. Στέφανος Διακοπαναγιώτης καί μητέρα του ἡ πρεσβυτέρα Κοντυλένη.

Ἔλαβε τήν ἐγκύκλιο παιδεία στό Ἀμανιοῦ, στήν Ἀντιμάχεια καί στό «Ἱπποκράτειο» Γυμνάσιο Κῶ (σήμερα 1ο Γενικό Λύκειο Κῶ «Ἱπποκράτειο). Ἀπό μαθητής ἔδειξε ἐνδιαφέρον γιά τά κοινά. Ἐπί προεδρίας του ἐπανενεργοποιήθηκε ὁ Σύλλογος Ἀγροτοπαίδων Ἀντιμαχείας καί δημιουργήθηκε ἡ Κοινοτική Βιβλιοθήκη "Ὁ Δάσκαλος Καραντώνης" μέ δωρεά τοῦ ζεύγους Ἐλπιδοφόρου καί Ρόζλιν Παπαντωνίου.

Κατά τή διάρκεια τῶν μαθητικῶν του χρόνων γνώρισε τόν Μητροπολίτη Κώου κυρό Ναθαναήλ Δικαῖο, ἐντυπωσιάστηκε ἀπό τήν προσωπικότητά του καί συνδέθηκε μαζί του μέ δεσμούς ἀγάπης καί θαυμασμοῦ.

Μετά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τό Λύκειο τῆς Κῶ σπούδασε ἀρχικά δημοσιογραφία στήν Ἀθήνα καί ἐξέδωσε ἐφημερίδα γιά ἀγροτικά θέματα.

Ἐν συνεχείᾳ ὑπηρέτησε τή στρατιωτική του θητεία ὡς ἔφεδρος ἀξιωματικός καί, μετά τήν ἀπόλυσή του ἀπό τίς τάξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ μέ τόν βαθμό τοῦ Ἐφέδρου Ἀνθυπολοχαγοῦ, σπούδασε Θεολογία στήν Ἀνωτέρα (πλέον Ἀνωτάτη) Ἐκκλησιαστική Σχολή Ἀθηνῶν, κατά τά ἔτη 1983-1986, ἐνῶ παράλληλα ἀνέπτυσσε ἔντονη κατηχητική δράση στήν ἐνορία Ἁγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου, στόν Πειραιά. Ταυτόχρονα ἦταν στέλεχος τῶν κατασκηνώσεων καί τοῦ εὐρύτερου νεανικοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Στίς 6 Δεκεμβρίου τοῦ 1985 ἐκάρη μοναχός καί στίς 7 Δεκεμβρίου χειροτονήθηκε στόν Μητροπολιτικό Ναό Καρπάθου ἱεροδιάκονος ἀπό τόν γέροντά του Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καρπάθου καί Κάσου κ. Ἀμβρόσιο.

Στίς 13 Ἰουλίου 1986 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου. Συνέχισε τίς σπουδές του στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν διακονώντας ταυτόχρονα στήν Κάρπαθο, ὅπου ὑπηρέτησε ὡς προϊστάμενος τῆς ἐνορίας Εὐαγγελίστριας στὰ Πηγάδια, Ἱερόκηρυκας, Πρωτοσύγκελλος καί ἀπό τό 2003 Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Βασσῶν (ἡ μονὴ τῆς μετανοίας του), τήν ὁποία ἀνακαίνισε ἐκ βάθρων καθιστώντας την πνευματικὸ κέντρο τῆς Καρπάθου.

Στίς 23 Φεβρουαρίου 2009, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μετά ἀπό σχετική πρόταση τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τόν ἐξέλεξε παμψηφεί Μητροπολίτη Κώου καί Νισύρου. Χειροτονήθηκε στίς 8 Μαρτίου 2009 ἀπό τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί ἐνθρονίστηκε στήν Κῶ στίς 28 Μαρτίου καί στή Νίσυρο στίς 2 Ἀπριλίου τοῦ ἰδίου ἔτους.

Κατά τήν μέχρι τώρα διακονία του στήν Κῶ καί στή Νίσυρο ἀνακαίνισε καί ἀποκατέστησε πολλούς ναούς, τό Μητροπολιτικό Συγκρότημα Εὐαγγελισμοῦ, τόν Ἐκκλησιαστικό Οἶκο Εὐγηρίας «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος» καί ἄλλα κτήρια, ἵδρυσε μέ τήν βοήθεια τοῦ Πρωτ. Γεωργίου Παπαθωμᾶ τό Ἰερό Ἡσυχαστήριο Φοβερᾶς Προστασίας - Ἁγίου Μηνᾶ στή Βουρρίνα τῆς Κῶ, ἵδρυσε Ἐκκλησιαστικό Μουσεῖο στήν Παλαιά Μητροπολιτική Οἰκία, χειροτόνησε ἱερεῖς, ὀργάνωσε κατηχητικά γιά παιδιά καί ἐνηλίκους, ἦλθε σέ διάλογο μέ τούς νέους, ξεκίνησε εὐρύ καί πολύπλευρο φιλανθρωπικό ἔργο καί διοργάνωσε καθημερινό συσσίτιο.

Μετά τό πτυχίο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς (ΕΚΠΑ) ἔλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα εἰδίκευσης ἀπό τόν Τομέα Βυζαντινῆς Φιλολογίας καί Λαογραφίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ ὑποστηρίζοντας τή μεταπτυχιακή διατριβή «Ἡ Ὁσία Μελώ στή Βουρρίνα τῆς Κῶ. Λαϊκή παράδοση καί λατρεία». Τόν Νοέμβριο τοῦ 2014 ἐξεδόθη ἀπό τίς Ἐκδόσεις Ἁρμός στή σειρά ἐκδόσεων τοῦ Ἱνστιτοῦτου Λαογραφίας. Τόν Αὔγουστο τοῦ 2015 ὁ Ἄρχων Ὑπομνηματογράφος τῆς Μ.τ.Χ.Ε. κ. Μηνᾶς Ἀλ. Ἀλεξιάδης, Ὁμότιμος Καθηγητής Λαογραφίας, τοῦ ἐπέδωσε στήν Κάρπαθο Τιμητικό Δίπλωμα πού τοῦ ἀπένειμαν τά μέλη ΔΕΠ τοῦ Τομέα Βυζαντινῆς Φιλολογίας καί Λαογραφίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ γιά τήν ὁλοκλήρωση τῶν σπουδῶν του μέ ἄριστα καί τή συγγραφή ἐπιστημονικῆς μελέτης. Τόν Ἰούλιο τοῦ 2018 τό βιβλίο αὐτό ἐπανεκδόθηκε ἐμπλουτισμένο μέ νέα στοιχεῖα καί ἐπιπλέον λαογραφικό ὑλικό.

Τό 2011 μετά ἀπό ἐντολή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀνέλαβε, ὡς Πρόεδρος Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας, τή διενέργεια οἰκονομικοῦ καί διαχειριστικοῦ ἐλέγχου στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Πάτμου.

Τό 2012 ὁρίστηκε μέλος Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας, ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μιλήτου κ. Ἀποστόλου.

Τή Μεγάλη Πέμπτη, 2 Μαΐου 2013, τέλεσε, ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος διορισμένος ἀπό τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τήν τελετή τοῦ Νιπτῆρος στό Ἱερό Νησί τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ἔχει κληθεῖ τρεῖς φορές, κατά τά ἔτη 2010-2011, 2013-2014 καὶ 2019-2020, νά συμμετάσχει στήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἑορτάζει στίς 22 Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ναθαναήλ, ἐκ τῶν Δώδεκα.